Weten en oordelen.

De hoogste vorm van menselijke intelligentie is waarnemen zonder te oordelen.

Verschillende grote denkers hebben dat beweerd. oa  krishnamurti ...voor zover ik weet.

Ik voelde me een beetje gemanipuleerd vanwege die opmerking.

Dat klinkt leuk voor je gevoel van eigenwaarde vanwege die hoge vorm van intelligentie.

Je zou ook kunnen zeggen …'  Als je veel weet, begrijp je veel.

Maar..... niet iedereen KAN veel weten, en dan nog... Hoeveel en wat kan je weten ?

Je kan wel weten of zelfs er domweg vanuit gaan dat alles een oorzaak heeft.
Daar hoef je niet voor op het gymnasium gezeten te hebben.

Die hoge vorm van kennis is voor ieder normaal denkend mens toegankelijk.

Misschien wordt bedoelt: Waarnemen zonder waardeoordelen.
Dat voorkomt vertroebeling van kennis die je samen met waarnemen opdoet. Dit zou ik dan zonder waardeoordeel per definitie intelligentie noemen. Morele oordelen kunnen alleen intelligent zijn in zover ze die oordelen op consistentie onderzoeken, niet op waarheid in de zin van wetenschappelijke waarheid.

Volgens mij is een oordeel zowiezo een waarde oordeel, of een mening, je ziet het zo of anders .
Het is wel wijs die ander er niet om te véroordelen, zelfs als je het zeker weet of denk te weten.
Ikzelf ben wel eens goed op mijn bek gegaan met die houding.


Het een en ander betekent niet dat je niet in discussie hoeft te gaan over een zaak, maar wel met respect voor elkaar. Hoe dat gebeurt hangt af van de relatievorm. Ik weet dat onder goede vrienden het er wel eens heel hard aan toe kan gaan.

gr.marmot

marmot schreef:De hoogste vorm van menselijke intelligentie is waarnemen zonder te oordelen.

Verschillende grote denkers hebben dat beweerd. oa  krishnamurti ...voor zover ik weet.

Dat wordt idd. wel eens gezegd.
Ik ben het daar absoluut niet mee eens.
Een lager ontwikkeld dier, met een mindere intelligentie, hoeft absoluut niet minder waar te nemen, maar zal wel een minder onderscheidingsvermogen hebben.

Juist intelligentie geeft ons het vermogen te onderscheiden en te beoordelen.
Dan is het eigenlijk haast geen stap meer naar het veroordelen, want dat ligt in het caliber van denken aan lijfsbehoud, overleven dus

Eerder zou ik het de hoogste vorm van beschaving noemen.
Dus het kunnen beheersen van je gedachten en (sociale) eigenschappen, ondanks je intellectuele vermogen om te oordelen.

Marmot schreef:Ik voelde me een beetje gemanipuleerd vanwege die opmerking.

Dat klinkt leuk voor je gevoel van eigenwaarde vanwege die hoge vorm van intelligentie.

Inderdaad.  

yopi schreef:
Dat voorkomt vertroebeling van kennis die je samen met waarnemen opdoet. Dit zou ik dan zonder waardeoordeel per definitie intelligentie noemen. Morele oordelen kunnen alleen intelligent zijn in zover ze die oordelen op consistentie onderzoeken, niet op waarheid in de zin van wetenschappelijke waarheid.

Vertroebeling van kennis in de zin zoals jij bedoelt, naar ik begrijp, wordt veroorzaakt door kennis onbewust opgedaan.
Dat is van groot belang voor intuïtieve beoordelingen in veel situaties.

Kan bij veel niet verwerkte kennis opgedaan, verwarring geven als je tot een gezond oordeel moet komen in een bepaalde situatie.

Ik weet niet helemaal of je dit bedoelt:
Het vereist dan ook intelligentie om dit te kunnen onderkennen.
In deze zin kan ik er mee eens zijn.

Zelfkennis is ook wel iets wat helpt om mild te zijn in oordelen of véroordelen..

Dat de pot de ketel verwijt dat hij zwart ziet is toch ook een menselijke zwakheid.
Ik moet mezelf regelmatig terugfluiten.


gr.maarmot

Ik geloof in aristocratie- als dat tenminste het juiste woord is, en als een democraat het mag gebruiken. Niet een aristocratie van macht;; maar van het sensitieve, het attente;; De leden van deze aristocratie komen overal ter wereld in alle lagen van de bevolking door de eeuwen heen voor en als ze elklaar ontmoeten hebben ze aan een half woord genoeg.Ze vertegenwoordigen de ware menselijke traditie, de enige permanente overwinning van ons zondelinge ras op wreedheid en chaos. Duizenden van hen gaan roemloos ten onder, slechts een paar zijn grote namen.Ze zijn sensitief voor zowel anderen als zichzelf, ze zijn attent zonder bemoeiziek te zijn, hun moed is geen bluf maar de kracht om te verdragen.

E.M.Forster, ' What I Believe' in: Two cheers for Democracy.

Dat is een mooi citaat Marmot .. Ik associeer dat met wat ik voor mezelf noem: Innerlijke beschaving.
Overigens: Wat jij zei over dat alle oordelen waardeoordelen zijn.
Ik doel op logische oordelen en het oordeelsvermogen wat je in de loop van de tijd ontwikkelt om situaties of processen te beoordelen. Wat je er daarna mee doet als dat van belang is en niet zuiver 'wetenschap' kan moreel oordelen zijn.

@Mariakat:

Vertroebeling van kennis in de zin zoals jij bedoelt, naar ik begrijp, wordt veroorzaakt door kennis onbewust opgedaan.
Dat is van groot belang voor intuïtieve beoordelingen in veel situaties.

Kan bij veel niet verwerkte kennis opgedaan, verwarring geven als je tot een gezond oordeel moet komen in een bepaalde situatie.

Ik weet niet helemaal of je dit bedoelt:
Het vereist dan ook intelligentie om dit te kunnen onderkennen.
In deze zin kan ik er mee eens zijn.

Wat je zegt over onbewust opgedane kennis zegt: Ben ik zeer met je eens. Daar had ik nog niet aan gedacht.
Ik doelde meer op vooroordelen die vaak eigen zijn aan morele oordelen. Vooral als ze 'vurig' zijn.