Eckhart Tolle en de Kracht van het Nu

Vriend Henry II schijnt zichzelf onder de bewonderaars van Tolle te scharen, maar begrijpt hij Tolle eigenlijk wel?

bron

Henry II schreef:Kan, maar zoals ik het lees wordt door Tolle e.a. helemaal geen 'definitie' van god gemaakt. Dit laat men aan de eigen verbeelding over, zo men dit al wenst in te vullen. En Tao en Boedha hebben nooit uitspraken van 'god' op papier gezet naar mijn weten. Dat in tegenstelling tot boeken als Bijbel, Koran etc. die glashard beweren dat hun god mensen vertelt wat ze moeten doen. Ik kan die gedefinieerde god niet terugvinden in de boeken Tolle, Boedha of dergelijke uit die traditie. Maar misschien weet jij alles wel beter. Wat ook in positieve zin zou kunnen uitvallen. Ik zie in ieder geval een gapend gat tussen beide opvattingen, enerzijds door god geopenbaarde godsdiensten en anderzijds meer humanistische tradities.

Grappig, je reactie is volledig in lijn met het topic; "Wat ik niet kan begrijpen!". Zo kan jij blijkbaar het concept "god" niet begrijpen. Tolle geeft daar deze verklaring voor; sommige woorden zoals "zonde" en "god" zijn zo misbruikt voor zoveel jaren dat er een enorme negatieve (met het ego, the mind, verbonden) waanzin aan verbonden is en dat als je op dat niveau (van het letterlijk lezen) bent blijven steken de echte betekenis van deze woorden verborgen voor je blijven. Deze woorden zijn richtingaanwijzers, maar als je de richting niet kan lezen (figuurlijk) blijf je met je kop tegen de plank van de richtingaanwijzer lopen (de honing vergelijking, het woord zegt niets, de smaak des te meer). Desondanks bevatten deze woorden een essentiële kern van waarheid. Over God zegt Tolle dan ook;

Je kan doorlopend praten en denken over god voor de rest van je leven, maar betekent dat ook dat je de realiteit waar het woord naar verwijst kent of dat je ook maar een fractie van de waarheid waar het woord god naar verwijst begrepen hebt?

Je ziet dat Tolle naar god verwijst als naar een (ultieme) realiteit, het woord god wijst voor hem naar een realiteit, god bestaat voor hem dus als realiteit. Wat hij daarna (in het boek The Power of Now) over god zegt lijkt naar jouw (en met jou naar bijna iedereen hier) misconceptie over het woord god te wijzen;

Als je, om wat voor reden dan ook, een hekel aan het woord honing hebt, kan dat tot gevolg hebben je dit zal weerhouden om ooit honing te eten (en dus ook nooit de smaaksensatie van honing zal ervaren ...). Zo is het ook bij god, als je een gruwelijke hekel hebt (gekregen) aan het woord god, kan dit je er actief van weerhouden om ooit de werkelijke betekenis, de werkelijke realiteit te ervaren waar het woord god naar verwijst, je ontzegt jezelf de ervaring van die realiteit door je hekel aan het woord god.

Waaruit we dus mogen afleiden dat Tolle wel die realiteit van god ervaren heeft. En hij, met mij.
Goed hoe probeert hij god dan te definiëren? Als "de pure kracht/energie van het leven" (bedoeld als het levens-principe), kijk maar;

Eckhart Tolle's Definition of God

Hier aangekomen moet ik wel concluderen, naar aanleiding van jouw uitspraken hierboven, dat jij wel erg weinig van Tolle's spirituele doctrine weet/begrijpt ...

Maar goed. Nu hebben we dus die definitie en wat zei ik daar ook al weer over?

Als je "god" definieert zoals Eckhart Tolle dat doet, is boeddhisme ook godsdienst. Net zozeer als Taoïsme of Confucianisme godsdiensten zijn.

En dan zal ik er wat andere quotes tegenaan gooiten, een over boeddisme en een over taoïsme;

At the outset, let me state that Buddhism is not atheistic as the term is ordinarily understood. It has certainly a God, the highest reality and truth, through which and in which this universe exists. However, the followers of Buddhism usually avoid the term God, for it savors so much of Christianity, whose spirit is not always exactly in accord with the Buddhist interpretation of religious experience. Again, Buddhism is not pantheistic in the sense that it identifies the universe with God. On the other hand, the Buddhist God is absolute and transcendent; this world, being merely its manifestation, is necessarily fragmental and imperfect. To define more exactly the Buddhist notion of the highest being, it may be convenient to borrow the term very happily coined by a modern German scholar, "panentheism," according to which God is πᾶν καὶ ἕν (all and one) and more than the totality of existence.[43]

bron

Tao (pronounced 'Dao') can be defined as 'path', or 'road'. The way of the Tao is the way of Nature and of ultimate reality. Tao is often described as a force that flows through all life. A happy and virtuous life is one that is in harmony with the Tao, with Nature.
So the philosophy of Taoism understands Tao as the One Thing which exists and connects the Many things. Tao, Nature, Reality are One.

bron

Of ik alles beter weet, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik "dat wat god genoemd wordt" als realiteit ervaar en dat vanuit die ervaring al mijn kennis wijst op 1 waarheid; alle religies zijn richtingaanwijzers naar die Ene Realiteit.

God leren kennen is voor mij.. leren hoe 'het' werkt.

God doorgronden lijkt mij onmogelijk..

marmot