President van America

Wij hebben mensen gemarteld.


Een stap vooruit.

Obama loopt 13 jaar achter; hij lijkt op Mart Smeets, die wist ook van niks.

Een sorry heb ik niet gehoord. Van straffen van de daders was ook geen sprake

en ook niet van de aanstichters aan de top.

Oke Caspar... een stap (je)

Obama:
wij hebben gehandeld in strijd met onze waarden !

Hij suggereert daarmee dat de waarden van hem en de
verantwoordelijken voor de martelingen dezelfde zijn als
die van zijn toehoorders, van zijn publiek, van ons.

Dit is een verdraaiïng van de werkelijkheid. Zij hanteren
wel degelijk andere waarden en methoden vanuit hun
machtspositie. Heeft hij beloofd dat het martelen zal stoppen
en kan hij dat waarmaken?

In een democratie is de President per definitie toch niet de Baas.


Zelfs een Dikketator heeft medestanders nodig.

Regeringen zijn immers zgn slangenkuilen OA van list en bedrog.

The Fourth Branch
The Rise to Power of the National Security State
By Tom Engelhardt

As every schoolchild knows, there are three check-and-balance branches of the U.S.
government: the executive, Congress, and the judiciary. That’s bedrock Americanism and the most
basic high school civics material. Only one problem: it’s just not so.

During the Cold War years and far more strikingly in the twenty-first century, the U.S. government
has evolved. It sprouted a fourth branch: the national security state, whose main characteristic
may be an unquenchable urge to expand its power and reach. Admittedly, it still lacks certain
formal prerogatives of governmental power. Nonetheless, at a time when Congress and the
presidency are in a check-and-balance ballet of inactivity that would have been unimaginable to
Americans of earlier eras, the Fourth Branch is an ever more unchecked and unbalanced power
center in Washington. Curtained off from accountability by a penumbra of secrecy, its leaders
increasingly are making nitty-gritty policy decisions and largely doing what they want, a situation
illuminated by a recent controversy over the possible release of a Senate report on CIA rendition
and torture practices.
etcetra............
......................................................
De vierde tak
De greep naar de macht door de National Security State.
Door Tom Engelhardt

Zoals elke scholier weet, zijn er drie instituten voor de controle-en-evenwicht situatie van de
Amerikaanse regering: de Uitvoerende macht, het Congres en de Rechterlijke Macht. Dat is de
basis van Amerikaanse politiek en de meest fundamentele middelbare-school-maatschappijleer
kennis. Er is maar één probleem: het is gewoon niet zo eenvoudig.

Tijdens de koude oorlog en veel meer opvallend in de eenentwintigste eeuw, is de Amerikaanse
regering geëvolueerd. Er ontkiemde een vierde tak: de nationale veiligheidsdienst, wiens
belangrijkste kenmerk is een onstuitbare drang om haar macht te bereiken en uit te breiden.
Toegegeven, het ontbreekt nog steeds aan bepaalde formele voorrechten van regeringsmacht.
Echter op een moment wanneer het Congres en de President inactief worden door hun check-and-
balance ballet dat in eerdere periodes voor Amerikanen onvoorstelbaar zou zijn geweest, is de
Vierde Tak steeds meer een ongecontroleerd en onevenwichtig krachtcentrum in Washington.

Afgeschermd van verantwoordelijkheid door een waas van geheimhouding, maken haar leiders
steeds meer essentiële beleidsbeslissingen en doen grotendeels wat ze willen, een situatie die
duidelijk wordt door een recente controverse over de mogelijke vrijgave van een Senaat verslag
over CIA uitlevering- en martelpraktijken.

enzovoort ………

http://www.tomdispatch.com/

Mogelijk dat Dhr Poetin in het voordeel is, hij was ooit hoofd van de KGB en kent de sluipwegen.

........ is de Vierde Tak steeds meer een ongecontroleerd en onevenwichtig krachtcentrum in Washington.

Afgeschermd van verantwoordelijkheid door een waas van geheimhouding, .......

En zo komt een president dan te zitten met besluiten, die genomen zijn in een periode van voordat hij in zicht kwam, maw. uit de periode van een of meerdere vorige presidenten.
Zoals dat overigens in elke democratie het geval is.


Normaal gunstig om niet elke 4 jaar mee te moeten met de waan van de dag.
Maar extra moeilijk bij het doorzetten van hervormingen of om te strijden tegen zojuist door de andere partij doorgevoerde wetten.
Het blijkt niet eenvoudig pas doorgevoerde wetten terug te draaien.
Vooral omdat conservatief Amerika nog steeds aanhanger lijkt te zijn van Bush achtige regeringen.

Alleen bij nipte overwinningen is dat heel lastig.
Zie ook in Nederland waar zo'n regering veel eerder zal vallen.
Dat licht dus heel moeilijk als je gekozen wordt met voorsprongen als 51-49 % en je hebt nog steeds te doen met senatoren en andere machtshebbers uit de oude regeringen, die nog steeds zitting hebben.

Zo ongeveer liggen de verhoudingen nu eenmaal al jaren in het huidige democratische Amerika.
Moeilijk te regeren en een sterk lobbyende tegenpartij krijgt zo al gauw een meerderheid achter zich als het om daden gaat tijdens zo'n regeringsperiode.

Het maffe is, dat de zittende president het altijd heeft gedaan. (En premier bij ons)  
Ook als zelfs hij zelfs geen goed inzicht krijgt in een geheime partij, met mateloos veel macht.

De democratie komt niet goed tot zijn recht in de situatie dat er
maar twee partijen zijn. Het zijn twee groepen die elkaar niks kado
doen en alles in het werk stellen om hun eigenbelang voorrang te
geven. Om daar leiding aan te geven is een “hell of a job”.

Obama wist waar hij aan begon en om in die “struggle”overeind
te  blijven moet hij over een olifantshuid beschikken. En hij moet
er zich dagelijks van bewust blijven dat er geen idealen verwezenlijkt
kunnen worden maar dat hij blijft steken in (slechte) compromissen.

De in het geheim werkende NSA maakt het extra moeilijk omdat ze
ongeveer tewerk gaan als een ondergrondse beweging die zich aan
controle en verantwoording onttrekt. Waarschijnlijk is dit een fenomeen
dat niet meer weg te denken is; het zal moeilijk, of beter gezegd onmogelijk
zijn om de veiligheidsdienst nog ooit aan de ketting te leggen.