De ware liefde

Mensen zeggen wel eens als ze het hebben over relaties onderling:
De ware liefde bestaat niet.

Als iemand hiermee bedoelt: "de ware liefhebbende levenspartner", in de zin van de enig mogelijke, dan kan ik daarin meegaan.
Die bestaat inderdaad niet.
Dat is waar wij zelf voor kiezen. (of niet)
Maar dan hebben we het niet over de "liefde", maar over de "geliefde".

Ware liefde is altijd waarheid, op het moment, dat je het zo ervaart.
Liefde is niet een continu begrip, maar een gevoel wat je hebt op een bepaald moment voor een bepaald iemand, ding of situatie.

Als we wat meer in het heden zouden leven, in het hier en nu, zouden we ons deze vragen niet stellen.
We leven ook met onze gedachten, onze hoop en onze angsten onze gehechtheden.
Alles wat we ons afvragen voor andere tijden en in onze onzekerheden wordt erin meeverweven en vertroebelt het zuivere beeld van het moment.

Hierdoor vergeten we nog al eens de waarde van het ware hier en nu leven.
Als we dat zouden kunnen, zou al ons gevoel van dat moment waar zijn en van een volgend moment opnieuw, ook al zou het dan weer anders zijn.

Liefde : een moeilijk thema
-------------------------------
Is liefde een gevoel. een drijfveer, een kracht? Hoe en waaraan is liefde te kennen?
Wanneer gaat hulpvaardigheid, interesse, medeleven en zorg over in liefde?
Is liefde iets vanzelfsprekends, iets wat je hoort te kennen en te beleven?
En hoort "ware" liefde, dus het ideaalbeeld, niet tot de zeldzaamheden, de uitzonderingen?

Ik was de volgende opmerking/gedachte nog niet eerder tegen gekomen.

"Liefde is een gedrag" het zal de lading zeker niet dekken maar toch....

marmot.

Opmerkelijke gedachte, Marmot.

Ik moet dan direct denken aan de uitspraak:
De mens kent men niet aan zijn woorden, maar aan zijn daden.
zo is het ook met liefde denk ik.

De liefde kan nog zoveel bewoord worden, als de daden niet overeenkomen, is het geen liefde.