de spirituele natuur

Tja een betere titel kwam ff niet op bij mij.
ik ben een natuurmens en dan niet iemand die gewapend met nordicwalking stokken en bergschoenen als een blind paard door de natuur raast.
Maar bewust van de symbiose waar ik deel van ben er zoveel mogenlijk van wil zien.
Ik wandel zelden langer dan enkele kilometers daar ik zoveel zie en daar uren mee bezig kan zijn .
(ik heb wel een botanische achtergrond al doe ik daar profesioneel niets meer mee)
Ik heb iets met de natuur of dat nu flora of fauna is als kind al en pas toen ik puber was kreeg ik door dat anderen dat niet zien of beleven.( enkele daargelaten )
Dieren waren(en zijn) gek met me huisdieren maar ook wilde dieren zijn zelden bang van mij.
Als peuter van 2 was ik eens zoek op de boerderij van mijn familie , in die tijd had men kettinghonden om het erf te bewaken.
Ik lag rustig in de voorpoten van een enorme mechelse herder die zo vals was dat zelfs de boer hem alleen benaderde met een stok , te slapen.
Niemand durfde mij wakker te maken bang voor wat de hond zou doen , na twee uur en het moment dat de boer zijn jachtgeweer haalde werd ik wakker aaide de hond die mij likte en waggelde vrolijk naar mijn moeder toe die inmiddels in alle staten was.
Ben ik ergens op visite zitten alle honden en katten bij mij iets wat ik zo gewent was dat ik het zelf niet zag als kind .
Mijn vrouw gaat graag mee en zegt , als ik alleen ben zie ik nooit een dier met jouw lijkt het wel of ze komen kijken.
Ik denk dat als men waarlijk verheugd is een vriend te zien ze niet gaan , dieren zijn veel empathiser dan mensen en voelen dat.
Modern spiritualisme is volgens mij dan ook een poging om empathis zich te verstaan met het kleine leven , dat men dit vroeger als geesten zag is begrijpelijk .
Maar is dit deelbaar met anderen die niet de natuurlijke aanleg hebben oftewel kan ieder dit beleven.
Niet door het rationeel te aanvaarden en ook niet door het emotioneel te aanvaarden maar door gewoon deel te zijn er in op te gaan het niet te asimileren maar zien welk deel jezelf bent in het geheel en dat te aanvaarden zonder waarde oordeel.
Maar een verklaring is geen boter bij de vis en voor je het weet probeer je in je ijver er een religie van te maken.
Een valkuil waar helaas velen in vallen.
Eindeloze verstandige worden worden er gesproken maar altijd is het bloedeloos en hol , daar de woorden van de mens alleen geschikt zijn om de menselijke benadering te omschrijven en niet die van het geheel.
De beste verklaringen worden in methaforen en annekdotes gedaan daar ze de verbeelding aanspreken , al is het helaas dan wel zo dat als het niet herkenbaar is vanuit eigen leven en het niets zeggend is.
Dus ga eens in je geheugen na of je en hoe je zulke momenten van inzicht had.
Wat dee je ermee of wat denkje ermee te moeten dan wel gedaan had willen?
Nu eens geen discussie over wat geschreven is maar wat beleefd is en gezien word.

Ik heb er nog een "casper" (nee niet het lid hier maar een kat die geheel spierwit was met blauwe ogen en vernoemd was naar casper het witte spook een tekenfilmpje ) in die kleur kan je jagen wel vergeten als kat.
Alles ziet je van verre komen behalve mollen.
Dus casper paste zich aan en was een geweldige dief.
Casper ging snorren en kopjes geven en als ieder dan niet meer oplette pikte hij het vlees uit de pan , toen hij jong was woonde ik nog in Rotterdam en zag hem sleurent een aan een kant gebakken stuk vlees rennen , net een woedende turkse buurvrouw met hoofddoekje en vleesvork voorblijvent.
Een heel brutale dief maar ook een heel bijzondere kat , heel sosiaal wat katten van nature niet zijn , die je warm komt houden als je ziek bent (zelfs mijn honden)
Zijn bijdrage meent te moeten leveren aan eten voor de groep door koikarpers te vangen bij de buurman en die in de huiskamer te komen brengen. (casper was niet bang van water zwom ook mee in zee als ik met de honden ging zwemmen).
Heeft me een vermogen gekost.
En casper wist feiloos wie oprecht was en wie niet , ook mijn vrouw keek naar de reactie van casper op wie er aan huis kwam .
Wie niet oprecht was ontmoete een enorme witte blazende bol .
In zijn laatste dagen was hij nog helder maar kon nauwelijk nog lopen ik nam hem dan mee in mijn binnenzak langs al zijn routes genoot hij van en de andere honden en katten hadden duidelijk respekt voor de oude wijze heer .
Het is nu bijna een jaar terug maar mijn russeltje kijkt nog altijd op de plekjes van casper of hij er is mist hem nog.
Werkelijke communicatie met het kleine leven kan alleen bestaan als men zijn werkelijkheid aanpast aan dat kleine leven.
Als je je dus inleefd in een vos zal je er ontmoeten bv.
Ik heb nooit last van slakken in de tuin mijn buren wel .
Ik heb padden die zijn gek op slakken mijn buren hebben ook plekken gemaakt waar padden graag zijn maar ze komen niet .
Omdat ze denken als mensen en padden zien als voordeel minder schade aan het gewas .
Ik probeer mij in te leven en vertel ze van de heerlijke dikke slakken in mijn tuin klinkt erg zweverig en is het ook .
Maar ik heb wel padden en geen slakken.
Ik heb wat wij noemen roofvliegen geen idee wat het is maar ze vliegen altijd in het midden van de tuin en vallen wespen en bijen aan.
Als ik stil ga staan in het midden gaan ze op mij zitten zien eruit als vliegen in de kleuren van een wesp.
Ik voel hun honger en het besef dat ik niet hun vijand ben maar voor de bestuiving wil ik dat ze de hommels met rust laten (nu nog proberen dit aan mijn russel uit te leggen) en dat doen ze ook.
Voor mij is de periode tussen de twaalf ruwe nachten en de lente de somberste maar gek genoeg toen ik in de tropen woonde miste ik de climax en de heerlijke explosie van leven die lente is in deze streken.
Vertel eens over je insteek in de spirituele natuur beleving als je die hebt?

Wat jij met dieren hebt, mis je schijnbaar volledig met mensen.

Ik heb dat met mensen, maar het meest als ik mijn gevoel over hen toelaat.

Hoe is dat bij de verschillende mensen zo gegroeid, denk je?
Zit dat in de aanleg, of in het milieu?
Gevoeligheid voor leven wat je vormt?
Maar ook gevoeligheid met denkbeelden, wat je misvormt?

Als ik jouw verhaal zo lees, dan moet ik steeds denken aan mensen, die absoluut niet met mensen kunnen, maar zoveel te meer met dieren.
Hun hond, die in hun kinderen jaren de enige was, die ze vertrouwden.
Hun paard, dat nooit iets terug zei, ook al scholden ze nog zo hard.
Ik hoor ze dan nog zeggen.
"Dieren kun je vertrouwen, mensen niet."

De dieren blijven zichzelf.
Als ze je nodig heben, komen ze naar je toe.
Zij doen niet aan haatdragendheid, ze zijn vergevingsgezind, alsof ze zoveel wijzer zijn dan wij.
Op het moment, dat zij goed worden behandeld door jou, dan doen ze dat ook naar jou toe.
Zaken wat hun niet aangaat, bemoeien ze zich niet mee.

Daarom weet je, als je je ogen en oren openzet, wat je aan een dier hebt.
En zij weten meestal, wat zij van mensen kunnen verwachten.

Niet meer en niet minder.

Dat is een heel moeilijke meme , dat heeft te doen met je inzicht in zulks .
Neem tomas die bij zulke onderwerpen heksje begind te roepen (in het verleden bij een onderwerp over spiritualiteit) of katje die het als kinderlijk afdoet en allerlij verbazende naïve conclusies trekt , het zo probeerd te verklaren om van het gekriebel af te zijn .
Beide hebben geen benul of toch op zijn minst willen ze dat niet hebben.
Cristelijken hebben over het algemeen een staten bijbel voor het hooft hangen en zijn nogal van de dwingelandige . (uitspraak van klukkluk)
Ik heb geen zendelingendrang dus zal het me werkelijk worst wezen , maar duidelijk is dat veruiming van geest de kippen in het kippenhok onrustig maakt.
Filosofie kaffee is meer een christen kafee dan katje beweerd dat ziet men al aan de aktie mand wat gewoon een ander woord is voor botte censuur.
Dus meme wat denk jij dat spiriualiteit is ?
Mischien kan ik uitleggen wat ik ervan vind , als ik weet wat jouw kennisniveau is in deez.
Het onderwerp was de spirituele natuur en niet een psychologiese beschouwing die als men het prinsipe gelijke monniken gelijken kappen toepast dan dus in de mand thuishoort.
Al geef ik toe dat als je geen besef hebt van dat begrip het moeilijk te bevatten is.
Zo is praten tegen een hond of paard zoals katje dat ziet kinderlijk , vermakelijk en aandoenlijk.
Maar men kan wel met dieren praten als men het omdraaid en niet verwacht van het dier dat het communiseerd op mensen nivau .
Op het spiriuele vlak echter kan men tot op zekere hoogte gelijkschakelen , wat niet inhoud dat je dan eens lekker kan keuvelen over wederzijdse schoonmoeders.
Het is wat bv sjamanen doen , als je een kraai wil begrijpen zal je zelf kraai moeten worden en met hem meevliegen .
Al zal dat altijd vanuit mensen visialisatie gezien worden , kan men wel meer begrijpen van de emotie's van een kraai.
Een ander voorbeeld wanneer men loopt met een wezel zal men de sensatie voelen van de jacht de aanval en het genot van het eerste warme bloed , de triomf van de laatste stuiptrekkingen van de prooi.
Als mens roept dat in eerste instantie weerzin op , maar zo is de natuur en minder wreed dan oorlog .
Het is de voedselketen en de dood van de prooi is ook de garantie dat de soort behouden blijft de sterke zullen overleven en zo is de opoffering van de prooi in het belang van zijn nageslacht.
Het onderwerp spirituele natuur ook omdat ik vind dat het spirituele nogal vanuit menselijke beschouwing word gezien een veels te eenzijdige benadering we staan niet buiten de natuur.
Neem astrologie de dierenriem en diezelfde mensen hebben niets met dieren .
Ik vraag meestal eens fijntjes , kreeft he tot welke diergroep behoren die ? Vrijwel geen die geloofd in de dierenriem weet dat .
En dat wekt telkens weer mijn lachlust op.
Een indiaan (en ja ze zijn er nog al zal je diep het z-amerikaanse woud in moeten) die een prooi schiet eert hem daarna en vraagt vergeving aan de andere dieren van die soort , zal nooit een dier doden anders dan om als voedsel te dienen en goed zijn voor de andere om te compenseren .
Want die indiaan kan niet zonder de prooidieren overleven en beseft dat.
Voor ons in het westen is die afhankelijkheid en symbose minder zichtbaar , maar niet minder belangrijk om te overleven.
Dus zullen we naar meer spirituele kennis en inzicht in de natuur moeten zoeken en niet in verstandige maar o zo eenzijdige menselijke oplosingen , die eerder in stand houden dan werkelijk zoden aan de dijk te zetten.
Of je kop in het zand steken en een religie aanhangen met een god die het allemaal wel oplost , dat is pas kinderlijk papa maakt het wel okee.

Zuzuman (toqloq)

Toqloq in bericht 1:

Maar is dit deelbaar met anderen die niet de natuurlijke aanleg hebben oftewel kan ieder dit beleven.

Wat voor soort mensen hebben voor jou niet die natuurlijke aanleg?

Eindeloze verstandige worden worden er gesproken maar altijd is het bloedeloos en hol , daar de woorden van de mens alleen geschikt zijn om de menselijke benadering te omschrijven en niet die van het geheel.

Dat dacht ik ook toen ik jouw spiritueel epos las.

Nu eens geen discussie over wat geschreven is maar wat beleefd is en gezien word.

Heb ik dit hele stuk weer voor Jan Doedel zitten lezen, allemaal "geschreven" woorden.

Gaaf stukje Toqloq, jij blijkt hier echt een natuurlijke aanleg voor te hebben.

Tomas

hahahah tomas zo ken ik je weer niet inhoudelijk reageren maar quooten .
En dan vooral flink uit zijn verband rukken de schijn van wijsheid maar in feite ben je te laf om er echt op te reageren .
En ga je ervan uit dat niemand in staad is te lezen en quoot je dus in de hoop dat de mensen de rest niet lezen maar jouw verknipte selektie als de rode draad zien.
Is het wel eens opgekomen bij je tussen twee spruitjes in dat anderen ook kunnen lezen en je quootenfetesjisme meer over jouw zegt dan over het gequooten?