Oordelen en handelen over situaties en over wat anderen zeggen of zelf onderzoeken?

Oordelen hoef ik niet zo nodig.
Daar hebben we tenslotte toch de absoluut juiste gegevens nodig, en dat betreffende alle verschillende soorten omstandigheden.
En wie heeft die?

Wel blijf ik graag kritisch.
Me laten leiden door mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars, die heel goed op het sentimentele gemoed kunnen spelen van mensen, die altijd wel wat te zeuren hebben, laat ik me niet graag leiden in mijn gedachten over mijn omgeving en de manier waarop ik daarover moet denken.
Maar soms is goede en vakkundige manipulatie, moeilijk door te prikken.
Graag wil ik daarover oordelen volgens mijn eigen inzichten.

Anders blijft slechts na 50 jaren ploeteren, zoals een bejaarde mevrouw ooit eens zei:
"Ze hebben ons wat wijsgemaakt."

Voor mij persoonlijk blijft.
Als ik klakkeloos anderen geloof:
"Ik heb me wat laten wijsmaken, de afgelopen 50 jaren."
Dat lijkt me een te grote afgang, na een heel leven.
Dan heb ik me laten manipuleren door ideeën van anderen, die ik op dat moment niet kon weerstaan.
Ben te weinig kritisch geweest en heb te weinig mijn eigen oordeel gevormd en ben niet mijn eigen weg gegaan.

Ik zeg dan liever.
"Ik heb gedaan, wat ik op dat moment dacht te moeten doen, nadat ik de zaken aan alle kanten heb bekeken en gedaan, wat ikzelf dacht te moeten doen."

Het resultaat is dus slechts aan mij.
Zowel de goede, als de minder goede dingen.
Ik zal dan ook geen verantwoording daarvoor kunnen afschuiven.

wil je hiermee zeggen dat we in onze jonge en nog goedgelovige jaren misleid zijn,
door onze onwetendheid en het feit dat anderen hiervan gebruik gemaakt hebben.

in moderne advertentie en marketing technieken worden methoden ontwikkeld die ook
pientere mensen om de tuin leiden. daar is althans voor veel mensen geen verweer tegen.
om daar nou een minderwaardigheidscomplex van te krijgen is niet nodig behalve als je
echt wel beter had kunnen weten.

maar iemand met 50 jaar ervaring die weet zijn / haar weetje wel.

Wat ik voor mezelf altijd aanhoudt is dat het doel niet het belangrijkste is.
De weg erheen is net zo belangrijk als waarheen je wilt geraken.

Mocht je dan je doel voorbij schieten, dan heb je tenminste een goede reis gehad.

Pangaea schreef:De weg erheen is net zo belangrijk als waarheen je wilt geraken.

Jaren geleden hoorde ik dat zo vernoemen in een lezing door Maharishi.
Het was voor mij toen een eyeopener.
Voorheen had ik altijd alleen gehoord en gedacht, altijd een doel voor ogen te houden in het leven.
Nog veel later heb ik het doel helemaal overboord gegooid.
Slechts een richting wil ik mijn handelen geven, voor de dag van nu naar de dag van morgen met in mijn achterhoofd de richting waarheen.

Zo komt ook de beslissing van wat je doet voor het moment net daarna.
Je kunt je leven niet overzien.
Inzichten over je leven veranderen steeds en externe gebeurtenissen laten zich niet plannen, zeker niet door anderen.

Mariakat schreef:

Me laten leiden door mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars, die heel goed op het sentimentele gemoed kunnen spelen van mensen,

Voor iemand die niet zo nodig hoeft te oordelen is bovenstaande uitspraak over mooie praatjes etc.toch een opmerkelijk oordeel.

En waar gaat het precies over, over geloofszaken?

En waaraan kunnen we die mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars aan herkennen?

Tomas
Ik heb even zitten knoeien

Geëdit ipv. gequot.
Ik heb jouw woorden grotendeels hersteld en mijn reactie volgd nu.

Tomas schreef:Mariakat schreef:

Me laten leiden door mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars, die heel goed op het sentimentele gemoed kunnen spelen van mensen,

Voor iemand die niet zo nodig hoeft te oordelen is bovenstaande uitspraak over mooie praatjes etc.toch een opmerkelijk oordeel.

Hoezo oordelen?
Dit zijn gewoon constateringen.

Als je me wil wijzen op oordelen had je beter een andere zin uit kunnen lichten.

ik schreef:Maar soms is goede en vakkundige manipulatie, moeilijk door te prikken.
Graag wil ik daarover oordelen volgens mijn eigen inzichten.

Wat ik feitelijk bedoelde was, dat ik graag handel naar eigen inzichten, zoals ik ze uit de betreffende situatie destilleer.
en zeker ben ik me dan bewust van het feit dat dit dan ook heel persoonlijk is.

Tomas schreef:En waar gaat het precies over, over geloofszaken?

Heb jij die indruk?
Dan mag jij het daarop betrekking laten hebben.
Ik wilde het ruimer laten zijn en heb express geen voorbeelden genoemd, om ieder het zijne in te kunnen laten vullen.
Ik had wel iets in mijn hoofd, maar bedoelde het in het algemeen.

En waaraan kunnen we die mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars aan herkennen?

Moeilijk Tomas, maar als je ze hoort, dan herken je ze.
Maar bijvoorbeeld:
Ik krijg gauw die indruk, als mensen zich met hun woorden zielig of zwak willen tonen, terwijl ze dat met heel veel verbaal (of geschrijf) geweld (oftewel energie) brengen.

Mariakat schreef:[quote="Tomas

En waaraan kunnen we die mooie praatjes en zielig doen van retorische redenaars aan herkennen?

Moeilijk Tomas, maar als je ze hoort, dan herken je ze.
Maar bijvoorbeeld:
Ik krijg gauw die indruk, als mensen zich met hun woorden zielig of zwak willen tonen, terwijl ze dat met heel veel verbaal (of geschrijf) geweld (oftewel energie) brengen.

Hoe kom jij tot het oordeel dat zij mooie praatjes willen vertellen en zich zielig of zwak willen tonen? Zou het niet gewoon zo kunnen zijn dat zij zielig en zwak zijn en dáárom met mooie praatjes komen?

Tomas

Ik schreef:.........terwijl ze dat met heel veel verbaal (of geschrijf) geweld (oftewel energie) brengen.

Is geen teken van zwakte.

Om mooie praatjes te herkennen als zodanig zal men toch zelf beter op de hoogte moeten zijn van de werkelijkheid of waarheid om het als "mooie praatjes" te kunnen betittelen. Het zogenaamde zielig doen of zielig zijn lijkt mij toch een moeilijke be-oordeling, ook hier zou ik toch eerst over dat zogenaamde zielig doen in discussie gaan.

Tomas