Verbod op hoofddoek houdt vrouwen thuis

Je mag een vrouw niet thuis mag laten zitten.
Zonder hoofddoek mag zij immers niet naar school of naar het werk.

Ik heb een heel persoonlijk verhaal dat misschien kan bijdragen aan het debat dat Jeanine Hennis-Plasschaert wil over de scheiding van kerk en staat, met als onderdeel de hoofddoek.
Heel lang geleden was mijn vader het hoofd van de dorpsraad in een dorp in Iran. Hij was een vooruitstrevend man die geen onderscheid maakte tussen de rechten van de man en die van de vrouw. Heel bijzonder voor zo’n dorpscultuur. Hij streefde ernaar de dorpelingen te voorzien van goed onderwijs. Het lukte hem de meeste dorpsmeisjes op de basisschool te krijgen. Maar zodra ze naar de middelbare school moesten, hielden hun vaders hen thuis.

Shah
Het was in de tijd van de Shah, toen de onderwijzeressen zonder hoofddoek en met korte rok naar school gingen. Zij zouden de verkeerde rolmodellen zijn voor de meisjes, en hun vaders hadden liever domme dochters dan onzedelijke. Ik weet dat mijn vader huis aan huis bij die mensen langs ging om hen te overtuigen van het belang van onderwijs voor hun dochters. Sommigen vertrouwden hem omdat hij een goede moslim was, en sommigen bleven bij hun mening dat het onderwijs, gegeven door een onzedelijke leerkracht, verderfelijk was.
..........

We hadden toen scheiding van religie en politiek, zoals het in Iran genoemd werd. Het waren niet de geschreven regels, maar de ongeschreven regels die de meisjes hun primaire rechten ontnamen.
......
Die meisjes baarden later dochters en die dochters groeiden in een ander systeem op. In een systeem waar religie en politiek een eenheid vormden. Ze gingen allemaal naar school, ze kregen goed onderwijs. Ze mochten van hun vaders zelfs in de stad naar de universiteit gaan.
.............
Mocht dit standpunt toch afwijken van de liberale principes van mevrouw Hennis, dan doe ik een beroep op haar geweten als vrouw.
Gun die vrouwen hun doek. Bescherm hen tegen verdere onderdrukking door ze van achter het aanrecht naar de universiteitsbanken en de overheidsbanen te verplaatsen, al dan niet met die doek om. De rest komt vanzelf of, voor mijn part, niet.