Dagboek

Zondag 9 Maart 1941. Vooruit dan maar! Dit wordt een pijnlijk en haast
onoverkomelijk moment voor mij: het geremde gevoel prijsgeven aan een
onnozel stuk lijntjespapier. De gedachten zijn soms zo klaar en helder in
m'n hoofd en de gevoelens zo diep, maar opschrijven, dat wil nog niet. In
hoofdzaak is het geloof ik het schaamtegevoel.

Grote geremdheid, durf de dingen niet prijs te geven, vrij uit me te laten
stromen en toch zal dat moeten, wil ik op den duur het leven tot een
redelijk en bevredigend eind brengen. Zoals ook bij het geslachtsverkeer de
laatste bevrijdende schreeuw altijd schuw in de borst blijft steken. Erotisch
ben ik geraffineerd,ik zou haast zeggen doorgewinterd genoeg om tot de
goede minnaressen te behoren en de liefde lijkt dan ook volmaakt, maar
toch blijft het Spielerei om het essentiële heen en blijft diep in me iets gevangen.

En zo is het ook met de rest. Intellectueel ben ik zo gezegend, dat ik alles
kan peilen, alles kan aanroeren met heldere formules; ik lijk zeer überlegen in
vele problemen des levens, maar toch, daar heel diep zit een samengebalde
kluwen en houdt iets me vast in de greep en ik ben af toe toch een angstige
stakkerd, ondanks het heldere denken.
---------------------------------------
Uit: "Het verstoorde leven" Dagboek van Etty Hillesum 1941-1943