Psychose, wel of niet verantwoordelijk voor daden.

Nu Parsam dit onderwerp heeft aangesneden met de namen van Kim en Tim in:
De wet van Karma
https://filosofie-kaffee.actieforum.com/filosofie-psychosofie-algemeen-f9/de-wet-van-karma-t49.htm
Wil ik toch de draad van het vorige forum overnemen om het hier bij de hand te hebben.
Psychose, wel of niet verantwoordelijk voor daden.

mariakat Geplaatst: 29 Jan 2009 06:31 pm Onderwerp: Psychose, wel of niet verantwoordelijk voor daden.
--------------------------------------------------------------------------------
Het stemmen horen bij een psychose is heel iets anders dan wat een gezonde persoon bedoelt als hij zegt:
"Iets in mij zei......, of deed mij....."

In een psychose zegt de stem bijvoorbeeld:
"Ga naar dat kinderdagverblijf en breng al deze kinderen in definitieve veiligheid voor de ellende van het leven, door hen de dood te brengen.
In het eeuwige leven zullen zij daardoor engelen zijn."

Psychotische mensen praten met hun eigen stemmen, alsof zij die werkelijk horen.
In een verder gevorderd stadium krijgen ze opdrachten van hun stemmen, in combinatie met andere wanen.
Wat volgens hen dan ook is.
Vaak is dit ook langzaamaan begonnen en in het begin steeds af en toe, waardoor de patient het kan hanteren of waardoor de patient niet de tijd heeft gehad om de opdracht uit te voeren.

Het is zeer goed mogelijk dat de omgeving hier al langer iets van merkte, voordat de zaak zo escaleert, dat de patient tegen zichzelf beschermd moet worden of de omgeving tegen hem.

Een psychose kan even duren van een paar uren of maanden lang in meer of mindere mate.
Met sommige psychoses valt heel goed te leven en worden vaak door de patient geprefereerd boven de bijwerkingen van antipsychotica.
Ik heb een vriendin, die eens in de paar jaar een paar maanden heeft, dat ze in iedereen engelen ziet.
Ze spreekt dan ook wildvreemde mensen daarop aan.
Op de werkvloer kan ze dan niet functioneren, maar buiten dat om heeft niemand er last van en zelf is ze in zo'n periode gelukkiger dan ooit.
Behalve dan dat men haar niet serieus neemt, want ze heeft geen ziekte inzicht op dat moment.
Ik denk dat er zo legio mensen rondlopen.

Een andere in mijn directe omgeving waant zich weer een baby en gedraagt zich dan ook zo. Kruipt kirrend over de vloer en wil op schoot.
duidelijk ziek, maar geen gevaar, voor niemand.

Echter ook hier schiet de omgeving vaak te kort, vooral met in achtingneming van het zelfbeschikkingsrecht van de mens.
In Nederland mag een psychiatrische patient pas opgenomen worden, als hij daar zelf om vraag.

Andere psychoses veroorzaken levensbedreiging voor zichzelf en de omgeving, worden ook door de patient in zijn wanen niet als zodanig herkend en zal de omgeving zijn verantwoordelijkheid moeten nemen.
Een ander in mijn omgeving zag zich tegenover een agressieve leeuw geplaats(zoals hij later vertelde, was duidelijk volgens de toeschouwers in doodsangst, was geweldig sterk en pakte een stoel, waarmee hij alles wat binnen zijn bereik kwam in elkaar ramde. Ook de mensen.

In dit geval heet het een crises opname, als deze patient platgespoten opgenomen wordt, maar ook hier geldt.
Opnieuw rustig, kan hij weer gaan en staan waar hij wil.

Goed doordrongen van deze gegevens, en nogmaals de gruwelijkheden belichtend, die afgelopen week gebeurd zijn, kunnen velen van ons tot andere conclusies komen aangaande verantwoordelijkheden binnen een beschaafde maatschappij.

Maar nog is er geen oplossing.


Caspar Geplaatst: 05 Feb 2009 11:44 am Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
Het is zeer goed mogelijk dat de omgeving hier al langer iets van merkte,
voordat de zaak zo escaleert, dat de patient tegen zichzelf beschermd
moet worden of de omgeving tegen hem.
de omgeving merkt de onrust maar kan onmogelijk voorspellen wat er te
gebeuren staat. zo'n patient is vaak een ongeleid projectiel.

Echter ook hier schiet de omgeving vaak te kort, vooral met inachtingneming
van het zelfbeschikkingsrecht van de mens.In Nederland mag een psychiatrische
patient pas opgenomen worden, als hij daar zelf om vraagt.
het komt voor dat de vraag van de patient om opname niet gehonoreerd wordt
omdat de hulpverlener niet overtuigd is van de noodzaak.

in dit geval heet het een crisisopname, als de patient platgespoten opgenomen wordt,
maar ook hier geldt. Opnieuw rustig, kan hij weer gaan en staan waar hij wil.
opnieuw rustig is het gevaar geweken (voorlopig)
er zijn ook patienten die begeleiding afwijzen omdat ze niet betutteld en bevoogd
willen worden en ook, in tijden dat ze zich goed voelen, geen medicijnen nemen
vanwege de bijwerkingen.


mariakat Geplaatst: 05 Feb 2009 12:48 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
De meeste patienten, die zelf geen ziekte-inzicht hebben en geen klachten hebben, willen niet het behandelcircuit in.
Uiteindelijk hebben ze daar zelfbeschikkingsrecht over.
Ook als tijdens medicatie, de klachten verdwijnen, wil de patient zichzelf zo snel mogelijk genezen verklaren.

Maar soms liggen de feiten toch wel lastig.

Echter, als er angsten zijn om wat voor redenen dan ook, is er niet altijd noodzaak voor opnamen.
Vooral voor psychose patienten wordt een vertrouwde veilige aangeraden.
Maar hoe vaak zit men niet mis, als de thuissituatie daarom aangeraden wordt?
Hoe vaak is juist de thuissituatie het meest (geestelijk) bedreigend.
Vooral bij jongeren en jongvolwassenen.
Veel chronische patienten voelen zich veilig en begrepen tijdens opname.
Opgepast moet dan worden voor opnameverslaving.

Maar o zo vaak vergist men zich in diagnoses.


afstandopleren Geplaatst: 12 Feb 2009 06:16 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
Feit: Idereen heeft dat stemmetje dat 'zegt wat je moet doen.'. De een reageert daar meer op dan de ander.
Men is zo 'caught up' in het denken, dat mensen nooit meer een 'stil' hoofd hebben. Helaas, men weet dit allemaal nog niet dus zullen een boel mensen on nodig behandeld worden voor iets dat iedereen heeft.


toqloq Geplaatst: 13 Feb 2009 01:17 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
Ik heb zoiets van we laten niemand achter he.
En dan is iemand anders?
Er zijn genoeg gekken die zich wel kunnen aanpassen , juist mensen klem zetten vertellen aan ze dat ze gek zijn en ze medicatie en therapie opdringen kan heel bedreigend zijn.
Laat ze in hun wereld , slechts als ze dan nog bedreigend zijn kan men niet anders dan ingrijpen.
Maar ik wed dat het een slok op een borrel scheelt als men mensen hun ding laat.
En waarom niet zo armlastig als de christen politiekers ons aanpraten zijn we niet toch.
We hebben miljarden op de plank liggen voor de banken en het bedrijfsleven en niet voor dit soort dingen dan ?


mariakat Geplaatst: 13 Feb 2009 09:40 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
Wat bedoel je met?
Citaat:

Feit: Idereen heeft dat stemmetje dat 'zegt wat je moet doen.'

Een paar berichten terug schreef ik:
Citaat:

Het stemmen horen bij een psychose is heel iets anders dan wat een gezonde persoon bedoelt als hij zegt:
"Iets in mij zei......, of deed mij....."
In een psychose zegt de stem............

Je moet inderdaad de zaken niet gaan verwarren.

Het stemmetje in mij, dat mij zegt..........is inderdaad bij iedereen in meer of mindere mate aanwezig.
Zelfs zo erg, dat mensen dat niet meer willen en alleen nog in lawaaiige omgeving kunnen verkeren, die ook nog eens voldoende afleiding geeft.
Men kan niet meer instilte naar zichzelf luisteren.
Ik zeg dus ....naar zichzelf.

De psychotische stem is wezenlijk wat anders.
Door sommigen een stem van gene zijde genoemd.
Of uit een andere dimensie.
Maar is dat ook geen gedachte, die door de psychose wordt gevoed?
Denk door eens over na?

Voor degene, die hem hoort niet.
Want dat kan nu juist zijn "waan" zijn.
Of niet.....


mariakat Geplaatst: 13 Feb 2009 09:43 pm Onderwerp:
--------------------------------------------------------------------------------
Ik ben het overigens met Toqloq eens, dat echt niet alle mensen behandeld zouden moeten worden.
Laten we mensen beter leren met zichzelf om te gaan.
Overigens kan dat ook een vorm van behandeling zijn.

Wij zijn een kleurrijk ras en we zijn allemaal verschillend, ook al lijken we vaak heel veel op elkaar.

Psychose, wel of niet verantwoordelijk voor daden.

Iedere volwassene is toch verantwoordelijk voor eigen daden.

Tomas

Tomas schreef:

Psychose, wel of niet verantwoordelijk voor daden.

Iedere volwassene is toch verantwoordelijk voor eigen daden.

Tomas

Volgens mij moet het zijn "We houden mensen en onszelf verantwoordelijk voor het doen en laten "

marmot

marmot schreef:Volgens mij moet het zijn "We houden mensen en onszelf verantwoordelijk voor het doen en laten "

marmot

Dat is zeker wat wij doen, denk ik.
De vraag is dus of dat juist is, of dat we altijd wel een verontschuldiging hebben.

Ik ben sterk geneigd te denken, dat we inderdaad ieder onze eigen verantwoordelijkheid hebben.
We nemen die, of we proberen ons ervan te ontdoen.
Soms zijn we niet in staat om anders te handelen, dan we doen.
Maar dat ontslaat ons niet van de gevolgen van ons handelen.

Dus het gaat erom, in hoeverre we onze medemens aanrekenen, wat hij doet en in hoeverre we genade voor recht kunnen doen gelden, omdat we de aanleiding en de oorzaken van handelen kennen.

De represailles doen ons dus kennen in onze beschaving.
En dat is (begrijpelijk) heel genuanceerd.

Maria

Als ik nadenk over verantwoordelijkheid dan kom ik ook uit bij het hebben van controle.Het mag voor een ieder duidelijk zijn dat als er sprake is van een ziekte als bv een psychose ( maar ook andere verstoringen van denken en voelen ) de verantwoordelijkheid voor daden in een ander perspectief komt te staan. Maar ook als het gaat om zgn gezonde mensen en situaties lijkt het me dwaas om te spreken over controle als er zoveel krachten IN en OM ons zijn die dat KUNNEN en ZULLEN verstoren. Hoe goed ik ook nadenk plan en organiseer, iedere dag gebeuren er dingen ( waar ik verantwoordelijk voor zou zijn) die anders verlopen dan waar ik op rekende of verwachte. Soms ook ken of erken ik mijn eigen agenda niet.

marmot

In welke mate bepaalt onze vrije wil wat we doen, en in welke mate zijn we gedetermineerd?

Er is het punt van de spelregels onder mensen. En daar vind je het woord "verantwoordelijkheid" terug. Verantwoordelijkheid is niets meer of minder dan dat je kunt aanvaardbare en begrijpelijke antwoorden geven voor wat je gedaan hebt. Je kunt je verantwoorden. Het is dus gewoon verbale communicatie, en ergens niets meer. Volg je hierbij de spelregels volledig, en volgt ook de toehoorder de spelregels zoals het hoort, dan heb je je verantwoord en heeft je daad volledig plaatsgehad binnen de door de groep bepaalde spelregels.

Natuurlijk, wanneer je het bovennatuurlijke, God er gaat bij betrekken, dan wordt verantwoordelijkheid een heel complex begrip. Dan wordt het gewetensvol tegenover gewetenloos. En wat is God dan? Ben je met God in het reine als je met het diepste van jezelf in het reine bent? Of ben je enkel met God in het reine wanneer je met de God van de groep in het reine bent. In je ziekte kan je tegenover God volledig in het reine zijn, maar anderzijds niet in staat zijn je tegenover mensen te verantwoorden. In bepaalde ziektes kun je nu eenmaal niet anders handelen, je bent door je ziekte grotendeels gedetermineerd. Maar de mensen hebben het recht zichzelf en de groep te beschermen, en tegen die behoefte aan bescherming kun jij in je ziekte je daden helemaal niet meer verantwoorden.

Parsam

Er zijn veel soorten groepen waarbij idere groep zo zijn eigen spelregels hanteerd, vaak ook ongeschreven wetmatig en vanzelfspekendheden. Ik ken zo'n groep waarbij je niet afgewezen wordt of schuldig bevonden als je steelt van iemand buiten jouw groep of meer diffuus van de samenleving. Bij een andere groep is het vullen van je zakken weer de gewoonste zaak van de wereld. Ik vraag me nogweleens af hoe ik een goed mens kan zijn ?, wanneer gedraag ik me verantwoordelijk ? Wat zijn de blinde vlekken in MIJN brein.?

marmot,

Inderdaad, wil je opgenomen worden in een groep, dan ben je geneigd je aan hun "spelregels" aan te passen, zelfs als die niet overeenkomen met de spelregels van de grotere groep. Want die kleine groep is een "subcultuur", die leeft in de grotere cultuur, de staat.

Wanneer je je aanpast aan de spelregels van de kleine groep, die zelf afwijken van die van de grote groep, waartoe de kleine groep behoort, dan zit je al met een probleem: je kunt je verantwoorden tegenover de kleine groep maar niet meer tegenover de grote groep. In de regel liggen de spelregels van de grote groep dichter bij je diepere zelf dan die van de kleine groep. Het lijkt dus aangewezen je naar de grote groep te richten.

Wil je echt toekomst, dan tracht je mee te helpen de regels van de kleine groep in de richting te brengen van de grote groep, de staat. Zo maak je kans te komen tot innerlijke vrede, dichter te komen bij je ware zelf.

Maar menselijk leven is allesbehalve eenvoudig. Ook de grote groep, de staat, de regering, de godsdiensten die de regering herkent, zitten vol onvolmaaktheden. Ook daartegenover zul je wat afstand moeten nemen, om innerlijke vrede te vinden, van waaruit je het best handelen kan.

Parsam

Wikipedia, Psychose

Een uitgebreide beschrijving van Psychose met een directe link naar Schizofrenie.

Korrelatie
Een link naar Korrelatie.
Met een korte beschrijving van Psychose en Schizofrenie, wat veel samen kan gaan.

Is misschien wel nuttig om misverstanden uit de weg te gaan.

Dit vind ik een erg breed onderwerp (met een verscheidenheid aan reacties) om daar duidelijkheid in te scheppen.

Een persoonlijke noot. Zelf heb ik een aangetrouwde neefje waar de diagnose van 'borderline' is vastgesteld. Hij ondervind hier hevige last van met psychoses, waanbeelden en stemmen. Zodoende moet hij begeleid wonen en kan hij niet zelfstandig voor zichzelf zorgen. Er is een hele traject aan hem vooraf gegaan, met bijvoorbeeld opsluiting in een gevangenis als gevolg van een tekort aan opvang in de kinderpsychiatrie.

In Nederland mag misschien wel een psychiatrische patient pas opgenomen worden, als hij daar zelf om vraagt, of na uitspraak van de rechter (gebeurd echter vrij weinig), maar daar is bijna nooit ruimte voor. Ook opnamens in een zogenoemde PAAZ, is bijna nooit ruimte. Ook hier gaat voor een opname een lange traject aan vooraf, waar de familie lang moet trekken en duwen voordat er wordt gehandeld en behandeld.