Doel of gevolg.

In discussies over het "doel" van ons bestaan en dat van de diverse dingen in de wereld, worden nog weleens begrippen door elkaar gehaald.
Dat zowel, als men het heeft over objecten als over subjecten.
Een onlogisch gebruik van de hierna beschreven termen of begrippen leidt vaak tot misverstanden.

Doel hoort bij een plan, zoals gevolg hoort bij oorzaak.

In het eerste geval ga je uit van een bewustzijn met een plan, dat een logische opbouw mogelijk kan maken om te komen tot een doel.

Niet in het tweede geval.
Daarbij ga je uit van het gevolg, waar je een oorzaak bij wil zoeken.
Het proces zelf, van oorzaak en gevolg, is wetmatig en heeft niets met een persoonlijk (of goddelijk of spiritueel) plan te maken.
Dat je door kennis en ervaring ook een mogelijk gevolg kan zien bij een oorzaak, is secundair.

Lijkt mee duidelijk.
Alle door elkaar halen van deze begrippen leidt tot chaos binnen een gesprek, dat tot doel heeft, een constructief gesprek.
Waar "Constructief gesprek" het doel was, is "chaos" gevolg geworden, zonder de logische factor.

Zo kun je iets op meerdere manieren zeggen, zonder onlogische te gaan redeneren.

Maar toch Mariakat....Plannen maken of hebben is toch OOK oorzakelijk.


marmot.

Als je een plan op wil stellen met iets als doel, moet je inderdaad wel rekening houden met de gevolgen van je handelingen binnen je plan.
Elke handeling kan weer oorzaak zijn voor een gevolg.
Die gevolgen, zijn vaak wetmatig.
Ik weet niet of je dit bedoelt met de oorzakelijkheid van plannen maken of hebben.
Zo niet;
Kun je dat dan ook anders omschrijven?

Kijk maar eens naar de keuzes die je maakte in je leven, ook naar de zgn weloverwogen beslissingen. Hoe - waarom- welke intenties-omstandigheden- cultuur- levensfase- zijnswijzes-hebben daar invloed op gehad. Zelfs als je in een split second een beslissing neemt is daar al een complex van factoren bij betrokken waar jeje vaak niet bewust van bent op dat moment.

marmot

Inderdaad zijn niet alle gevolgen te overzien tijdens het plannen maken.

Mariakat schreef:Inderdaad zijn niet alle gevolgen te overzien tijdens het plannen maken.

Plannen vallen inderdaad nogaleens in duigen.

Plannen maken- doen -handelen- denken voelen is toch ook een gevolg van, heeft toch zijn oorzaken.

Dat te beseffen zou je milder kunnen maken over jouw of "de " werkelijkheid.

marmot

Mariakat schreef:
Het proces zelf, van oorzaak en gevolg, is wetmatig en heeft niets met een persoonlijk (of goddelijk of spiritueel) plan te maken.

Er zijn wel voorbeelden aan te duiden dat deze uitspraak niet geheel in overeenstemming is met de realiteit.

Zo ging bijvoorbeeld Friedrich Nietzsche ervan uit dat er slechts één realiteit is: dé realiteit waar iedereen naar kijkt. Dat wordt tegengesproken door de existentiële potentie van onze bouwstenen: de elektronen. Het zijn (onder andere) de elektronen en hoe waarnemers die beïnvloeden die de realiteit bepalen. Bekijk hier een filmpje van ongeveer 5 minuten. Dat verschilt dus van plaatst tot plaats en van mens tot mens. In theorie zijn er oneindig veel realiteiten die allen de schijn wekken een groot rechtlijnig geheel te vormen. Daarom spreekt men in hedendaagse wetenschappelijke literatuur ook van een kwantumwereld: daarin kan alles, als de condities in potentie maar aanwezig zijn..

Voor mij is alles wetmatig en ik noem dat GOD.

marmot.

Mariakat schreef:Niet in het tweede geval. Daarbij ga je uit van het gevolg,
waar je een oorzaak bij wil zoeken.
Het proces zelf, van oorzaak en gevolg, is wetmatig en heeft niets met een persoonlijk
(of goddelijk of spiritueel) plan te maken.

je gaat er vanuit dat je aan de oorzaak part nog deel hebt; dat het proces zich
voltrekt en dat je alleen de gevolgen waarneemt of aan den lijve ondervindt ?

marmot schreef:Voor mij is alles wetmatig en ik noem dat GOD.

Maar dat wij die wetmatigheden kunnen zien, onderverdeeld in formules of in oorzaak en gevolg reacties, zegt toch ook iets over onze manier van kijken? En daarmee zegt het toch ook over onze eigen wetmatigheid van observeren en analyseren?

Pangaea schreef:En daarmee zegt het toch ook iets over onze eigen wetmatigheid van observeren en analyseren?

we hebben als "mens" geleerd onze drijfveren te onderzoeken; we doen aan introspectie,
aan bezinning, om uit opgedane ervaring lessen te trekken voor de toekomst.

Caspar schreef:

Pangaea schreef:En daarmee zegt het toch ook iets over onze eigen wetmatigheid van observeren en analyseren?

we hebben als "mens" geleerd onze drijfveren te onderzoeken; we doen aan introspectie,
aan bezinning, om uit opgedane ervaring lessen te trekken voor de toekomst.

Maar leren we ook de mechanismen doorgronden?
Is dat wel mogelijk? Volgens mij niet, zoals ook in topic 'Wanner heb je genoeg kennis om de waarheid te kennen' duidelijk wordt.

Ik bedoel, kunnen onze hersenen (rationaliteit) een volledige inzicht geven in onze hersenen?
Dat behoren toch tot de vragen zoals: Kan jij jezelf zien? Weet jij wat je denkt?

marmot schreef:Voor mij is alles wetmatig en ik noem dat GOD.

marmot.

Dus is het mogelijk dat "dat wat god genoemd wordt" geen doel voor ogen heeft met "dat wat de schepping genoemd wordt" en dat alles is zoals het 'moe(s)t' zijn.