filosofie en existentie

"Er zijn filosofen die systemen als kastelen bouwen, maar zelf in het koetshuis ernaast wonen"
Kierkegaard.

Omdat dit een vrij lang stuk wordt, doe ik het maar in stapjes.
Het volgende zijn beschouwingen die in het werk van Soren Kierkegaard (1813-1855) te vinden zijn. Men realisere zich dat Freud (1856-1939) nog geboren moest worden toen de Deen Kierkegaard al dood was. Psychiaters, psychologen en psychotherapeuten zouden nog heel wat van hem kunnen leren, omdat hij naast een conflict-model ook een harmonie-model kent.
Dus een model van een geslaagd zich-zelf-wordings-proces, een zich verdiepend proces van zelf-bewustzijn tot in de hoogste graad, naast een mislukkend, ontsporend of zich fixerend zelf-wordings-proces, een zich verdiepend proces van angst en vertwijfeling tot in de diepste graad.

Vertwijfeling is een van de zo geheten destinatie-gevoelens. d.w.z. een van de gevoelens betreffende de toekomst. Destinatie-gevoelens zijn: hoop, verwachting, bevreesdheid en vertwijfeling. Vertwijfeling is zo ongeveer het ergste wat een mens kan overkomen, maar ook een "kans" Een crisis heeft immers altijd twee mogelijkheden: "Pathologische verstarring" of "Sanering tot i9n de wortel"

Vertwijfeling is de absolute hopeloosheid. Het is een "radicale"( d.w.z. de wortels van het leven betreffende) crisis. In het gebaar van het zichzelf ombrengen, krijgt de vertwijfeling gestalte. Mar net zoals er graden van geestelijke gezondheid zijn, zo zijn er ook graden van geestelijik ziek-zijn of psycho-pathologie, graden van angst en vertwijfeling dus.

Van 1848 tot zijn dood op 42 jarige leeftijd in 1855 richtte hij zich - na zijn briljante verhandeling over de vertwijfeling "de ziekte tot de dood" - vooral op de betekenis van religie voor de geestelijke gezondheid van individu en gemeenschap.

Wat hem kenmerkt is zijn diepe belangstelling voor de beklemde mens. Maar om een ander te verstaan geldt als eerste voorwaarde zichzelf te verstaan in zijn concrete bestaan. Daarvoor is een "binnenlandse reis' in eigen bewustzijn nodig. Een zogenaamd "objectief "verstaan van anderen, waar geen zelfverstaan aan tengrondslag ligt, acht hij zo geen demonische illusie, dan toch minstens een blinde onverschilligheid. Zelfverstaan acht hij absolute voorwaarde voor wat wij menswetenschappen zouden noemen.

Wat hij uiteindelijk betoogd is dat optimale geestelijke gezondheid zonder religie niet mogelijk is. En als hij spot met "Pulver und Pillen" is dat geen manco aan respect voor de medische wetenschap, maar een pleidooi voor een therapie van waarachtige deelname en tegelijk voor de noodzaak om psychologen te scholen in wijsgerige antropologie. want vaak weet de therapie eigenlijk zelf niet waar ze heen wil, omdat ze geen harmonie-model kent of belijdt.

Hij die niet de overgave, het geduld en de liefde kan opbrengen zich geheel in de ander te verplaatsen, zal niemand genezen. En hij was er al gauw achter dat je in de omgang met een beklemde, niets moet forceren, want dan verlies je.

In de volgende postings dan maar eens uitvoeriger over die verschillende graden van angst en vertwijfeling.

Kierkegaard maakt een onderscheid tussen onbewuste en bewuste vertwijfeling.
Onbewuste vertwijfeling noemt hij geestloosheid.

Het klinkt wellicht vreemd, maar men kan ook onbewust vertwijfeld zijn. Vertwijfeld zijn dus, zonder dat men dat zelf in de gaten heeft. Het is de meest verbreidde vorm van vertwijfeling. Geestloosheid kenmerkt zich door sentimentaliteit in combinatie met bikkelharde berekening, leegte achter een fraaie facade. Het dagelijks verkeer van de geestloze bestaat vrijwel uitsluitend uit geleuter. Geestloosheid betekent niet gebrek aan intelligentie, maar gebrek aan contact met zichzelf, met eigen diepste bron. Het betekent oppervlakkigheid
Het geleuter van geestlozen betekent dat wat men zegt, geen consequenties heeft voor eigen leven. Niets verhinderd een geestloze om met even groot gemak een filosofisch vertoog af te steken als een geloofsbelijdenis of politieke speech. Het heeft toch geen consequenties voor eigen bestaan.

Een zeer belangrijk kenmerk is gebrek aan ironie, de kunst eigen kwaliteiten te relativeren., de betrekkelijkheied van eigen belangrijkheid in te zien dus. Maar aangezien alles op aarde betrekkelijk is en het dus van wijdheid getuigd als men geld, lust, macht of wat dan ook niet verabsoluteerd, is ironie dus ook ontmaksering van de vergoddelijking of verabsolutering van het betrekkelijke of het relatieve.

Hierin bestaat juist de onbewuste vertwijfeling van de geestloze: dat hij het relatieve of het tijdelijke voor het absolute of het eeuwige houdt. en dat moet wel tot vertijwfeling leiden.

De politieke consequenties van geestloosheid kunnen, als ze met velen zijn, vrij desastreus uitpakken. De onbewuste angst van de geestloze voor zijn eigen innerlijke leegte kan immers uitmonden in een roep om een sterke man, zoals Eric Fromm in zijn boek Angst voor de vrijheid (waarin hij een analyse geeft van de psychologie van het nazisme) aantoont. De geestloze burgers die eergister nog niet gestoord wilden worden, maarcheerden gisteren opeens allen mee "in Reihen festgeschlossen". Vooral in massá vertoont geestloosheid dus haar demonisch karakter. In individuele gevallen is het demonische van de geestloosheid niet zo dramatisch.

De angst van de geestloze is hoogstens kenbaar aan haar geestloze zelfverzekerdheid, ze is vermomd en verborgen. Men denke bij "demonisch" niet aan "geesten of spoken", maar aan het drietal grilligheid, verveling en zwaarmoedigheid(dat is "beklemheid" of in zichzelf "opgesloten") en het uitbliven van innerlijkheid of zo men wil : spiritualiteit.

De wijdverbreide geestloosheid (die we allen meedragen) beschikt naast het "verstrooiing zoeken en hard werken"(om zich de crisis van de vertwijfeling het lijf te houden)nog over een ander effectief defensiemechanisme, namelijk niet opvallen en zich aldus niet blootstellen aan kritiek. En omdat niet-opvallen per definitie niet opvalt,demonstreert het demonische van geestloosheid zich hoogstens  als middelmatigheid, als nieuwsgierigheid die geen stap verder komt dan weer nieuwe nieuwsgierigheid, als onredelijk zelfbedrog, als weekheid, als domme drukdoenerij.

We zeiden dat geestloosheid of het demonische zich naast het drietal grilligheid, verveling en zwaarmoedigheid of beklemdheid, ook kenmerkt door het uitblijven van innerlijkheid of spiritualiteit  Dat laatste woord heeft niets te maken met "vrome in zichzelf-genietende religiositeit", maar meer met de volharding  waarmee een mens tot de diepste bron van zichzelf wil komen.

De uitgebreide voorbeelden die Kierkegaard in in omvangrijke werken (22 delen dagboeknotities, meer dan 10.000 stuks, vele onder pseudoniem geschreven werken die de eenzijdigheden van menselijke bestaanswijzen tot in zijn uiterste consequentie beschrijven,onder eigen naam uitgegeven publikaties) geeft van categorien van geestloosheid zijn: Jan doorsnee("wijntje,Trijntje", De gevestigde burger ("Ons soort mensen") de filister ("Kenjnis is macht") de objectieve denker ("De wetenschap zegt")

Maar naast onbewust vertwijfelden of geestlozen(die verre in de meerderheid zijn en die dus zelf nog niet in de gaten hebben dat ze eigenlijk vertwijfeld zijn - en waarvan we allen zoals gezegd iets in ons meedragen) zijn er ook bewust vertwijfelden

Voor we verder gaan over bewuste vertwijfeling eerst even een korte tussenopmerking.
Men moet goed zien dat het geschrift "Over de vertwijfeling, de ziekte tot de dood" slecht een deel van een tweeluik is. Namelijk het tweeluik van een conflict-model en een harmonie-model Het andere boek, over het harmonie-model, droeg als voorgenomen titel dan ook Sanatio in radice, Genezing tot in de wortel! (uiteindelijk hij hij het uitgegeven onder twee andere titels, met name Daden van Naastenliefde en Inoefening van christendom)Dit dus ter voorkoming van het idee dat Kierkegaard een nihilist zou zijn.

Ik heb ooit veel van Kierkegaard gelezen. Ik denk zo'n beetje alles, behalve zijn religieuze geschriften.
Dus dit is wel nieuw voor mij ..
Ben wel benieuwd wat bewuste geestloosheid inhoudt.

Hoi Yopi
Alles van Kierkegaard gelezen?? Kan me nauwelijks voorstellen eerlijk gezegd, tenzij je Deens kent.
Uitgeverij Damon is bezig met vertaling van zijn voornaamste werken. Er bestonden al wel vertalingen maar zeker niet van zijn volledige werken. Zelf heb ik een vijftal vertaalde werken van hem en een paar inleidingen van de Nederlandse Kierkegaard expert W.R. Scholten, een karmeliet.
Het is ook met behulp van de inleidingen van Scholtens dat dit stukje over de vertwijfeling geschreven is. Kierkegaard leest niet gemakkelijk vindt ik trouwens.

Volgende posting gaat over dus over de bewuste vertwijfeling, waarbij Kierkegaard een drietal aspecten onderscheidt.

Het ideale ligt niet in het niet-hebben van vertwijfeling, maar in het feit dat je er als uitgedaagde een antwoord op hebt. Het kwaad ligt in de vlucht, de ontkenning of verdringing. Zolang dat het geval is, is er geen begion van een oplossing of antwoord.

De vraag waarover bewust-vertwijfelden in vertwijfeling raken of waarvan ze zich steeds scherper bewust worden, voert kierkegaard tot de volgende driedeling.

a. Vertwijfeling met het aardse of het tijdelijke als object van vertwijfeling.
In deze vertwijfeling begint de illusie van onkwetsbaarheid, waarin de geesteloze nog geheel leeft, zolang hij maar "geluk"en geen "pech" heeft, stuk te lopen op het ongeluk of voortdurend falen. Zelfs zijn beste beveilingstactiek "met velen samenklitten en zich zo veilig te wanen", laat het afweten. De mens wordt teruggeworpen op zichzelf en vertwijfelt aan de onbetrouwbaarheid van het aardse of een bepaald aspect daarvan(gezondheid, geld, lust, macht, intelligentie, schoonheid) Het aardse is in dit verband synoniem met het eindige, of het noodzakelijke of het situatieve.
Maar juist omdat hij zich daarop ziekelijk fixeert ("was ik maar die of die" of "had ik maar dat of dat"), kan hij het tijdelijke niet meer zien als gegeven voorwaarde voor zijn vrijheid. Dus ondanks het feit dat de ironie doorbreekt, zodat hij de betrekkelijkheid van het levensproject (fame and fortune of wat dan ook) dat hij tot nu toe had, begint in te zien, weigert hij zijn gesst positief op zich toe te laten.

b.Vertwijfeling met het eeuwige of zichzelf als object van vertwijfeling.
Waar in de vorige vorm het object van de vertwijfeling nog enigszins aanwijsbaar was (namelijk dus de eindigheid van alles) gaat het hier om dat zijn vrijheid, zijn zelf een obessie wordt. Vertwijfeling dus over het missen van zijn levensbestemming. "Bestemming'betekent bij kierkegaard de hoogste ethische idealiteit. Het vluchtmechanisme wordt meestal een speculatieve eenzinnigheid Kierkegaard doelt hier op "de professor", d.w.z. de theoreticus die zich in pure abstractie verliest. "Filosofen die systemen als kastelen bouwen, maar zelf in het koetshuis ernaast wonen"d.w.z. zichzelf buiten hun denken houden. Maar het slaat ook op de speculatieve theoloog, die meent het bestaan van god te kunnen bewijzen.

Nadenken geeft nimmer gezonde zekerheid over de zin het het bestaan. Het stimuleert slecht zieke zelfverzekerdheid die als "verwerkte onwetendheid" of "zelfverwekte duisternis"
(Kierkegaards term voor verdringing) de genezing trotseert. Hiermee wil hij aangeven dat "wetenschappelijke"( dat is noodzakelijk-geldende) zekerheid over het leven een illusie is.
Het begrip"duisternis" is het tegenovergestelde van transparantie of helderheid, de term van Kierkegaard voor de hoogste menselijke idealiteit en tegelijk definitie van "geloofsvertrouwen of overgave"

c.De hoogste vorm van bewuste vertwijfeling: de trots1
Waren de vorige vormen van vertwijfeling nog vertwijfeling om eigen zwakheid, passievere vormen dus, hier zet de vertwijfelde zich actief schrap tegen het inzicht dat ghij met zijn vrijheid een bestemming moet voltrekken. Het is een negatievere positie dan de vorige, inzoverre die hun vrijheid  misbruikten als een "vrijheid-van"( ze hielden zich de geest van het lijf) Hier is sprake van een "vrijheid-tot". Maar het doel van die vrijheid blijft het ik in zijn trotse ingeslotenheid. Hij verzet zich actief omdat hij zichzelf niet in vrijheid transparant wenst te worden. Vertwijfeld zichzelf willen zijn dus. De vertwijfeling, onder het masker van "onafhankelijkheid"  gaat zover dat het zich demonstreert als een verbeten protest hetgen het Niets.

De kategorie trots, in de betkenis van hoogmoed, is volgens kierkegaard wezenlijk een religieuze, in tegenstelling tot alle vorige, die psychologisch zijn.

N.b. ik moet zeggen dat er heel weinig respons gegeven wordt hier. Zelfs mijn vraag of er uberhaupt interesse zou zijn voor het item depressie, wordt niet beantwoord.

Guustaaf schreef:Hoi Yopi
Alles van Kierkegaard gelezen?? Kan me nauwelijks voorstellen eerlijk gezegd, tenzij je Deens kent.
Uitgeverij Damon is bezig met vertaling van zijn voornaamste werken. Er bestonden al wel vertalingen maar zeker niet van zijn volledige werken. Zelf heb ik een vijftal vertaalde werken van hem en een paar inleidingen van de Nederlandse Kierkegaard expert W.R. Scholten, een karmeliet.
Het is ook met behulp van de inleidingen van Scholtens dat dit stukje over de vertwijfeling geschreven is. Kierkegaard leest niet gemakkelijk vindt ik trouwens. ...

Je hebt gelijk. Onmogelijk .. Veertig jaar terug een scriptie voor mijn vrouw geschreven en toen alles samen met haar gelezen van de vertalingen die beschikbaar waren en over Kierkegaard ..
Later de vertalingen van 'of of' en 'het begrip angst', maar slordig. Inderdaad eist K. het een en ander van je als je hem leest. Als hij grappig is of bijtend leest het het beste. En natuurlijk, zoals ik al zei, heb ik dus niets van zijn religieuze geschriften onder zijn eigen naam gelezen.

(vervolg)
Ik moet zeggen: Ik wordt weer onrustig van die stukjes over/van Kierkegaard ..
Als ik er wat meer over nagedacht heb kom ik met een reactie ..(waarschijnlijk).

N.b. ik moet zeggen dat er heel weinig respons gegeven wordt hier. Zelfs mijn vraag of er uberhaupt interesse zou zijn voor het item depressie, wordt niet beantwoord.

Er zijn hier maar een paar mensen aktief en ik denk dat de beheerder (Mariakat) even afwezig is vanwege vakantie of zo ..

Hoi.
In het kader van wat voor opleiding had je die scriptie voor haar geschreven? 40 jaar geleden, is al ff terug dus.
Hoezo word je er onrustig van?
O, zou best kunnen dat ze op vakantie is , heb idd nog geen reactie ontvangen van haar op een p.b.

n.b. er waren overigens naast het Deens ook uitgaven van zijn volledige werken in het Duits.

Guustaaf schreef:Hoi.
In het kader van wat voor opleiding had je die scriptie voor haar geschreven? 40 jaar geleden, is al ff terug dus.
Hoezo word je er onrustig van?
O, zou best kunnen dat ze op vakantie is , heb idd nog geen reactie ontvangen van haar op een p.b.

n.b. er waren overigens naast het Deens ook uitgaven van zijn volledige werken in het Duits.

Opleiding economie in Tilburg aan wat toen de hogeschool Tilburg heette; en dan voor het vak filosofie. Vast ook wel iets in het Duits gelezen, omdat ik redelijk vlot die taal lees. Ik herinner het me niet goed.

Ik wordt er onrustig van omdat dat soort vragen - o.a. door Kierkegaard opgeroepen - me nogal bezig gehouden hebben. Dat wordt nu weer opgeroepen via jou.

Van losbol (esthetisch stadium), via eerzaam burger (ethisch stadium) naar de vertwijfeling en dan de sprong naar het religieuze (stadium) als absurde keus ..(ik denk aan het verhaal dat K. gebruikt over Abraham en zijn zoon Isaac) ...

Het subjectieve of je persoonlijke existentie als waarheid (naar K.)...

De vrije persoonlijke keuze als doorslaggevend ...

Best iets om onrustig over te worden.
Wat me niet aanstaat - denk ik - is de focus op je zelf en je relatie tot het 'hogere'.
Hoe anderen hier in passen: De ander heeft, zeker als je naar je ontwikkeling kijkt van je leven van heel klein naar meer volwassenheid een zeker even grote 'absolute' werkelijkheid.

(Vervolg)
Vrees en beven
http://nl.wikipedia.org/wiki/Vrees_en_beven

Het boek beschrijft het bijbelse verhaal van Abraham, die bereid is in opdracht van God zijn zoon te offeren. Kierkegaard vraagt zich af hoe dit mogelijk is: is Abraham een moordenaar of een gelovige? En hoe moet hij het handelen van Abraham begrijpen? Is zijn handelen te rechtvaardigen?

Johannes de Silentio maakt in het werk een onderscheid tussen de ridder van de oneindige resignatie en de ridder van het geloof. De Silentio beschouwt zichzelf als een ridder van de oneindige resignatie en Abraham als een ridder van het geloof. Hij prijst Abraham voor zijn geloof, dat noodzakelijk is om te kunnen handelen. Dit onderscheid wordt vaak (terecht of onterecht) van toepassing geacht op Kierkegaards persoonlijke leven: hij brak zijn verloving af en in zijn werken (vergelijk onder meer zijn hoofdwerk, Of/Of) betuigt hij zijn spijt over die keuze. Hij is nooit een nieuwe relatie aangegaan.

(Johannes de Silentio is een van de pseudoniemen waaronder Kierkegaard zijn niet religieuze werken schreef. Ter informatie aan andere lezers)

Paar opmerkingen.
a. De ontwikkelingsgang is niet van het esthetische, naar het ethische stadium en dan de vertwijfeling. Functioneren op esthetisch niveau = onbewust vertwijfeld zijn.

b.Hoe de ander "hierin" (dus in je godsverhouding of je relatie tot god) past, vraag je je af.
God als jouw Grond is ieders grond. Kierkegaard heeft juist schitterende dingen over de liefde en haar ontwikkeling geschreven.

c. De verbreking van zij n verloving met Regina. In 1958 heeft de Deense medicus Dr. Carl Saggau het noodlot van de familie ontdekt wat achter de verbroken verloving heeft gezeten. Zijn vader heeft als jonge boerenzoon een bordeel bezocht en syfilis opgelopen.Zijn eerste vrouw en vijf van zijn zeven kinderen, behalve dus Kierkegaard en zijn broer Peter, zijn daaraan overleden. Op zijn sterfbed in 1838 heeft de vader het opgebiecht aan Kierkegaard. Dat geheim verklaard de duistere passages in zijn dagboeken als: "Ik zou naar hebben moeten inwijden in de vreselijkste dingen"

Met andere woorden, vanuit de vrees ook besmet te zijn en zijn wens haar een gelukkig leven te gunnen met een ander, heeft hij de verloving met de liefde van zijn leven verbroken en vervolgens zichzelf zwart gemaakt door als antwoord op haar vraag of hij ooit nog zou trouwen te antwoorden: "Ja, over een jaar of tien, als ik wat uitgeraasd ben en een beetje moe, dan scharrel ik ergens een lief jong ding op om me weer wat te verjongen". Dit dus om haar te suggereren dat ze hem beter kwijt dan rijk kon zijn. En in zijn dagboek noteert hij daarna: "of je stort je in de wildste losbandigheid, of in het religieus-absolute, maar dan van een ander soort dan die melange van de predikanten. Een van zijn boeken heet niet voor niks of-of. In de Nederlandse vertaling omvat dat 831 pagina's (uitgeverij Boom 2000).

En wat je onrustig worden betreft: Augustinus zegt: "Onrustig is ons hart totdat het rust vind in U, god"

Wat betreft c: Ik denk dat je je beter hierin verdiept heb dan de schrijver van het bewust artikel van wikipedia. En ik neem jouw versie dus aan ..

Wat betreft a:
Ik denk wel dat mijn versie hier van klopt, al kan ik dat niet 'bewijzen' met verwijzingen naar K's boeken.
Ik moet er aan toevoegen dat zoals het in mij bezonken is die stadia behalve in een soort verdeling over een algemene levensloop van jong, middelbaar naar oudere, die ook geldt voor moment naar moment en dan zie ik wel dat esthetisch onbewust vertwijfeld zijn betekent. Maar dan is het zoiets van terugvallen in het esthetische als antwoord op de bewuste vertwijfeling in de zin van bijvoorbeeld 'vlucht' zoals jij hierboven dat noemde als 'kwaad'.

Op b kom ik denk ik nog terug. Wat mij betreft kunnen we Kierkegaard hier buiten laten ..

Guustaaf schreef:b.Hoe de ander "hierin" (dus in je godsverhouding of je relatie tot god) past, vraag je je af.
God als jouw Grond is ieders grond. Kierkegaard heeft juist schitterende dingen over de liefde en haar ontwikkeling geschreven.

De materie is ook ieders grond.
Beide gronden gaan niet over het persoonlijke.

Eerlijk gezegd snap ik niet wat je bedoelt te zeggen. Misschien eens een wat langer stukje tekst plaatsen?

Ik dacht dat je vraag was: Hoe de ander(en) in je relatie tot God past.Kierkegaard beweert dat de Grond van alle zijn (dus van ieder en alles) God is.

In Daden van naastenliefde (1847) analyseert Kierkegaard tot in alle details, het wezen en alle vormen (ook de ontsporingen) van het menselijke fenomeen van de liefde. De liefde. tot zichzelf en de liefde tot de ander inde verschillende fasen of stadia (esthetisch, ethisch en religieus).

De uiteindelijke conclusie is dat zelfbevestiging ligt in de daadwerkelijke aanvaarding van de ander in wie God mij, als mijn eigen Grond tegemoet treedt. (of zoals ze in het oosten zeggen: "ik groet het licht in u")

De eigen existentie of subjectiviteit maakt mij tot een uniek persoon. Dit geldt ook voor anderen.
De erkenning daarvan grondt misschien zowel in de materie als in de geest, maar heeft eigen betekenis waardoor persoonlijke relaties mogelijk zijn.
De uniciteit is als het ware een grond in zichzelf.

In feite zou je deze uniciteit misschien wel kunnen zien in elk object van waarneming. Het veralgemeniseren maakt communicatie in denken en taal mogelijk.

O, dat je net als ieder, een uniek persoon bent is zeker. Ik heb daarover een een mooie parabel. hier volgt hij.

Over het viooltje in de tuin van de koning.

Een koning wandelde zijn tuin in en trof daar verdorrende en wegkwijnende bomen, struiken en bloemen aan. De eik zei dat hij doodging omdat hij niet zo hoog kon worden als de pijnboom. Toen de koning zich naar de pijnboom keerde, bleek die het er helemaal bij te laten hangen omdat hij geen druiven kon dragen zoals de wijnstok. En de wijnstok was aan het doodgaan omdat hij niet kon bloeien als een roos. Toen zag De koning het viooltje bloeien en er zo fris op staan als ooit.

Op zijn vraag waarom het viooltje wel in volle bloei stond, kreeg hij dit antwoord:
`Ik ging ervan uit dat u mij geplant hebt omdat u viooltjes wilde. Als u een eik had gewild, een wijnstok of een roos, had u die wel geplant. Daarom dacht ik dat ik zo goed als ik kan maar moet zijn wat u zich hebt voorgesteld. Ik kan alleen maar zijn wat ik ben en ik probeer dat zo goed als ik kan te zijn.’

Jij bent hier omdat het bestaan je nodig heeft zoals je bent. Anders had hier wel iemand anders rondgelopen, je had van het bestaan niet de kans gekregen er te zijn, het bestaan zou je niet voortgebracht hebben. Zoals je bent ben je de vervulling van iets heel essentieels, iets heel fundamenteels.

Als God nog een Boeddha had gewild, kon hij zoveel Boeddha’s hebben gecreëerd als hij maar wilde. Hij heeft maar één Boeddha geschapen en dat was voor hem genoeg en hij was met dit viooltje uitermate tevreden. Sindsdien heeft hij niet nog een Boeddha gemaakt en ook niet nog een Christus. In plaats daarvan heeft hij jou geschapen. Besef eens hoeveel respect het universum daarmee aan jou heeft betoond! Jij bent uitverkoren, niet Boeddha, niet Christus, niet Krishna. Er is nu meer behoefte aan jou, dat is de reden. Jij past nu beter. Hun werk zit erop, zij hebben hun aroma al aan het bestaan gegeven. Nu is het jouw beurt om jouw aroma aan het bestaan te geven.

Maar de zedenmeesters, de puriteinen, de priesters blijven maar preken afsteken en je hartstikke gek maken. Tegen een roos zeggen ze: `Je moet zorgen dat je een lotus wordt.’ En tegen een lotus zeggen ze: `Wat doe jij hier? Je moet heel anders worden.’ Ze maken de hele tuin wild. Alles begint te verwelken: het is niemand gegeven om iemand anders te zijn, dat kan gewoon niet.
Dat is wat met de mensheid is gebeurd. Iedereen speelt komedie. De echtheid, de waarachtigheid is zoek, iedereen probeert te laten zien dat hij iemand anders is. Kijk eens goed naar jezelf: je doet alsof je iemand anders bent terwijl je alleen maar jezelf kunt zijn. Het kan niet anders, het is nooit anders geweest, het is een onmogelijkheid dat je iemand anders bent. Je blijft wie je bent. Je kunt ervan genieten en tot bloei komen of je kunt wegkwijnen als je er niet van wilt weten.

Er is nooit iemand zoals jij geweest en er zal ook nooit meer iemand zoals jij komen. Je bent gewoonweg uniek, onvergelijkbaar. Accepteer dit, geniet ervan, vier het. In die viering zul je de uniekheid van de anderen, de onvergelijkbaarheid van de anderen beginnen op te merken. Liefde is alleen mogelijk bij een totale acceptatie van jezelf, de ander, de wereld. Acceptatie schept het milieu waarin liefde kan groeien, de bodem waarin liefde tot bloei kan komen

Guustaaf schreef:"Er zijn filosofen die systemen als kastelen bouwen, maar zelf in het koetshuis ernaast wonen"
Kierkegaard.

Een wijsgerige theorie staat of valt niet met het onvermogen om daar in alle gevallen en omstandigheden zelf naar te leven.

auteur ??


marmot

Hoi Marmot.
Geen idee wie de auteur daarvan is, als dat je vraag was.