Spirituele bypass

Spirituele bypass: over het gevaar van spiritualiteit.

Het aanbieden van spirituele ideeën, oefeningen en het promoten van zelf-transcendentie (dus het loslaten of overstijgen van het ego of het zelf)aan mensen die in de eerste plaats een stevig fundament nodig hebben om op te staan, is het paard achter de wagen spannen.

Op medisch gebied is een bypass – om het probleem heengaan - een zegen,
Maar het gevaar van een spirituele bypass is groot.
Daarmee wordt de neiging bedoeld om spirituele ideeën, oefeningen en gebruiken of aan te wenden om:
-persoonlijke, emotionele zaken te vermijden.
-een zwak gevoel van eigenwaarde te ondersteunen.
-primaire behoeften en persoonlijke ontwikkeling onder het mom van “verlichting” te bagatelliseren.

M.a.w.: wanneer spirituele oefeningen gebruikt worden ter compensatie van lage zelfwaardering, sociale vervreemding of emotionele onvolwassenheid, is het noch spiritueel, noch psychologisch goed met je gesteld.

In het vervolg worden daar drie voorbeelden van gegeven. Met name het gebruik van een spirituele bypass door mensen met een schizoïde verdediging, met een afhankelijke persoonlijkheidsstructuur en mensen met een narcistische verdediging. Maar ik moet nu eerst naar de kapper. Ook belangrijk.

Kan ik me wel iets bij voorstellen.

En de kapper?
Belangrijk is je prioriteiten te stellen.  

Ja, terug van de kapper.

Voorbeeld 1.Schizoide verdediging.
Mensen die zich achter een schizoïde verdediging verbergen door hun toevlucht te nemen tot extreme afzondering en terugtrekking omdat de interpersoonlijke wereld als bedreigend wordt ervaren (schizoïde is een ernstige persoonlijkheidsstoornis) gebruiken de leringen over gehechtheid en zelfverloochening om hun terughoudendheid, onpersoonlijkheid en onbetrokkenheid te rationaliseren, terwijl ze het eigenlijk nodig hebben meer contact met hun lichaam te maken en meer betrokken te raken bij zichzelf, bij anderen en het leven.

Helaas maakt het oosterse accent op een onpersoonlijke verwezenlijking het voor vervreemde westerse leerlingen makkelijk om te denken dat het persoonlijke van weinig belang is vergeleken met de uitgestrektheid van het grote onbekende. Dergelijke leerlingen voelen zich dan vaak aangetrokken tot leringen over zelfloosheid en ultieme geestestoestanden, die hen een beweegreden lijken te geven om niet te hoeven afrekenen met hun eigen psychische wonden. Op die manier worden dus oosterse leringen gebruikt om het onvermogen op persoonlijk en interpersoonlijk vlak te verhullen.

Voorbeeld 2. De afhankelijke persoonlijkheidsstructuur.

Mensen die anderen proberen te behagen om goedkeuring en geborgenheid te krijgen, verlenen met gulle hand  diensten aan “de goeroe” of de gemeenschap om het gevoel te krijgen dat ze de moeite waard en nodig zijn. Ze verwarren een afhankelijke versie van zelfontkenning met ware zelfloosheid.

Voorbeeld 3.De narcistische verdediging.

Mensen met een narcistische persoonlijkheidsstoornis beschouwen zichzelf als uniek en heel bijzonder. Ze hebben het nodig hun minderwaardigheidsgevoel te overdekken door een “ego grandioso”. Ze zullen vaak het bijzondere van spiritueel inzicht en beoefening gebruiken om een gevoel van belangrijkheid te ondersteunen, maar ondersteunen dus in feite hun zwakke zelfgevoel terwijl ze schijnbaar aan bevrijding van het zelf werken.

Naast een spirituele bypass, bestaat er ook zoiets aan een spiritueel super-ego. Da’s het tweede gevaar van spiritualiteit Daarover een andere keer

Spiritueel super-ego

Super-ego is de Freudiaanse term voor wat wij de stem van het geweten zouden noemen. Die kan totaal ontbreken (dan is men een antisociale persoonlijkheid of psychopaat) Maar het super-ego kan ook heel streng en onverbiddelijk zijn. We spreken dan van een streng geweten of strenge Innerlijke Criticus, zodat men zich alsmaar om het minste of geringste schuldig voelt. Dat maakt depressief. Therapeuten krijgen daar vaak mee te maken. Het beste is natuurlijk een redelijk, tolerant geweten.

Een spiritueel super-ego nu zegt dingen als: “Je moet meer mediteren en oefenen”, “Je bent te egoïstisch”, “Je bent niet toegewijd genoeg.” De kritische stem houdt een lijstje bij van elke keer dat het je niet lukt om de leringen te beoefenen of ernaar te leven. Dergelijke mensen kunnen de goeroe beschouwen als vaderfiguren die scherp in de gaten houden of men wel aan zijn verplichtingen voldoet. Dus streven ze ernaar om “volgens de Dharma” “correct” te zijn en proberen afstandelijker en meer toegewijd te schijnen dan ze in werkelijkheid zijn. Om hun hoge spirituele waarden waar te maken, ontkennen ze hun werkelijke gevoelens en raken afgesneden van hun lichamelijke levenskracht, de waarheid van hun eigen ervaringen en hun vermogen om hun eigen authentieke richting te vinden. Ze haten zichzelf vaak heimelijk omdat ze niet kunnen voldoen aan hun hoge idealen. In dat geval versterken spirituele idealen alleen maar die innerlijke stem die ons vertelt dat we niet goed genoeg , nooit eerlijk genoeg, nooit nederig genoeg, nooit liefdevol genoeg zijn.

In dit kader is het begrip “Grace, Genade” bedoeld om duidelijk te maken dat je het niet hoeft te verdienen, je bent al geaccepteerd zoals je bent. Zoals je bent ben je goed genoeg.

Er zijn nogalwat persoonlijkheids stoornissen.

Er lopen meer gekken buiten de hekken hoor ik wel eens zeggen.

Of dat waar is kan ik niet zeggen.

Ik vraag me dan ook af welke averij ik heb opgelopen,oa van het schuurtje gevallen ( uittreding en hersenschudding) en mij lieve ouders waren ook regelmatig de weg kwijt in HUN strijd om het bestaan.

marmot

Inderdaad, er zijn heel wat persoonlijkheidsstoornissen. Misschien een idee om daar eens een uitvoerig topic aan te wijden. Maar net zoals bij het onderwerp depressie, vraag ik me af of daar wel interesse voor is.

Misschien om redenen van het overlevingsmechanisme proberen we geestelijke en verstandelijke mankementen schuil te houden. (Als we dat al kunnen )

In de dierenwereld is dat fenomeen ook aanwezig.

Alleen de dagellijkse verzorgers van een stel leeuwen in de dierentuin zien dat er wat aan de hand is met bv een van de leeuwen of olifanten.. Zo zijn er wel meer voorbeelden. Vanwege jager en prooi... gedoe.


marmot

Hm.. mankementen schuil houden (of misschien zelfs verdringen) lijkt me niet zo'n goed idee.

En tja.. die leeuwen in de dierentuin hebben dan ook een vertrouwensband met die verzorgers opgebouwd. Zouden mensen ook moeten doen: leren vertrouwen i.p.v. afstand houden wegens vermeende mankementen.

Mijn insteek was een andere Guustaaf.

Het gaat erom dat die dieren gelijk mensen hun gebrek verhullen of schuil proberen te houden om niet  als een mogelijk gemakkelijke prooi gezien te worden. Die dagelijkse verzorgers trappen daar niet in, die zien dat zeker wel, en hopelijk op tijd.



marmot

Maar ben je het wel met me eens dat mensen dat ook zouden moeten doen: "leren vertrouwen i.p.v. afstand te houden wegens vermeende mankementen" (of zoals jij zegt vanwege de mogelijkheid als een gemakkelijke prooi gezien te worden?)

Guustaaf schreef:Inderdaad, er zijn heel wat persoonlijkheidsstoornissen. Misschien een idee om daar eens een uitvoerig topic aan te wijden. Maar net zoals bij het onderwerp depressie, vraag ik me af of daar wel interesse voor is.

Mensen geven zich of willen zich niet zo snel blootgeven, dat maakt kwetsbaar., en dat is eng.

Guustaaf schreef:Maar ben je het wel met me eens dat mensen dat ook zouden moeten doen: "leren vertrouwen i.p.v. afstand te houden wegens vermeende mankementen"  (of zoals jij zegt vanwege de mogelijkheid als een gemakkelijke prooi gezien te worden?)

Leren op jezelf te vertrouwen ?


Prooi en jager.

Leeuwen en andere jagers in de dierenwereld kennen het begrip  opportunisme niet.

Wij mensen hebben toch in de regel wel schaamtegevoel als het gaat zonder moraal of ethisch  beginsel te handelen.

marmot schreef:

Guustaaf schreef:Maar ben je het wel met me eens dat mensen dat ook zouden moeten doen: "leren vertrouwen i.p.v. afstand te houden wegens vermeende mankementen"  (of zoals jij zegt vanwege de mogelijkheid als een gemakkelijke prooi gezien te worden?)

Leren op jezelf te vertrouwen ?


Prooi en jager.

Leeuwen en andere jagers in de dierenwereld kennen het begrip  opportunisme niet.

Wij mensen hebben toch in de regel wel schaamtegevoel als het gaat zonder moraal of ethisch  beginsel te handelen.

Mijn vrouw die over mijn schouders nogaleens meeleest verwees me naar de krantenberichten en de media met het advies die laatse opmerking nog eens te héroverwegen. 

Ja, zo wie zo op jezelf vertrouwen, maar ook op anderen of het bestaan
Ik begrijp overigens niet wat je zin: "Wij mensen hebben toch in de regel wel schaamtegevoel als het gaat zonder moraal of ethische beginselen te handelen", te maken heeft met het belang van het leren vertrouwen i.p.v. min of meer paranoïde, of minder heftig geformuleerd, voortdurend wantrouwend in het leven te staan.

Prooi en jager.

Leeuwen en andere jagers in de dierenwereld kennen het begrip opportunisme niet.

Wij mensen hebben toch in de regel wel schaamtegevoel als het gaat zonder moraal of ethisch beginsel te handelen.


Mij ging het om de dieren die OOK doen wat ze doen moeten en niet kunnen laten, maar mogelijk zonder ethiek moraal of schuldgevoel.

Misschien wel bij de hogere diersoorten, ik heb geen idee

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat als MEN het heeft over persoonlijkheidsstoornissen MEN over het hoofd ziet dat het Ontwikkelingsstoringen zijn.

Waar wanneer en hoe die ontwikkelingsstoringen zijn ontstaan, de oorzaak ervan is vaak moeilijk te achterhalen. En dan nog hé.

Nou, ik denk niet dat "men" (ik neem aan dat je de klinische psychologen bedoeld) over het hoofd ziet dat persoonlijkheidsstoornissen ontwikkelingsstoornissen zijn hoor, want dat zijn het.
En wat het ontstaan daarvan betreft, dat ligt in de (al dan niet ) vroege jeugd.
Wat je met "En wat dan nog he" bedoeld is me niet duidelijk. Het heeft  de suggestie dat er niks aan te doen zou zijn, en dat is niet zo.

Met dat   " En dan nog hé. "  goed dat je het je afvraagt Guus;

al weet je de oorzakelijkheid niet, je rustig kan aannemen DAT er een oorzaak aan tengrondslag ligt, en daarmee een beroep op begrip en mededogen.

Dat er altijd iets aan te doen is heeft mijn twijfel, er mee leren leven ? zelf en je omgeving.?

Met MEN bedoelde ik de mensen die erzich niet van bewust zijn.En dat zijn er toch wel veel heb ik de indruk.



groet marmot