hoe kunnen wij als mens, levend in de ons omringende NATUUR, ons geluk vinden.

http://www.overspinoza.nl/

http://www.overspinoza.nl/Toelichtingen%20op%20de%20Korte%20Verhandeling%20van%20Spinoza.pdf

De term God is niet leeg, iedereen geeft een bepaalde invulling
aan deze term, die meestal niet strookt met de invulling die Spinoza hieraan geeft. Ik geef
daarom ook de voorkeur aan de term Natuur in plaats van God, zoals ook Spinoza
veelvuldig doet. God is namelijk voor Spinoza de Natuur, ofwel alles wat er is. De Natuur is
niet alleen de stoffelijke materiele wereld, de Natuur is letterlijk alles wat er bestaat, stoffelijk
en onstoffelijk, materieel en geestelijk, denken en uitgebreidheid. We vinden daarom in de
Korte Verhandeling geen theologisch verhaal, de God van Spinoza is in het geheel niet religieus
en Spinoza bestrijdt deze religieuze opvatting in de Korte Verhandeling ook expliciet. Spinoza’s
God, de Natuur, is een wetenschappelijke God. In deze God hoeven we niet te geloven, hij
bestaat om ons en in ons. Tot zover over de God uit de titel. De tweede term uit de titel, mens,
is wel gewoon wat we er normaliter onder verstaan. Spinoza richt zich bij het bespreken van
de mens op de kennis die wij hebben en wat die kennis met ons doet, in het bijzonder hoe
deze kennis ons gevoelsleven bepaalt, onze gedragingen en onze hartstochten. De bespreking
hiervan gaat naadloos over in het onderzoeken wat de rol van de kennis is in het gelukkig
worden, in het bereiken van onze welstand, het vinden van een vorm van welbevinden. Dit
laatste is het uiteindelijke doel van de Korte Verhandeling, hoe kunnen wij als mens, levend in
de ons omringende Natuur, ons geluk vinden.



marmot

Miriam van Reijen in de Bijlmer 2009.


https://www.youtube.com/watch?v=21M2LGsANXo

en op een andere plaats.

https://www.youtube.com/watch?v=Pu-ZMX0magw

Het goede leven als hedonist.

https://www.youtube.com/watch?v=fvf6kklOGWQ


marmot

In de hoogste vorm van kennen, die spinoza de intuitie noemt, ziet men de mens pas op zijn plaats in het geheel, in het perspectief van de eeuwigheid, en dat relativeert zodanig dat alle negatieve emoties onmogelijk zijn geworden.

Heel mooi maar onmogelijk volgens mij,......, dan zou je verlicht moeten zijn, een heilige.

MAAR misschien het lichtje aan de horizon ?


marmot

marmot schreef:http://www.overspinoza.nl/

http://www.overspinoza.nl/Toelichtingen%20op%20de%20Korte%20Verhandeling%20van%20Spinoza.pdf

De term God is niet leeg, iedereen geeft een bepaalde invulling
aan deze term, die meestal niet strookt met de invulling die Spinoza hieraan geeft. Ik geef
daarom ook de voorkeur aan de term Natuur in plaats van God, zoals ook Spinoza
veelvuldig doet. God is namelijk voor Spinoza de Natuur, ofwel alles wat er is. De Natuur is
niet alleen de stoffelijke materiele wereld, de Natuur is letterlijk alles wat er bestaat, stoffelijk
en onstoffelijk, materieel en geestelijk, denken en uitgebreidheid. We vinden daarom in de
Korte Verhandeling geen theologisch verhaal, de God van Spinoza is in het geheel niet religieus
en Spinoza bestrijdt deze religieuze opvatting in de Korte Verhandeling ook expliciet. Spinoza’s
God, de Natuur, is een wetenschappelijke God. In deze God hoeven we niet te geloven, hij
bestaat om ons en in ons. Tot zover over de God uit de titel. De tweede term uit de titel, mens,
is wel gewoon wat we er normaliter onder verstaan. Spinoza richt zich bij het bespreken van
de mens op de kennis die wij hebben en wat die kennis met ons doet, in het bijzonder hoe
deze kennis ons gevoelsleven bepaalt, onze gedragingen en onze hartstochten. De bespreking
hiervan gaat naadloos over in het onderzoeken wat de rol van de kennis is in het gelukkig
worden, in het bereiken van onze welstand, het vinden van een vorm van welbevinden. Ditlaatste is het uiteindelijke doel van de Korte Verhandeling, hoe kunnen wij als mens, levend in
de ons omringende Natuur, ons geluk vinden.



marmot

Anders ( feitelijk) is niet inferieur ( normatief).Spinoza ziet in de natuur of heel het al geen enkel gebrek of tekort, dus kan niets of iemand opzich 'inferieur' zijn.
Dat veronderstelt een vergelijking met anderen of met een norm die iemaand in zijn hoofd heeft.
Pas dan kan iets meer of minder, langer of korter, groter of kleiner zijn zijn en ook meer of minder volmaakt.
Feitelijk is alles wat het is en kennerlijk kan zijn en dat is volmaakt.
Alleen voor onze verbeelding kan de werkelijkheid triest, gebrekkig of onaangenaam zijn.
Dat zijn denkdingen, en opzich ook weer volmaakt.
De echte kennis die voor iedereen in principe mogelijk is, is te weten dat de werkelijk is wat ze is.

Dat in te zien en te verinnelijken zal gemoedrust ( het hoogste goed ) bewerkstelligen.

Spinoza... door Miriam van Reijen.