Frekie

Willem Wilmink
frekie
Wanneer 's middags om vier uur
onze schoolbel was gegaan
en we gingen voetbal spelen,
dan kwam Freek er altijd aan.

Frekie woonde in de buurt
maar zat niet op onze school.
Hij was een debiele jongeren,
een monogool.

Meestal riep er iemand wel
`Kom maar, Frekie, doe maar mee.'
Welke kant hij uit moest schoppen,
daarvan had ie geen idee.

Maar we legden soms de bal
op twee meter van het doel,
en we riepen: `Schieten, Frekie!'
En hij trok een ernstig smoel.

Als het raak was, dook de keeper
mooi naar de verkeerde kant,
en 't was goal, en dan was Frekie
kampioen van Nederland.

Misschien vind je Frekie zielig.
Ja. Bedenk er dan maar bij,
dat ik niet vaak iemand aantrof
die zo blij kon zijn als hij.