Vroeger ervaarde ik het leven toch eenvoudiger of eenduidiger. Goed of kwaad, niks grijze gebieden.
Ik denk dat het leven op zich wat eenvoudiger was.
Geen mobiel, internet of de hele dag tv van de hele wereld te zien. Relaties waren duidelijker, gezag, normen en waarden.
Als kind zag je alles als kind, hoefde geen belangrijke beslissingen te nemen, werd je voor een deel geleefd zoals het leven op je afkwam.
Als puber kom je in de fase dat je alles ontdekken moet en de ene krijgt daar meer de kans voor dan de ander. Als het fout liep, was er nog wel eens een vangnet van familie of vrienden.
Als volwassene kom je met vanalles in aanraking en moet je zelf je keuzes maken. Soms loopt het als een trein, maar vaak kom je echt grijze gebieden tegen ( misschien ook door het internet tv enzo?) De verleidingen, problemen rond gezin of familie, tja.. goede en foute dingen.
Niet iedereen heeft de zelfde kansen, problemen en zorgen.
Als je iets opschrijft ( zoals een dagboek of een therapievolgboekje) kan het duidelijker worden, doordat je je gedachten op papier zet, overlezen en verder schrijven. Wat het je duidelijk moet maken, hangt af van waarom je het doet.
Index
