i-buddy

De i-Buddy is die overbekende msn-avatar die we allemaal zien bij het
gebruiken van Windows Live Messenger of MSN Messenger. Ben je ook helemaal
into MSN Messenger? Dan is deze i-Buddy echt iets voor jou. Zet de i-Buddy
naast je pc en hij zal met allerlei lichteffecten en bewegingen reageren op
jouw inkomende MSN berichtjes! Je kunt de i-Buddy instellen op een bepaald
account maar de i-Buddy kan natuurlijk ook reageren op al jouw vrienden.

http://www.i-buddyshop.nl/

Behoefte kweking?
Als je die term niet kent:
Zie deze link

Mariakat schreef:Behoefte kweking?

.......... speelgoed voor groot en klein

Mariakat schreef:Als je die term niet kent: Zie deze link

.......... ik zie géén link !

Antoine Bodar
Van-der-Grinten-lezing 2008
..................................
Vooraf aan de vraag waar eindigt luxe en begint decadentie, gaat deze:
Waar eindigt behoefte en begint luxe?
Behoefte aan eten en drinken, slapen en sexualiteit geldt als elementair.
Behoefte aan vrijheid en aan waarheid, aan onderwijs en aan artistieke expressie draagt bij
tot menselijke waardigheid.

Zo deze beide soorten behoefte noodzakelijk mogen heten, hoe staat het met de niet noodzakelijke
behoefte, opgewekt door werving en markt , behoefte-kweking die verleidt tot verbruiken? Verliest
de vraag naar menselijke behoefte daar niet al haar onschuld?
Verbruiken is weliswaar geen misbruiken maar kent als woord niet de neutraliteit van gebruiken.

De niet aflatende oproep alle behoeften toch vooral te bevredigen om aldus vrede met het eigen
zelf te vinden heeft de samenleving van overvloed gebracht, voor sommigen de wegwerpmaatschappij
met de vuilnisbelten waarvan de steeds blijvende in en rond Napels aankondigend teken zijn voor de
rest van Europa.

Laten we aannemen dat met niet noodzakelijke behoefte luxe is aangevangen.In Romaanse sculptuur
aan kerken in Zuid-Frankrijk en Bourgondië is luxuria of luxus veelvuldig verbeeld – de naakte
vrouwefiguur aan wier lijf slangen en padden snoepen en knagen. (Ter geruststelling van feministisch
gevoeligen hier aanwezig vermeld ik meteen dat niet alleen ondeugden maar ook deugden als
vrouwefiguur worden weergegeven – zij het de ondeugdelijke ongekleed en de deugdelijke gekleed.)

Luxuria, de zucht tot genot en verspilling, staat als ondeugd tegenover iustitia, de deugd van
gerechtigheid die vrijgevigheid bevordert en dus spaarzaamheid betracht. Luxuria is in de eerste graad
verwant met intemperantia, de ondeugd van onmatigheid die onbeheerstheid behelst en tegenover
zich vindt temperantia, de deugd van matigheid die in zelfbeheersing op haar beurt spaarzaamheid
bevordert en aldus haar zuster iustitia nabij blijft.

enz . enz. ..................
----------------------------------------
tekst komt uit onderstaande link:

http://www.antoinebodar.nl/secretariaat/upload/pdf/artikelen/VanderGrintenlezing_11VI2008.pdf

Caspar schreef:

Mariakat schreef:Als je die term niet kent: Zie deze link

.......... ik zie géén link !

Zie de link, die Caspar gaf.

Zo deze beide soorten behoefte noodzakelijk mogen heten, hoe staat het met de niet noodzakelijke
behoefte, opgewekt door werving en markt , behoefte-kweking die verleidt tot verbruiken? Verliest
de vraag naar menselijke behoefte daar niet al haar onschuld?

Behoeften invullen lijkt me noodzakelijk.
Degeen die goed zijn behoeften kan invullen, lijkt me een pre voor een gemeenschap.
Idem om een relatie mee aan te gaan.
In van de evolutie een winner.

Wat als er geen levensbehoeften meer in te vullen zijn?
wat als je in een maatschappij leeft, die alle levensnoodzakelijke behoeften voor je regelt, als je dat zelf niet kan?
Hoe zou je je dan kunnen profileren als behoeften invuller?

Hoe maak je je kenbaar als zijnde een goede partner in leven en gemeenschap?
Juist.
Door zoveel wensen (behoeften) te hebben, dat het altijd moeilijk zal lijken, die allemaal te vervullen in de ogen van je naasten.
Dus hoe meer jij behoeften weet te kweken en weet in te vullen, hoe waardevoller je bent voor je omgeving?

Is dat de achterliggende gedachte?
Ik denk, dat ik er niet ver naast zal zitten.
En dat is ook de reden, waarom anderen daarop inspringen, die de kunst hebben leren verstaan jou duidelijk te maken, dat je een heel waardevolle invuller bent, als je "dat en dat" maar als een behoefte ziet en het dan ook wil hebben (veroveren).

Ik denk dat Bodar onderscheid wil maken tussen natuurlijke behoeften en de behoeften die
ongevraagd en met een valse voorstelling van zaken opgedrongen worden.

"Behoeften" zoals eten, kleding, onderdak zijn voor iedereen van levensbelang en zullen dan
ook naar beste vermogen vervuld worden. Onder behoeften die gekweekt worden zou men alle
activiteiten kunnen vermelden zoals die in opvoeding aan de orde komen : het vergaren van
kennis, het vergroten van inzicht, het stimuleren van activiteiten, die dus ieder voor zich op
hun beurt voor een uitbreiding van het wensenpakket zorgen.

Het verschijnsel "luxe" zoals door Bodar genoemd doet zich voor als alle behoeften vervuld zijn
en de mens kennelijk in zijn wensen geen beperkingen meer heeft.

Verder wordt nog het fenomeen "verspilling" aangehaald : mensen die goederen aanschaffen
om hun status , macht en rijkdom te benadrukken; goederen die niet noodzakelijk zijn voor het
primaire levensonderhoud. Van die verspilling wordt door Thorstein Veblen een extreem voor-
beeld aangehaald van steenrijke Amerikanen aan het eind van de negentiende eeuw : een sigaar
aansteken met een biljet van honderd dollar !

Door bezittingen kun je je onderscheiden van anderen. De vraag "wie ben je?" wordt tegenwoordig
vaak beantwoord aan de hand van consumptiepatronen.
In reclames wordt consumptie gekoppeld aan identiteit. De suggestie is, net als in de Romantiek,
dat identiteit maakbaar is: als wat je koopt bepaalt wie je bent, dan kun je kopen wie je bent.
"Zelfstilering" en "lifestyle" zijn de woorden waarmee dit proces wordt aangeduid: met behulp van
kleding, auto’s, sigaretten en parfum is het mogelijk om een beeld van jezelf te scheppen.

Producten als de iPhone en de iPod brengen het streven naar individualiteit zelfs in hun merknaam
tot uitdrukking: de ik-telefoon. De "unieke" lifestyle is immers compleet uitgedokterd door bedrijven.
Zij verkopen niet het product zelf, maar fantasieën, dromen, verlangens en idealen. De aankoop
van een product leidt dus niet tot opheffing van het verlangen, omdat het product zelf niet het
voorwerp van verlangen is, maar dat symboliseert. Zo ontstaat een vicieuze cirkel: verlangen –
kopen – gebruiken – desillusie en teleurstelling – nieuwe verlangens, enzovoort. Colin Campbell
noemt dat de tragiek van de consumptiemens: hij is eeuwig gefrustreerd.


Thorstein Veblen (1857-1929), Amerikaan.
The theory of the leisure class; an economic study of institutions.
Colin Campbell, schrijver
The Romantic Ethic and the Spirit of Modern Consumerism (1987)

(foutje verbeterd)

Ik heb ooit eerder dit soort discussie gevoerd.
Wat zijn primaire behoeften?
Ik noemde de eerste 3 van het volgende rijtje.

Abraham Maslow schrijft er meer over.

Primaire biologische behoeften, ook wel fysiek behoeften (eten, drinken, kleding, onderdak)
Bestaanszekerheid (behoefte aan lichamelijke veiligheid)
Sociale behoefte (er bij horen, saamhorigheid, liefde)
Erkenning (zelf-imago, reputatie, eigendunk, zelfrespect)
Zelfontwikkeling ook wel zelfactualisatie (zelfverwerkelijking, doen wat je roeping is)

Dit soort discussie is eerder gevoerd. Ik herinner me dat Marmot ooit Abraham Maslow
aanhaalde en dat er onder meer door Antonadol gereageerd werd. De conclusie die toen
getrokken werd kwam op hetzelfde neer als die ook bij Wikipedia vermeld is :

Empirisch onderzoek heeft nauwelijks of geen steun opgeleverd voor de ideeën van Maslow.
Dat betekent niet dat de door hem geïdentificeerde behoeften niet bestaan, maar vooral dat
deze niet op de door hem voorgestelde wijze zijn te ordenen.

Maar de aanleiding tot deze discussie was het promoten van de i-buddy. Dat apparaat heeft
niets met primaire behoeften te maken. Het doel van de promotie is het idee suggereren dat
je dan bij "de club" hoort en dat je "zelf-imago" er groter van wordt.
In de categorieën behoefte / luxe / verspilling valt het in de tweede categorie