Liefde

DIE GRYSAARD

My kinders, ek bejammer julle seer,
Die tye is verander en versleg;
Die tye van geluk en deug is weg;
Die tyd van vammelewe kom nooit weer.

Die lekker kos is nou sonder smaak,
Die perskes en die druiwe flou van geur,
Die rose en die reënboog dof van kleur,
En sonder drif of gloed die speel-vermaak.

Die opdraende is baie steiler nou;
Die lug is vir die longe sonder krag.
Hoe haastig ook, ek moet maar kort-kort wag-
Ek loop nog skaars ’n entjie en dan ’s ek flou.

Darr is geen warm kombêrs of klere nou-
En nou juis was hul nodig meer als ooit:
So was die winters vammelewe nooit-
Ek bly maar altijd bewe van die kou.

Daar is geen held’re mensestemme meer:
Jy kan hul nie verstaan of hul moet skree;
Daar is geen berge meer wat antwoord gee;
Die beek is stom en dof die sware weer.

Geen boek die moeite werd meer om te lees;
Jy kan ook nie - die druk is nou so klein;
En kon jy ook, daar’s geen gedachte fyn
En goed genoeg vir voeding van jou gees.

Waar is die liefde hartlik en opreg,
Die vammelewe se geseligheid?
Geen mens het meer vir my teenswoordig tyd,
My maters en my dierbares is weg.

Dis nie de moeite wêrd om hier te bly;
Daar’s niks wat deug vir hoof of hart of hand;
Daar’s geen versadiging vir siel of vir verstand;
Maar daar is troos – my afskeid wag vir my.
----------------------------
C.J.LANGENHOVEN

Uit: Gerrit Komrij
De Afrikaanse poëzie in 1000 en enige gedichten.