Atemschaukel

"Atemschaukel" van Herta Müller.

Een indrukwekkend verhaal, sober en koel weergegeven zoals ervaren door Leo, de hoofdpersoon,
in een russisch arbeidslager in de jaren '45 - '50.
Je komt tot de ontdekking dat er veel verschillende werelden bestaan; hier worden de persoonlijke
belevenissen verhaald van een jonge man in een onbekend hoofdstuk van de europeesche geschiedenis.

Uit de recensie: Man schämt sich zunächst, von all dem nichts gewusst zu haben, und ist zugleich
mehr als heilfroh, dass man selbst so etwas nicht erleben musste, was sich zusammen ein wenig
anfühlt, als habe man sich vor etwas gedrückt und geniere sich jetzt dafür.

http://www.tagesspiegel.de/kultur/atemschaukel-roman-aus-dem-versunkenland/1582856.html

http://www.nrcboeken.nl/recensie/een-druppeltje-te-veel-geluk

http://www.perlentaucher.de/artikel/5586.html

http://www.perlentaucher.de/artikel/5587.html

Caspar schreef:dass man selbst so etwas nicht erleben musste, was sich zusammen ein wenig
anfühlt, als habe man sich vor etwas gedrückt und geniere sich jetzt dafür.

Heel bijzonder.

Het roept bij mij direct gevoelens en gedachten op, die ik krijg, als mensen iets heel ergs vertellen en ik me daarmee vereenzelvig.

Wat zou ik gevoeld hebben en gedaan hebben in zo'n situatie?
Altijd weer is de conclusie, dat wat ik ook nu mag denken, het in de praktijk het er waarschijnlijk altijd anders uitgezien zou hebben.

Met op zijn minst de gedachte.

Wie ben ik om te denken het anders of beter te doen?
en zeker ook:
Wie ben ik om te oordelen?

Mariakat schreef:Wie ben ik om te oordelen?

Oordelen ? Nee.
Maar wel waarnemen, constateren en je bewust worden; op je in laten werken.

De christelijke levensvisie met haar hooggestemde (en onbereikbare)idealen
staat buiten de werkelijkheid. Bekijk de afgelopen eeuw met al haar gruwelijkheden
die ik niet allemaal ga opsommen want daar is geen beginnen aan.

We leven nog in het primitieve stadium van het recht van de sterkste.
En wat doen we dan als er dingen gebeuren die we als onmenselijk betitelen ?
Ogen sluiten of wegkijken en de innerlijke onrust/angst verdringen.

uit een bespreking van het boek "Strohonden" (Straw Dogs) van John Gray :

Ook na Strohonden zouden deze thema’s zijn werk blijven bepalen. Maar juist in dit boek probeerde hij zijn horizon te verbreden en een algemene filosofie van de cultuur of zelfs van het verschijnsel ‘mens’ te formuleren. Erg vleiend viel die voor de mens niet uit. Homo sapiens is in werkelijkheid geen wijs, maar een roofzuchtig wezen: een homo rapiens, in de terminologie van Gray, die met ongehoord geweld de aarde brandschat en de andere leden van zijn soort uitmoordt. Kwalijk valt hem dat moeilijk te nemen. Daartoe is hij nu eenmaal door zijn evolutie voorbestemd.