Veranderen?

Ik las het volgende citaat ergens:

De grootste veranderingen gebeuren als je stopt te geloven dat je zou moeten veranderen

Hoe waar is deze uitspraak.
Stel je eens deze vraag?
Is er wel iets mis met mij?
Ipv. te stellen
Er is iets mis met mij.

Velen zullen verbaasd zijn hoeveel ze accepteren, als het om anderen gaat, maar hoe weinig ze vaak accepteren van zichzelf.

Veranderen is toch ook een manier om te overleven of je beter te voelen bv als er sprake is van een ontwikkelingsstoornis.
Je kan door zo,n stoornis in conflict komen met je omgeving , dan is het volgens mij niet verkeerd open te staan voor veranderingen.

gr, marmot

veel veranderingen gebeuren zonder dat je er om gevraagd hebt; die worden opgedrongen
en je dient er het beste van te maken.
als je eigener beweging wil veranderen moet je dat gewoon doen. als je de eerste stap zet
kom je vanzelf in beweging. daar is moed voor nodig. mensen met lef durven te veranderen!
bij echte verandering is je eigen gedrag de zwakste schakel tussen voornemens en resultaten.
veranderingen lopen meestal vast omdat het niet lukt ons gedrag blijvend aan te passen.
en als het gewenste resultaat niet gehaald wordt, troost je dan : je hebt je best gedaan.

Gisteren had ik al bericht geschreven, maar dat is niet weggegaan, zie ik nu.

marmot schreef:Je kan door zo,n stoornis in conflict komen met je omgeving , dan is het volgens mij niet verkeerd open te staan voor veranderingen.

Je hebt helemaal gelijk vanuit dit gezichtspunt bezien.
Ik las eens :
"Leven is veranderen en veranderen is leven"

Wat ik bedoel is, dat we vaak denken, dat we moeten veranderen, als en omdat anderen dat van ons verwachten.
Onze visie daarop wordt ook grotendeels bepaald door wat die anderen denken.
Wie bepaalt welke visies, welk gevoel en welk gedrag wel of niet juist zijn?
Wij hebben de neiging mee te gaan in de mening van anderen, zeker als wijzelf ook niet gelukkig zijn met onze eigen situatie.

Ik zie nu Caspars reactie.
Die sluit aan op wat ik bedoel met "Leven is veranderen"
Je krijgt steeds nieuwe situaties, waarin je bij-leert.
Als je flexibel in het leven staat en ten opzichte van je omgeving, zul je je steeds zetten naar die omgeving, zoals de ander dat naar jou doet.
Dat brengt een verandering in de zin van groei met zich mee.
Soms is het noodzakelijk je mening en gedrag bij te stellen in nieuwe ssituatie.
Maar dat doe je dan, omdat jij dat op dat moment zelf wil en niet omdat het je opgelegd wordt.

Ben je gedwongen anders te handelen, dan je natuur je ingeeft en is het voor jou onmogelijk, dan zullen er onherroepelijk frustraties volgen.

Dan is het goed te denken aan de woorden van Caspar.
Het is dan mi. niet zaak om dat jezelf te verwijten, dat je daar moeite mee hebt.

Mensen zouden meer energie moeten steken in zichzelf en anderen te accepteren hoe ze zijn en dan leren daarmee om te gaan.

door het thema "veranderen" kom ik terecht bij levenskunst, zie onderstaande link :

http://www.humanistischverbond.nl/dossiers/levenskunst

ik denk dat hierin de meeste vragen beantwoord worden; uit dit verhaal o.a. :

Levenskunst wordt door sommige mensen geassocieerd met een perfect leven.
Je bent pas levenskunstenaar als je geweldig gelukkig bent, omdat je altijd alles
kan, iedereen je bewondert, je mooi bent, en je alles wat je wilt ook bereikt.
Een van de lessen uit de levenskunst is echter dat je vrijheid altijd relatief
is. De vormgeving van je leven is gebonden aan grenzen en beperkingen. Niet al
deze grenzen en beperkingen zijn te veranderen. Het gaat erom hoe je je verhoudt
tot de kaders waarin je leven zich afspeelt. Deze grenzen kunnen extern gegeven
zijn (cultuur) maar ook intern (karakter, mogelijkheden, lichamelijke beperkingen) enz. enz.

van : marmot op 15.05.09 15:48 (Aristoteles : Ethiek - Deugden)
uit : Maak je huiswerk.Dat maakt gelukkig

Wat Aristoteles uiteindelijk lijkt te willen zeggen is dat je, wil je gelukkig worden, jouw complete arsenaal aan
menselijke én dierlijke eigenschappen moet ontplooien, maar je moet je uiteindelijk met name richten op de
typisch menselijke eigenschap: je verstand, jouw kunnen denken. Dit is eigenlijk hetzelfde als wat ouderen
vaak zeggen 'Je moet je talenten gebruiken'. Wie veel talent heeft, heeft dus als mens veel te doen om
gelukkig te worden. Aristoteles was zo iemand en heeft veel gedaan. Hij heeft naar zijn eigen theorie geleefd
zoals het iemand met karakter betaamt.

marmot schreef:Veranderen is toch ook een manier om te overleven of je beter te voelen bv als er sprake is
van een ontwikkelingsstoornis. Je kan door zo'n stoornis in conflict komen met je omgeving ,
dan is het volgens mij niet verkeerd open te staan voor veranderingen.

'
het is niet alleen dat het niet verkeerd is om te veranderen maar voor je eigen geluk, voor je eigen
"welbevinden" móét je wel veanderen.
wat te denken van iemand met een ontwikkelings- of psychische stoornis die een lange en moeizame
weg te gaan heeft om zijn/haar draai te kunnen vinden en waar het resultaat soms te wensen overlaat.
wat te denken van bijv. een transseksueel die niet alleen psychisch in de knoop zit maar ook lichamelijke
"veranderingen" moet ondergaan en die toch een bijna bovenmenselijke inspanning moet leveren.
en in alle gevallen geldt dat het ideaal niet gehaald wordt en dat men met een compromis tevreden moet zijn.

en dat men dat compromis als het "persoonlijk haalbare geluk" moet beschouwen.

Misschien is het beter te stellen dat je ZAL veranderen.

marmot.

marmot schreef:Misschien is het beter te stellen dat je ZAL veranderen.

we komen op de wereld met een "mix van eigenschappen" waar we zelf geen idee van hebben.
in de loop der jaren wordt duidelijk met welk pretpakket we bevoordeeld zijn of met welk
minimum we onze weg moeten zien te vinden. het is wel duidelijk dat de uitgangspunten
voor iedereen verschillend zijn.
dat betekent dat er mensen zijn die (schijnbaar) moeiteloos en flierefluitend door het leven gaan;
en dat er ook zijn die de grootste moeite hebben om hun draai te vinden of zich staande te houden.

wat ik hier noem zijn natuurlijk de uitersten, daartussenin zit dan de middenmoot die we
gemakshalve maar "normaal" noemen.