De schrijver(-filosoof) Robert Musil ontwikkelt ergens in zijn boek 'De man zonder eigenschappen' een idee over hoe je naar de wereld kunt kijken.
De ene manier is met realiteitszin en de andere met mogelijkheidszin.
Naar mijn idee wordt je het meest wakker als je je relateitszin laat gelden.
Dat wil zeggen goed in je lijf steken en overgeven aan dat wat is en je eventuele gedachtes daarover.
Eenmaal wakker duikt de mogelijkheidszin op tegenover die realiteit, namelijk:
1. De realiteit had heel goed heel anders kunnen zijn.
2. De realiteit bevat mogelijkheden die die realiteit kunnen veranderen.
3. Het is mogelijk een realiteit in je gedachtes te scheppen, waarvan je kunt veronderstellen dat ze reeel zouden kunnen worden.
Geef je je teveel over aan mogelijkheidszin dan loop je de kans de realiteit uit het oog te verliezen en in te slapen.
Wat denken jullie hiervan als je hier een beetje vrij op associeert?
De ene manier is met realiteitszin en de andere met mogelijkheidszin.
Naar mijn idee wordt je het meest wakker als je je relateitszin laat gelden.
Dat wil zeggen goed in je lijf steken en overgeven aan dat wat is en je eventuele gedachtes daarover.
Eenmaal wakker duikt de mogelijkheidszin op tegenover die realiteit, namelijk:
1. De realiteit had heel goed heel anders kunnen zijn.
2. De realiteit bevat mogelijkheden die die realiteit kunnen veranderen.
3. Het is mogelijk een realiteit in je gedachtes te scheppen, waarvan je kunt veronderstellen dat ze reeel zouden kunnen worden.
Geef je je teveel over aan mogelijkheidszin dan loop je de kans de realiteit uit het oog te verliezen en in te slapen.
Wat denken jullie hiervan als je hier een beetje vrij op associeert?