'Al red ik maar één meisje' (van meisjesbesnijdenis)

"Al kan ik maar één meisje redden." Voor Sahra Muse is het duidelijk waarom ze meedoet aan een toneelstuk over besnijdenis. De 39-jarige Somalische is zelf besneden, als klein meisje, in haar geboorteland.

Als ze terugdenkt aan die gebeurtenis, voelt ze nog de enorme pijn. "Ik ruik nog de kruiden waarmee ze de verdoving maakten. Mijn Allah, die pijn. Ik word gehecht met een naald van de boom. Drie van deze kant, drie van de andere kant. Tot er een klein gaatje overblijft."

Toen ze later in Nederland beviel van haar eerste kind, schrok de dokter. "Hij dacht dat ik daar verbrand was. Hij had nog nooit zoiets gezien."
Problemen
Hoewel de besnijdenis jaren geleden plaats vond, wordt ze nog dagelijks geconfronteerd met de gevolgen ervan. Lichamelijke, maar ook psychische.

Sahra is niet de enige. In Nederland wonen naar schatting 25.000 meisjes en vrouwen die het risico lopen besneden te worden, of dit al zijn. Een deel van hen heeft als gevolg van die besnijdenis allerlei problemen, zoals pijn bij het vrijen, angsten, depressies, stress of veel ruzie binnen de relatie, zo blijkt uit onderzoek van kennisinstituut Pharos.