Index
Wat verstaan we onder “ de intellectuele liefde tot God'?
100/107
Het is het bewustzijn van onze innige verwantschap met het eeuwige. In de
intellectuele liefde tot God/ Natuur... Amor Dei intellectualis ziet onze geest de wereld niet langer als fragmentarisch, los van elkaar staande, afzonderlijke dingen. We gaan zien dat alle individuele dingen eindeloos gevarieerde modi of uitdrukkingen van de ene Substantie, God / Natuur, zijn. Hoe meer we de afzonderlijke dingen begrijpen, hoe meer we God begrijpen. God kennen is detail kennen. En wat onszelf betreft, krijgen we inzicht in de eenheid van onze geest met het grote Geheel. Dan wordt onze geest niet langer als een zeegolf heen en weer geslingerd en wordt de storm van de affecten gekalmeerd en valt ons het ware geluk ten deel.
Dit alles geeft uiteraard blijdschap; en blijdschap in combinatie met de oorzaak ervan in dit geval God / Natuur levert liefde op: de intellectuele liefde tot God. En omdat alle dingen in God /Natuur zijn, houdt deze liefde tegelijk liefde tot alles en iedereen in. In deze intellectuele liefde tot God ligt,s mensen hoogste kracht en zaligheid.
Deze liefde voor God/natuur heeft iets mystieks. Zoiets als genietende meditatie over het zijn waarin we ingevoegd zijn. Zoiets als respect voor de heiligheid van de Natuur. Zoiets als dankbare omgang ermee en tegelijk een stimulans voor het ecologisch denken. Zoiets als eerbied voor de onpersoonlijke oergrond van alle bestaande dingen, het Zijn, waaruit alles op strikt noodzakelijke wijze voortvloeit. Een soort aanvaarding van onze oorsprong in iets wat er helemaal niet uitsluitend voor mensen is maar voor alles en iedereen. Deze intellectuele liefde tot God geeft aan onze geest de kracht om in ons bestaan te volharden en een mogelijkheid om onze eindigheid te overstijgen en ons verenigd te voelen met het Eeuwige. Deze intellectuele liefde tot God is het enige, ware streven om eeuwig in het bestaan te volharden.
Zoals Goethe zei : “Am Sein erhalte dich begluckt”,!! … Verheug je over het zijn..!!
Jan Knol
100/107
Het is het bewustzijn van onze innige verwantschap met het eeuwige. In de
intellectuele liefde tot God/ Natuur... Amor Dei intellectualis ziet onze geest de wereld niet langer als fragmentarisch, los van elkaar staande, afzonderlijke dingen. We gaan zien dat alle individuele dingen eindeloos gevarieerde modi of uitdrukkingen van de ene Substantie, God / Natuur, zijn. Hoe meer we de afzonderlijke dingen begrijpen, hoe meer we God begrijpen. God kennen is detail kennen. En wat onszelf betreft, krijgen we inzicht in de eenheid van onze geest met het grote Geheel. Dan wordt onze geest niet langer als een zeegolf heen en weer geslingerd en wordt de storm van de affecten gekalmeerd en valt ons het ware geluk ten deel.
Dit alles geeft uiteraard blijdschap; en blijdschap in combinatie met de oorzaak ervan in dit geval God / Natuur levert liefde op: de intellectuele liefde tot God. En omdat alle dingen in God /Natuur zijn, houdt deze liefde tegelijk liefde tot alles en iedereen in. In deze intellectuele liefde tot God ligt,s mensen hoogste kracht en zaligheid.
Deze liefde voor God/natuur heeft iets mystieks. Zoiets als genietende meditatie over het zijn waarin we ingevoegd zijn. Zoiets als respect voor de heiligheid van de Natuur. Zoiets als dankbare omgang ermee en tegelijk een stimulans voor het ecologisch denken. Zoiets als eerbied voor de onpersoonlijke oergrond van alle bestaande dingen, het Zijn, waaruit alles op strikt noodzakelijke wijze voortvloeit. Een soort aanvaarding van onze oorsprong in iets wat er helemaal niet uitsluitend voor mensen is maar voor alles en iedereen. Deze intellectuele liefde tot God geeft aan onze geest de kracht om in ons bestaan te volharden en een mogelijkheid om onze eindigheid te overstijgen en ons verenigd te voelen met het Eeuwige. Deze intellectuele liefde tot God is het enige, ware streven om eeuwig in het bestaan te volharden.
Zoals Goethe zei : “Am Sein erhalte dich begluckt”,!! … Verheug je over het zijn..!!
Jan Knol
