Psychische gezondheid

Na al dat geschrijf over het niet-zelf zou de indruk gewekt kunnen worden alsof het ik, ego of de persoonlijkheid niet belangrijk zou zijn. Maar een gezond ego of gezonde, harmonische persoonlijkheid is wel degelijk van groot belang. Psychische gezondheid is meer dan de afwezigheid van klachten.
Criteria voor psychische gezondheid zijn:

1.Een positieve houding tegenover jezelf.

2. Groei en ontwikkeling.

3. Integratie of eenwording van gedachten, gevoelens, verlangens en gedrag.

4. Zelfverwerkelijking, dus als je capaciteiten tot ontplooiing brengen.

5. Autonomie of zelfstandigheid.

6. Georiënteerd zijn op de werkelijkheid.

7. In staat zijn gelijkwaardige en wederkerige relaties met anderen kunnen onderhouden.

8. In structureel opzicht beschikken over:
a. een tolerant geweten i.p.v. een streng veroordelende en bestraffende innerlijke criticus, waardoor je je alsmaar schuldig voelt.

b. haalbare idealen, dus niet al te perfectionistisch zijn.

c. niet te impulsief maar ook niet te geremd zijn in het uiten van je impulsen, behoeften en verlangens.

d. beschikken over een redelijke frustratietolerantie, dus teleurstellingen kunnen verdragen, zodat die niet onmiddellijk moeten worden weggedronken, weggegeten, weggespoten of weggekocht

Deze personen kunnen alleen op bestelling worden geleverd. Guustaaf

Ook dient U rekening te houden met een wat langere levertijd, en ander prijsstelling.

In gedachte een boekje van Desmond morris. Ik meen iets met mensentuin in de titel


Afgrijselijk om te lezen, ik ben er een poosje niet aanspreekbaar door geweest. 

marmot.

Guustaaf schreef:Na al dat  geschrijf over het niet-zelf  zou de indruk gewekt kunnen worden alsof het ik, ego of de persoonlijkheid niet belangrijk zou zijn. Maar een gezond ego of gezonde, harmonische persoonlijkheid is wel degelijk van groot belang. Psychische gezondheid is meer dan de afwezigheid van klachten.
Criteria voor psychische gezondheid zijn:

1.Een positieve houding tegenover jezelf.

2. Groei en ontwikkeling.

3. Integratie of eenwording van gedachten, gevoelens, verlangens en gedrag.

4. Zelfverwerkelijking, dus als je capaciteiten tot ontplooiing brengen.

5. Autonomie of zelfstandigheid.

6. Georiënteerd zijn op de werkelijkheid.

7. In staat zijn gelijkwaardige en wederkerige relaties met anderen kunnen onderhouden.

8. In structureel opzicht beschikken over:
a. een tolerant geweten i.p.v. een streng veroordelende en bestraffende innerlijke criticus, waardoor je je alsmaar schuldig voelt.

b. haalbare idealen, dus niet al te perfectionistisch zijn.

c. niet te impulsief maar ook niet te geremd zijn in het uiten van je impulsen, behoeften en verlangens.

d. beschikken over een redelijke frustratietolerantie, dus teleurstellingen kunnen verdragen, zodat die niet onmiddellijk moeten worden weggedronken, weggegeten, weggespoten of weggekocht

Maar nu serieus Guustaaf,

Het zou inderdaad ideaal zijn een maatschappij met mensen met zo,n proviel.

Nog los van hoe je dat zou kunnen waarnemen .

Ikzelf ben me er niet van bewust zo,n mens ooit tegengekomen te zijn.

Marmot

Beweer je nou dat je nog nooit psychisch gezonde mensen bent tegen gekomen???

Waaraan ken of hérken je die dan guustaaf.

Ik ontmoet leuke niet leuke sombere vrolijke noem maarop mensen, en dan nog onder tijdsbepalende omstandigheden, in welke rol of functieze ze op dat moment zich bevinden.

En wat te denken van de maskers die we in voorraad hebben.

We zien wel sneller of denken te zien een los draadje waar te nemen.

Ik kan me het evolutionaire voordeel ervan wel indenken.

Je kunt je het "evolutionaire voordeel" van een "draadje los" wel indenken? Het "voordeel" dus van een neurotische, borderline of nog erger, een psychotische persoonlijkheidsorganisatie of structuur? Ik moet zeggen dat ik dat niet zie hoor.

Volgens mij gaat men met een dergelijke persoonlijkheidsstructuur (veelal zich manifesterend in de een of andere persoonlijkheidsstoornis) behoorlijk disfunctioneren.De hele klinische psychologie is er op gericht het lijden wat dat voor die mensen zelf en voor anderen oplevert, wat te verzachten.

We zien wel sneller of denken te zien een los draadje waar te nemen....ber.nr 5

Wat moeilijk geformuleerd van mij.

Het ging mij om het ZIEN of waarnemen van eventueel losse draadjes.

Ik bedoelde te zeggen dat als we door het waarnemen van dat losse draadje ons kunnen instellen op die persoon, er rekening mee houden. bv of die persoon wel te vertrouwen is.

Die snelheid van bv  eventueel gevaar waarnemen heeft ook te maken met overleven.

Het hebben van zgn losse draadjes kan ook heel nuttg zijn voor jezelf en/of de samenleving.



marmot

Nader over de de genoemde neurotisch en borderline persoonlijkheidsorganisatie.

De mate waarin mensen kunnen disfunctioneren loopt uiteen. Men onderscheidt een
gezond functioneringsniveau, een neurotisch niveau en een borderline niveau.
Met die begrippen worden dus geen specifieke stoornissen aangegeven zoals depressie, eetstoornis, angststoornis of een persoonlijkheidsstoornis, maar de mate van ernst van disfunctioneren. Maar eerst nog een keer over gezondfunctioneringsniveau

1. Gezond niveau.
Psychisch gezond kunnen functioneren en dus een bevredigend leven te kunnen leiden vereist een aantal vermogens zoals het vermogen tot:
- realiteitstoetsing (fantasie en werkelijkheid uit elkaar te houden)
- drift- en impulsregulatie, zodat men niet al te impulsief maar ook niet al te geremd is
- frustratietolerantie, dus het kunnen verdragen van teleurstellingen, zodat die niet
onmiddellijk weggespoten, weggeslikt, weggedronken of weggegeten hoeven te worden
- affect of gevoelens te onderkennen en te kunnen uiten.
- het kunnen aangaan en instandhouden van intieme, stabiele en bevredigende relaties.
- het gevoel van eigenwaarde op een gezond peil te houden
Kenmerkend voor het gezonde niveau van functioneren is verder beschikken over:
- een stevige identiteit, zodat men weet wie men is en wat men wil.
- een redelijk en tolerant geweten zodat men zich niet voortdurend schuldig hoeft te voelen
- haalbare idealen, zodat men niet al te perfectionistisch is, maar ook niet te slap en
ambitieloos.

2. Neurotisch niveau.
Bij mensen met een neurotische persoonlijkheidsorganisatie of structuur is er sprake van een al dan niet onbewust innerlijk conflict in een verder op zich intacte persoonlijkheidsstructuur.
Een conflict dus tussen hun impulsen, behoeften, verlangens of fantasieën enerzijds en hun veelal strenge geweten en perfectionistische karaktertrekken anderzijds.

De neurotische structuur kenmerkt zich door:
- Een relatief rigide of starre manier van reageren. Men heeft m.a.w. de neiging op bepaalde
stress te reageren met een beperkt repertoire, met bepaalde afweermechanismen en
copingsmechanismen dus.
- Er is veelal sprake van een veel te sterk aangezette remmings- en controle mechanismen.
- Gevoelens van woede en protest zijn sterk ontmoedigd. Deze mensen zijn dus vaak geremd
en subassertief.
- Ze neigen gevoelens van woede sterk te verdringen en te internaliseren. d.w.z. dat de
woede als het ware naar binnenslaat en de vorm heeft van
- zelfondermijnend, zelfbestraffend of zelfkwellend masochistisch gedrag.
- Men heeft de neiging zich teveel aan te passen aan anderen met opgeving van eigen
autonomie of zelfstandigheid.
- De gewetensfunctie is meestal te sterk ontwikkeld wat aanleiding geeft tot heftige schuld
en schaamte gevoelens.
- Perfectionisme komt vaak voor zodat men vaak het gevoel heeft te falen.

De neurotische persoonlijkheidsorganisatie kan zich in allerlei beelden of symptomen manifesteren. Als er sprake is van een persoonlijkheidsstoornis is dat meestal een depressieve of een depressief-masochistische- , een hysterische-, een dwangmatige-, vermijdende- of afhankelijke persoonlijkheidsstoornis of trekken daarvan. Daarnaast kan het zich ook manifesteren in secundair narcisme, d.w.z. narcistische afweer van afhankelijkheidsbehoeften. Dat laatst betekent dat men net doet alsof men niemand nodig heeft, omdat men zo bang is de eigen afhankelijkheidsbehoeften te onderkennen of omdat men zobang is zich te hechten vanwege de angst verlaten te worden. In dat geval kan men dus heel moeilijk troost en steun accepteren. Counterdependent noemt men dat.
Ook somatiseren, het omzetten van emotionele problemen in lichamelijke klachten komt veelvuldig voor.

3. Borderline niveau
Terwijl bij mensen met een neurotische structuur “slechts” sprake is van een al dan niet onbewust innerlijk conflict binnen een op zich intacte persoonlijkheidsstructuur is bij mensen met een borderline-structuur sprake van  een defect of tekort in de persoonlijkheid.
M.a.w. men beschikt niet over de genoemde vermogens of slechts in zeer beperkte mate.

1.Een gebrekkig vermogen tot realiteitstoetsing. Het vermogen dus werkelijkheid en fantasie uit elkaar te houden. Op zich is die wel intact maar kan onder stress soms leiden tot micropsychotische momenten.

2. Slecht onderscheidt kunnen maken tussen zichzelf en anderen, zich uitend in een gebrekkige identiteitsintegratie: men weet als het ware niet wie men is.

3. Een geringe drift- of impulsregulatie, zich uitend in een sterke mate van impulsiviteit en/of agressie

4. Een gebrekkige frustratietolerantie. Men kan dus nauwelijks teleurstellingen verdragen. Die moeten worden weggegeten, weggedronken, weggespoten of weggeslikt worden.

5. De aanwezigheid van paranoïde en desintegratieangsten. Men is dus extreem achterdochtig en heeft grote angst als het ware uit elkaar te vallen.

6. Een onvermogen om met ambivalentie, dus tegenstrijdige gevoelens, om te gaan.
Ambivalentie kunnen verdragen wil zeggen in staat zijn tot het kunnen verdragen van tegelijk positieve en negatieve gevoelens ten opzichte van zichzelf en andere. Door het (overigens onbewust) hanteren van het afweermechanisme splitsing, is het zelfbeeld en het beeld dat men van anderen heeft uiterst instabiel en grillig. Dat komt tot uiting in het afwisselend anderen aantrekken en van zich afstoten. Men kan als het ware niet met maar ook niet zonder de ander, ten gevolge van verlatings- en fusieangsten

7. Een gebrekkig introspectief vermogen. M.a.w. de oorzaken van problemen en conflicten worden altijd in de buitenwereld gezocht.

8. Een gebrekkige objectconstantie. Dat is het vermogen de emotionele band met een ander vast te houden ook in diens afwezigheid. Hele jonge kinderen kunnen dat b.v. nog niet. Als mammie de kamer uit is of uit het zicht in de supermarkt, is ze er voor hun gevoel niet meer, zodat een hevige angst hen overvalt.

9. Een gebrekkig vermogen om het gevoel van eigenwaarde op een gezond peil te houden, hetgeen zich kan uiten in sterke minderwaardigheidsgevoelens of zelfs zelfhaat.

10. Een gering vermogen om realistische relaties aan te gaan en in stand te houden. Relaties met anderen zijn dan dikwijls eenzijdig, gericht op onmiddellijke behoeftebevrediging en grillig. Intimiteit noch alleenzijn kan goed worden verdragen. Er is vaak sprake van “angry dependency”, waarbij men dus enerzijds afhankelijk is en anderzijds boos en afwijzend omdat men afhankelijk is.

Bij functioneren op borderline niveau is per definitie spraken van een persoonlijkheidsstoornis.
Er wordt onderscheid gemaakt tussen:
a. Het anaclitische borderline type, gekenmerkt door een grote mate van emotionele labiliteit en sterke afhankelijkheid. Dit type komt ruwweg overeenkomend met de DSM-IV borderline persoonlijkheidsstoornis.
b. Het introjectieve type, gekenmerkt door sociale isolatie en terugtrek gedrag. Deze krijgen meestal de DSM diagnose paranoïde, schizoïde of obessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis.

Niet alle op borderline niveau functionerende mensen vertonen dus dat extraverte gedrag. Er zijn ook ‘rustige” borderliners die niet dat dramatiserende zelfdestructieve gedrag vertonen zoals beschreven bij de DSM-IV BPS, maar die wel aan een chronische wanhoop lijden, weinig plezier in relaties en werk kennen en serieuze problemen hebben met hun gevoel van eigenwaarde en identiteit, relaties, affectregulatie en veerkracht .

Analyse?
Het maken van een analyse van een cliënt is nodig om een juist zicht te krijgen op de kern van de problematiek. Een analyse maken wil niet veel meer zeggen dan dat men het niveau van functioneren probeert te achterhalen, zodat men weet wat eraan schort en dus ook wat er gedaan zou moeten worden, dus wat het doel van de therapie zou moeten zijn. Bij het maken van een analyse kijkt men o.a naar:

1. Het functioneren van het geweten.
Is dat mild, redelijk en tolerant of streng, hardvochtig en onverbiddelijk. Is het geweten streng en tiranniek of zo rekbaar als elastiek? Dat maakt een groot verschil.

2. Het functioneren van het ik-ideaal.
Omvat dat haalbare idealen of sterk perfectionistische trekken. Of ontbreekt het, zijn er geen na te streven idealen? Of vallen ik en ik-ideaal samen zodat men een ‘ego grandioso” heeft, narcistische trekken vertoont?

3. Het functioneren van de drift- of impulsregulatie.
Is men extreem geremd of juist extreem impulsief?

4. Identiteit.
Is er sprake van ego-identiteit of juist van identiteitsdiffusie. Dus weet men wie men is of heeft men een gebrekkige of vage identiteit?

5. Het functioneren van de ik-functies.
Daarbij gaat het om de vraag hoe het staat met:
a . de realiteitstoetsing. Kan men fantasie en werkelijkheid uit elkaar houden of is er sprake van wanen en hallucinaties?
b. de frustratietolerantie. Hoe staat het met het vermogen om met teleurstellingen en de daaraan verbonden negatieve gevoelens om te gaan. Kan men dat verdragen of moeten die onmiddellijk worden weggedronken, weggegeten, weggespoten worden?
c. de aard, de intensiteit en de rigiditeit van de afweermechanismen. Hanteert men volwassen afweervormen zoals humor en zelfspot of meer neurotische afweer zoals verdringing of meer primitieve afweermechanismen zoals splitsing, projectieve identificatie, idealisatie en devaluatie, almachtsfantasieën en loochening of ontkenning.

6. Het relationeel functioneren.
Van normaal tot psychotisch daalt de mogelijkheid tot het aangaan van een relatie met een ander, volledig op zichzelf staand persoon om diens eigen kenmerken of eigenschappen. Is dat wel het geval dan spreekt men van een realistische relatie. Een relatie dus niet gebaseerd op eigen projecties, maar op hoe die ander werkelijk is.

Houdt men van een ander, niet omwille van die ander maar omdat die ander bepaalde behoeften moet bevredigen, dan ziet men die ander dus als “need satisfying object”. Men spreekt in dat verband van een neurotische of afhankelijkheidsrelatie. Dikwijls ziet men dat mensen met neurotische problemen (met innerlijke conflicten dus) elkaars neurotische gedragspatroon versterken, zodat die relatie zeer moeizaam wordt en blijft. Niet zelden ziet men dan een ‘knipperlicht-relatie”

Men spreekt van narcistische relaties als de ander of anderen slechts dienen als “applaudisserend publiek”, om de eigen “grootheid” te onderschrijven dus.

-Bij een normaal of gezond functioneringsniveau horen realistische relaties.
-Bij een neurotisch functioneringsniveau horen neurotische afhankelijkheidsrelaties.
-Bij een narcistisch functioneringsniveau horen narcistische relaties.
-Mensen die op borderline niveau functioneren, worden vaak beheerst door verlatings en fusieangsten. Wat men dan dikwijls ziet op relationeel niveau is “aantrekken en afstoten” Aantrekken wegens de verlatingsangst en afstoten wegens de fusieangst. Dat is de angst zichzelf volledig in de ander te verliezen omdat men toch al zo ’n vage identiteit heeft. Men zoekt dus soms intensief contact vanwege het ontbreken van “the capacity to be alone”, het onvermogen om alleen te zijn dus. Maar als men dan een relatie heeft stoot men die weer van zich af vanwege de angst door de ander overspoelt te worden. Men kan als het ware niet zonder, maar ook niet met de ander. Het hoeft dus niet te verbazen dat dergelijke relaties nogal stormachtig verlopen en veel problemen opleveren.
-Mensen die op psychotisch niveau functioneren zijn dikwijls extreem in zichzelf gekeerd en wensen dan dus helemaal geen contact, laat staan een relatie.

Guustaaf schreef:Beweer je nou dat je nog nooit psychisch gezonde mensen bent tegen gekomen???

Om nog even terug te komen op die vraag Guustaaf

Het zou kunnen dat ik in contact ben geweest met min of meer psychisch gezonde mensen, ik ben of was me daar niet zo van bewust. Ik vroeg me dan ook af of die mensen wel bestaan.

Vanuit een ander perspectief zie ik dat alles perfect is zoals het is, simpel omdat het op dit moment niet anders kan zijn alsdat het is. nogmaals OP DIT MOMENT

Ik weet dat ik in herhaling verval, maar mooier kan IK niet zeggen hoe ik het bedoel..

marmot schreef:

Guustaaf schreef:Beweer je nou dat je nog nooit psychisch gezonde mensen bent tegen gekomen???

Om nog even terug te komen op die vraag Guustaaf

Het zou kunnen dat ik in contact ben geweest met min of meer psychisch gezonde mensen, ik ben of was me daar niet zo van bewust. Ik vroeg me dan ook af of die mensen wel bestaan.

Vanuit een ander perspectief zie ik dat alles perfect is zoals het is, simpel omdat het op dit moment niet anders kan zijn alsdat het is. nogmaals OP DIT MOMENT

Ik weet dat ik in herhaling verval, maar mooier kan IK niet zeggen hoe ik het bedoel..

Het woordje "perfect" klinkt alsof er wordt voorbijgegaaan aan al het leed van de wereld, misschien  was het beter geweest het woordje " precies " te gebruiken, maar dat dekt ook weer niet precies de lading volgens mij.

"Vanuit een ander perspectief ....." Welk perspectief?

Guustaaf schreef:"Vanuit een ander perspectief ....." Welk perspectief?

Vanuit het perspectie of we zo vrij zijn alsdat we denken en willen te zijn

Dat alle oorzaken werkoorzaken zijn.

Ook een beslissing of een keuze heeft een werkoorzaak.

Komen de keuzes die je maakt zomaar vanuit het niets, uit de lucht vallen ?

Het is toch altijd een afweging, en dat wat voor jou het zwaarstwegend is.


marmot