Sünde und die Strafe Gottes

Love-Parade, Sünde und die Strafe Gottes
Bischof Andreas Laun über die Strafe Gottes: Wenn Gott "straft", tut er
dies mit der Absicht, den Menschen zurückzuholen, Gott straft aus Liebe!

http://kath.net/detail.php?id=27660

uit deze tekst :
Mit anderen Worten: Man weigert sich anzuerkennen, dass die Loveparade,
abgesehen von ihrem krankhaften Erscheinungsbild, auch mit Sünde zu tun haben
könnte und darum, folgerichtig, auch mit dem richtenden und strafenden Gott!

zie ook :
http://www.trouw.nl/religie-filosofie/article3156859.ece/Oostenrijkse_bisschop__Loveparade_was_een_zonde.html

Dood van 21 festivalgangers zou straf van God kunnen zijn.

( lees ook de commentaren)

Die man is niet meer van deze tijd.
Een priester kan in deze tijd zijn parachianen niet meer voorliegen, ook al wil hij nog zo graag dat ze hem geloven.

Wat zou hij zeggen hoe God denkt over de Gay-parade in Rotterdan, die al jarenlang een succes is en waar meestal nauwelijks iets voorvalt?
Is die parade dan juist gezegend?

Mariakat schreef:Wat zou hij zeggen hoe God denkt over de Gay-parade

Hier kan God toch niets op aan te merken hebben ?
Invitatie :
Een warm welkom voor de vele bezoekers aan de Amsterdam Gay Pride in 2010, stad van "Cheese, tulips and tolerance". In het voorwoord van het gemeentelijk jaarverslag van 1996, het eerste jaar waarin de Amsterdam Pride werd gehouden, schrijft Harry Mulisch dat tolerantie een kenmerk van Amsterdam is. Mulisch ziet Amsterdam als een "Capital of Happiness", een "Capital of Love" of nog liever een "Capital of Solidarity". Zeker bij een gebeurtenis als de Amsterdam Pride gaan die kenmerken op.

Ik schreef:de Gay-parade in Rotterdan

Moet natuurlijk Amsterdam zijn.
Ik had het zomercarnaval in Rotterdam nog in mijn hoofd.
Ook al zo'n goddeloos festijn.

Zelfde laken een pak.
Maar ook gezegend met een boel heppy piepels.

Mariakat schreef:Ook al zo'n goddeloos festijn.

Maar God heeft hier toch niet ingegrepen. Hij ziet veel door de vingers.

Wat ik me dan afvraag :
Zou deze bisschop Laun de hongersnood in de wereld, de watersnood in Pakistan,
de branden in Rusland ook aanzien als een "Strafe Gottes" ?
Voor de aidsepidemie en de doden door de drugsoorlog in Mexico heeft hij natuurlijk
een passende verklaring.

Veel mensen, die niet meer kunnen geloven noemen dit als reden om niet meer te geloven in de liefhebbende God.
Dat kan niet bestaan zeggen zij dan, als hij dit allemaal toestaat.

Veel gelovigen (Christenen maar ook Moslims) zien erge dingen, die hen kunnen overkomen, ook wel als een beproeving of een test of het geloof wel kan standhouden.

In de niet religieuse, maar wel spirituele groeperingen, wordt dit ook wel gezien als "leermomenten".
De mens heeft de gelegenheid te "groeien" in het spirituele leven als hen misère overkomt.
Je ziet dat in de theosofie heel sterk.
Zie ook
Het theosofisch genootschap.

Het Boeddhisme heeft dit ook wel wat.
Door ellende leert men los te laten en te onthechten van het aardse en zal men eerder Nirwana bereiken.

Zo zijn er diverse manieren om met onoverkomelijke vreselijke dingen om te leren gaan.

Mariakat schreef:
Het Boeddhisme heeft dit ook wel wat.
Door ellende leert men los te laten en te onthechten van het aardse en zal men eerder Nirwana bereiken.

Volgens mij zegt het Boeddhisme juist (alleen) het omgekeerde.
Omdat mensen zich hechten (aan aardse zaken) is er het lijden.

Door het omgekeerde te zeggen, impliceert dat lijden een functie of nut heeft?

Ik denk:
Als het lijden een doel heeft, is het beter te dragen voor de mens.

Jouw vraag/opmerking.
Ik geloof niet dat ik daar een exact antwoord op kan gevebn.
Is dat er wel?

Ik denk dat het eraan ligt wat je uitgangspunt is.
Is religie en/of filosofie een doel op zich?
Of heeft de filosofisch denkende mens een invulling gegeven aan zijn behoefte (geestelijk) sterker te worden om zodoende zijn lijden te kunnen dragen?
Want lijden is er.

Kan hij dat dan leren vanuit zijn eigen zijn, of heeft hij daar hulp bij nodig van een wezen van een andere dimensie?
De Boeddhist is in ieder geval zover dat hij het binnen zichzelf zoekt.

Mariakat schreef:De Boeddhist is in ieder geval zover dat hij het binnen zichzelf zoekt.

Het lijden is reëel. Maar is het reëel om achter het lijden een trancendente oorzaak
en bedoeling te zoeken ? We leven maar een héél korte tijd tussen twee eeuwigheden ?

We gaan de weg van alle dierlijk leven, alleen ons verhoogde bewustzijn speelt ons parten.

http://www.nrc.nl/buitenland/article2632059.ece/Woede_in_Belgie_na_aids-opmerking_aartsbisschop

Woede in België na aids-opmerking aartsbisschop
Gepubliceerd: 15 oktober 2010 12:17

Rotterdam, 15 okt. De Belgische aartsbisschop André-Joseph Léonard heeft gisteren de woede van velen
gewekt met zijn uitlating dat de aids-epidemie een vorm van gerechtigheid vormt voor een te losse levenswijze.

De omstreden uitlating stamt uit een nieuw boek getiteld ‘Monseigneur Léonard – gesprekken’ .
In een gesprek, dat overigens al dateert van vier jaar geleden, legt Léonard uit dat hij aids niet
als een straf van God beschouwt. En hij vervolgt: ,,Hoogstens een soort immanente gerechtigheid,
een beetje zoals we op het ecologische vlak soms de rekening gepresenteerd krijgen voor wat we het
milieu aandoen.” Daarmee bedoelde Léonard, zo lichtte zijn woordvoerder Jürgen Mettepenningen toe,
dat aids een logisch gevolg is van een losse levenswandel.