Index
Het Koninkrijk.
Toen je nog een klein kind was wist je niet wat schaamte was, want het schaamtegevoel zit niet in je naakt-zijn, maar in je hoofd. Misschien hebben je ouders, anders in ieder geval de andere kinderen, je verteld dat bloot iets vies was en zo werd je onzeker over je lichaam. In het samenleven beoordeelt velen de ander naar zijn buitenkant en zijn prestaties als zijn marktwaarde. Mensen kunnen niet van elkaar houden omdat zij verleerd hebben om van zichzelf te houden, mensen accepteren elkaar niet omdat ze zichzelf niet accepteren. En als ze dan van zichzelf houden is het alleen maar om hun buitenkant en om hun eigen prestaties en zij beoordelen zichzelf in vergelijking tot anderen. Het is dus niet genoeg om je te ontdoen van je kleren om te ervaren dat je het Koninkrijk bent ingegaan, want je moet eerst je zelfvertrouwen terug krijgen en onafhankelijk worden van wat anderen van je denken, of van wat jij denk dat anderen van je denken. Het is allemaal projectie, want je laat je alleen beinvloeden door het oordeel van anderen zo als je ook zelf oordeelt over anderen en daar moet je eerst mee stoppen. Want je doet dat omdat jij vind dat de ander zijn gedrag moet veranderen en niemand heeft het recht het leven van een ander te bepalen. Je kunt iemand anders nooit veranderen en als dat zo is, kun je alleen de manier waarop je er zelf naar kijkt veranderen.
Zoals de grote Stoicijn Epictetus zei:
"Het zijn niet de dingen, maar jouw mening over de dingen die je verwarren"
Dus als je de omstandigheden niet kunt veranderen kun je alleen jezelf veranderen. In al je emoties zit een aandeel van jezelf en alleen van dat deel kun je je bevrijden. Als je zo te werk gaat kun je je ontdoen van al je emoties en op het einde bereik je dan wat de stoïcijnen de apatheia noemen en dat is hetzelfde als het Koninkrijk en dan zul je ervaren dat je schaamtegevoel is verdwenen. Het is moeilijk, je zult wel eens de minste moeten zijn, maar de minste is nogaleens de wijste.
Toen je nog een klein kind was wist je niet wat schaamte was, want het schaamtegevoel zit niet in je naakt-zijn, maar in je hoofd. Misschien hebben je ouders, anders in ieder geval de andere kinderen, je verteld dat bloot iets vies was en zo werd je onzeker over je lichaam. In het samenleven beoordeelt velen de ander naar zijn buitenkant en zijn prestaties als zijn marktwaarde. Mensen kunnen niet van elkaar houden omdat zij verleerd hebben om van zichzelf te houden, mensen accepteren elkaar niet omdat ze zichzelf niet accepteren. En als ze dan van zichzelf houden is het alleen maar om hun buitenkant en om hun eigen prestaties en zij beoordelen zichzelf in vergelijking tot anderen. Het is dus niet genoeg om je te ontdoen van je kleren om te ervaren dat je het Koninkrijk bent ingegaan, want je moet eerst je zelfvertrouwen terug krijgen en onafhankelijk worden van wat anderen van je denken, of van wat jij denk dat anderen van je denken. Het is allemaal projectie, want je laat je alleen beinvloeden door het oordeel van anderen zo als je ook zelf oordeelt over anderen en daar moet je eerst mee stoppen. Want je doet dat omdat jij vind dat de ander zijn gedrag moet veranderen en niemand heeft het recht het leven van een ander te bepalen. Je kunt iemand anders nooit veranderen en als dat zo is, kun je alleen de manier waarop je er zelf naar kijkt veranderen.
Zoals de grote Stoicijn Epictetus zei:
"Het zijn niet de dingen, maar jouw mening over de dingen die je verwarren"
Dus als je de omstandigheden niet kunt veranderen kun je alleen jezelf veranderen. In al je emoties zit een aandeel van jezelf en alleen van dat deel kun je je bevrijden. Als je zo te werk gaat kun je je ontdoen van al je emoties en op het einde bereik je dan wat de stoïcijnen de apatheia noemen en dat is hetzelfde als het Koninkrijk en dan zul je ervaren dat je schaamtegevoel is verdwenen. Het is moeilijk, je zult wel eens de minste moeten zijn, maar de minste is nogaleens de wijste.
