Hoe weet je nou zeker dat je géén JOOD ben?

Waaraan weet iemand nou, wèl of géén JOOD te zijn?

Gaat het om uiterlijkheden, geloof of DNA, of is het erfelijk?

Tomas

Ik ben er lekker wel één. Dat gaat via de vrouwelijke lijn, mijn oma had vroeger thuis 2 menora staan van koper, verder was ze erg brabants en errug paaps. Mijn moeder heeft die dingen georreven. Toe ik heel klein was woonden wij in een bovenhuis tegenover een bos. Vlakna de oorlog hadden mijn ouders dat huis betrokken, het had allemaal glas en lood raampjes, die 's winters bevroren aan de binnenkant , het glas was kassenglas uit het westland. Voor die ruitjes in de voorkamer stonden die twee kandelaars, in een paaps gezin. De grap was altijd dat mijn moeder, die niet kon zwemmen, maar waarvan mijn vader altijd zei dat ze zo'n mooi slag had, twee dingen in haar leven maar niet kon onthouden. 1. de joodse naam voor onze kandelaars en 2 een mannetjeszwijn.
De kandelaars raakten uit de mode en ooit heb ik ze meegenomen.
Er overleed eens een heel oud oompje van me en iedereen zocht daar antieke spulletjes bij hem uit. Ik nam een hele oude kist mee die weggegooid werd, ik ben hem net even na gaan meten 23.7 cm bij 64,8cm. Die kist heb ik schoongemaakt er kwam zwart leer tevoorschijn met koperen knoppen, van binnen is hij van hout. Hij staat op mijn slaapkamer en ik bewaar er mijn schatten in.
Toen we onze zoon adopteerden aan de andere kant van de wereld, Bolivia, hebben we veel troepies meegenomen, potjes met kraaltjes, foetusje in smurrie in een potje, zo. n mannetjes dat staat voor rijkdom met allerlei handelswaar op zijn rug en een opening in zijn mond waar elke dag een sigaretje in moet, een soort stokken met zilver bkleed met plastic edelstenen die gedragen werden door belangrijke personen. Jeu de boules- trofeeen in de vorm van zelfgebakken potjes, een houten indianen stelletje, een kitscherig porceleinen kapot bloemgefriemelgevalletje etc. De kist riekt, de geur houdt het midden tussen vies muf en lekker oud.
In die kist zaten ook die menora, maar omdat die krengen in de weg zaten vanwege hun onpraktische model en al enige van mijn fragiele troffeetjes had vermorzeld heb ik ze enige jaren geleden op mijn boekenkast in mijn studeerkamertje gezet.
Mijn kamertje is om de trap gebouwd en heeft zodoende een bizonder vorm, het is een hoek In een kant van de hoek staan boekenkasten , in de andere kant van de hoek een logeerbed en in het midden mijn bureau.
Die kandelaars stsaan op de twee boekenkasten op de kop zijn kant. De linkerarm van de linkerkandelaar daar zit een flinke kwak oude muurverf op, het middelste knopje is groen van koper, op de voet en zit oud rood kaarsvet, jarengeleden heb ik ze nog eens voor een familie-kerstdiner gebruikt.. Rechts van de kandelaars staat een kitscherig wereldbolletje van leer dat hier en daar wat omkrult. De boekenkasten verschillen een beetje van hoogte, aan de linkerkant van de menora's staan twee rieten mandeen met daarom zo'n schuin plankje op pootjes wat mijn frans voor mij gemmaakt hheft om mijn boek op te leggen zodat het licht er goed op kan vallen. de'boekenleggers'zijn vislijntjes met aan het eind loodje die lijntjes zijn bevestigt aan de onderkant van de plank dmv een oude cent die het lijntje aan het plankje plakt, het lijntje gaat dan door het boek en valt achter de plank weg door het loodje van mijn visser. De centen hebben niet gehouden en zijn vervangen door punaises. In de twee mandjes zitten nog veel meer curiosa.Oude paspoorten van verwanten, van onszelf en van onze zoon een boliviaans paspoort van een wolk van een indiaan met als 'handtekening'zijn voetafdruk. We moeste dat paspoort ooit inleveren maar dat hebben we uiteraard nooit gedaan.
De onderste mand is zo'n picknickmand, krengerig relatiegeschen waarvan we er wel een paar gehad hebben.Er zitten al mijn fototlijstjes met fto's in van geliefden. Jaren geleden belandden ze daar omdat ik ineens niet meer van prullaria in de kamer hield. Ik heb nog maar 1 fotolijstje staan van twee glazen plaatjes bijeengehouden door een koperen stelletje, er zit geen fotot in, zonde.

In die onderse mand zit ook ons huwelijksboekje. we trouwden niet echt in een kerk maar thuis door een bevriende aalmoezenier. De bisschop heeft nooit ons huwelijksboekje willen tekenen en zo zijn we dus nooit officieel door de kerk getrouwd, dat had wel wat. Een fotoboekje met babyfoto's van frans, inentings papiertjes en formulieren van de centrale vereniging tot de bescherming van zuigelingen, inmiddels zitten er ook allerlei ander foto's tussen en veel kindertekeningen. Lege portemonnees, girokaarten uit het jaar 0, een spel kaartten, mijn eerste schoentje in het brons gegoten, een ivoren boedaatje, een inktrol van hout van frans zijn opa, een uiltje van parelmoer en zo'n bruin plastic zakje met ritsjes voor buitenlandse valuta.
PFFF
Het tweede mandje is meer mijn iegen mandje, ik had het vroeger al Veel foto's, rapporten van de lagere school, spaarbankboekje dat ik ooit plunderde voor een rode eend, krantenartikelen, telegrammen, brieven, een hele stapel stickers van mijn jaarclub, Blauwbaard, leyden 1971, vliegticket huwelijksreis, envelop met negatieven, het programmaboekje van het huwelijk van mijn ouders, 6 juni 1942!
Het huwelijksmenu bestond uit russische salade, voorjaarssoep, biefstuk, verschillenden groenten, gekookte aardappelen, chipolata-pudding met marasquinsaus.
Dan is er nog een blauw militairrijbewijs van frans in beland, een mobilisatie rijbewijs, losse gitaarsnaren, een stapeltje rijbewijzen.
Eek kaartje van de leidse universitaire sportraad 1973, ik woonde aan de Klikspaanweg. Mijn eerste kamer was trouwens bij mijn zusje op zolder, mijn tweede een scheef kamertje boven een kroeg in de wolsteeg, een slotje, een duinenmarsspeldje , een vaantje van utrechtse kampioenschappen jeu de boules.
Wat een enorm zootje, ik ga maar eens een grote grijze vuilniszak pakken
Eronder in de boekenkast staat een volledige serie van de bouquetreeks.

Phinch:

Ik ben er lekker wel één. Dat gaat via de vrouwelijke lijn, mijn oma had vroeger thuis 2 menora staan van koper, verder was ze erg brabants en errug paaps.

Hartelijk dank voor de levendige beschrijving van het kistje en de manden, dat mis ik een beetje bij de omschrijving van het jood zijn. Was jouw moeder trouwens bevrucht door een jood? Of weet je misschien wie de eerste joodse moeder was?

Tomas

Ik heb pas net weer mijn stamboomonderzoek hervat in het burgerweeshuis aan de Weezenlanden te Deventer.
Als ik klaar ben geeft ik wel een seintje.

Ik weet zeker dat ik geen Joodsbloed in me heb
Zo oerhollands met geen drupje buiten- grenzen- bloed. Misschien is er nog een Noorman langs geweest heel vroeger in de krib van een over-deovergrootmamaatje, maar Joods? Nee....
Net wat hPinch zegt, de bloedlijn gaat via de moeder. Mooi verhaal joh..

Net wat hPinch zegt, de bloedlijn gaat via de moeder. Mooi verhaal joh..

Zeker een mooi verhaal en inderdaad gaat de bloedlijn bij de huidige "joden" via de moeder. Maar heeft weinig te maken met ze zoon van Abram, de zoon van Izak of de zoon van Jacob, of, , , , de zoon van David. Maakt allemaal niet uit, "Maria,s zoon lang verwacht" klinkt ook goed, toch? Misschien uit Bolivia?

Tomas

Ik wil je wel even uit de droom helpen maar Engeland kun je schrapppen. Er zijn daar zelfs vrouwen die Mary heten.
Je bent wel warm lijkt me, het heeft volgens mij te maken met het feit of je je naam op de rol zet en welke naam dat dan is.
Thomas lijkt me in ieder geval wel krokant christelijk.

Phinch
Gezellig kun je schrijven.

En jijzelf gaf (ergens) al aan, dat het een hoop wissen werd.

Niet door mij, ook al verwachtte je dat. Is je in het verleden vaak gebeurd op fora?

Ik denk dat ik dit verhaal ken.
Je hebt veel te vertellen.
Filosofisch ben je vaak beregoed, niet altijd begrepen.
Het gebabbel en de gezellige verhaaltjes, waar of niet waar gebeurd, worden ook grif gelezen.

Conclusie:
Ben die je bent en blijf die je bent, maar probeer een beetje on-topic te blijven.
Maak een nieuw onderwerp voor je andere verhalen.

Dit even tussendoor.

Het kan natuurlijk heel goed aan mij liggen maar nu vind ik ineens weer dat het een rete-retro-kapsel is.
Een beetje een déjà vu, niet bepaald antiek en ook geen etisch maar allemaal een beetje zo net er tussen in. Zo'n sjaaltje erom als die nederlandse vrouwen in de jaren zestig lijkt me er wel bij passen. Ook makkelijk om je krulspelden onder te verbergen.