Humor, spot of belachelijk maken.

Ik las ergens:

Ik zag vandaag bij de Joodse omroep hoe een rabbijn in een kookprogramma een eitje keurde, of dat eitje wel kosher was. Er mocht geen bloed in zitten. Moest toen wel even gniffelen.............
Ik kon er wel om lachen, in iedere religie is er genoeg ruimte voor spot.

En reageerde:
Spot, waar het zichzelf betreft, is altijd humor.
(Of dat hier het geval was, is me niet geheel duidelijk.)
De Joodse humor is daar vaak een goed voorbeeld van.
Het gaat dan vaak om overwonnen verdriet of frustraties.
Zelfspot, daar waar de mens zijn eigen kleinheid erkent.
Of zijn frustraties heeft leren nuanceren.
Soms leert men dat, al spottend over zichzelf.

Op het moment, dat een buitenstaander gaat spotten, wordt het bespotten en belachelijk maken.
Velen vinden, dat dat ook moet kunnen.
Ikzelf vind, dat daar duidelijkheid over moet bestaan, dat wat je bespot, zich daarvoor leent, dat je niet echt en onnodig kwetsend wordt.

Voorbeeld:
Een meisje had een grote neus.
Haar puberteit was een ramp, maar met het volwassen worden leerde ze, door zelfspot, het te benoemen.
Door het te benoemen, maakte zij een begin met het te leren accepteren.
Haar omgeving reageerde daarop met regelmatig ook haar neus te bespotten.
Zijzelf had het benoemd, dus redeneerden de spotters, dat het meisje het niet erg vond en de grappenmakers een briefbrief hadden.

Ik las ergens:

Ik zag vandaag bij de Joodse omroep hoe een rabbijn in een kookprogramma een eitje keurde, of dat eitje wel kosher was. Er mocht geen bloed in zitten. Moest toen wel even gniffelen.............
Ik kon er wel om lachen, in iedere religie is er genoeg ruimte voor spot.

En reageerde:
Spot, waar het zichzelf betreft, is altijd humor.
(Of dat hier het geval was, is me niet geheel duidelijk.)

De Joodse humor is daar vaak een goed voorbeeld van.
Het gaat dan vaak om overwonnen verdriet of frustraties.
Zelfspot, daar waar de mens zijn eigen kleinheid erkent.
Of zijn frustraties heeft leren nuanceren.
Soms leert men dat, al spottend over zichzelf.

Op het moment, dat een buitenstaander gaat spotten wordt het bespotten en belachelijk maken.
Velen vinden, dat dat moet kunnen.
Ikzelf vind, dat daar duidelijkheid over moet bestaan, dat wat je bespot, zich daarvoor leent, dat je niet echt kwetsend wordt.

Iig. zal men daar met beleid mee om moeten gaan en velen hebben niet die fijgevoeligheid.
Pas op dan, dat je niet platvloers wordt.
Maar ook daarover zullen velen zich niet druk maken. :?

Voorbeeld:
Een meisje had een grote neus.
Haar puberteit was een ramp, maar met het volwassen worden leerde ze, door zelfspot, het te benoemen.
Door het te benoemen, maakte zij een begin met het te leren accepteren.
Haar omgeving reageerde daarop met regelmatig ook haar neus te bespotten.
Zijzelf had het benoemd, dus redeneerden de spotters, dat het meisje het niet erg vond en de grappenmakers een vrijbrief hadden.

ik denk dat zelfspot een verdedigingsmechanisme is; je kent je eigen zwakheden/
mankementen en probeert anderen voor te zijn door ze de wind uit de zeilen te nemen.
maar het gaat niet iedereen goed af en dan is het een kwestie van afharden en een
harnas aan te trekken.