Bidden vóór het vrijen

Op een Zondag in onze dorpskerk vond de plechtige gebeurtenis plaats.
Samen met andere aannemelingen werd ik aangenomen. Bevestigd zoals dat heette.
Mijn vader bleef ironisch kijken, mijn moeder argwanend, en Henk blij en tevreden.
Dit was de echte geloofsbelijdenis, daar was geen speld meer tussen te krijgen.

Toen we het weekend daarop bij zijn ouders logeerden in aparte kamers, tikte Henk
midden in de nacht op mijn kamerdeur. Dat was nog niet eerder voorgekomen. Ook al
waren we verloofd met bowlglazen en een kaasschaaf, samen slapen mocht niet. Maar
nu was ik aangenomen, bevestigd, dus het mocht van Henk. “We zullen eerst de Heer
om vergeving smeken” zei hij en knielde neer op het kleedje voor het bed en
probeerde mij naast zich te laten knielen.

Dat was voor mij het breekpunt. Bidden voor het eten, dat kon ik aan. Bidden voor
het vrijen stond mij zo deerlijk tegen dat ik hem sloeg en een bitse scene maakte.
Zijn moeder kwam op het geluid af en joeg hem naar zijn eigen kamer. Ze dacht dat
ik hem uit kuisheid had geweerd en prees mij daarom uitbundig.

Maar die nacht smolten mijn liefde en mijn geloof beide als sneeuw voor de zon.

“Het is uit” zei ik tegen mijn moeder.
“Goddank” zei ze.
-----------------------------------------------------
Uit: ‘Wat ik nog weet’ van Annie M. G. Schmidt

Kan ik me helemaal voorstellen.
Henk had helemaal zijn eigen uitleg.

Roep herinneringen bij mij.


Zondags as. schoonouders naar de kerk.
Wij stiekum thuisgebleven.
De enige keer in de week gegarandeerd alleen in huis.
Bidden kwam daarbij niet van pas.
Voor ons was de belofte aan elkaar, die door onze verloving bezegeld was, voldoende.

Leuk voor een onderwerp.
Hoe zat dat bij jullie?

Mariakat schreef :

Hoe zat dat bij jullie?

In elk geval nooit gebeden, niet voor en niet na het vrijen.

Maar frustraties waren er wel. Een opvoeding waarbij sex genegeerd werd en een
godsdienstonderwijs waarbij met hel en verdoemenis gedreigd werd bij overtreding
van de regels. Gelukkig bleek de indoctrinatie toch aan slijtage onderhevig.

Alleen thuis is maar één keer voorgekomen, maar we trokken er wel op uit met de
fiets of de motor; we hadden, onbegrijpelijk, een voorkeur voor afgelegen plaatsen.
(ik denk dat we op zoek waren naar het aards paradijs of (als tweede keus) een onbewoond eiland)