De Storm

http://www.zeelandnet.nl/destorm/
Ik denk dat ik deze film wil gaan zien.

Maar misschien ook niet.
Vroeger had ik nachtmerries, als ik dacht aan Zeeland in die tijd.
Later was dit verder naar de achtergrond.
Nu ik er zelf woon, is het misschien wat te heavy voor mij
Zeker sinds ik ruim 80 jarige zeeuwen als buren heb.

Een gedeelte uit "De making of..." vind ik al zo aangrijpend.

Deze film had ik ook al in oogschouw om nog te bekijken. De film komt echter pas uit in de herfst.

Nederlandse films kunnen mij wel bekoren, maar soms slaat het toch de plank mis. Zoals 'De soldaat van oranje' was echt heeel slecht. Bruidsvlucht vond ik dan bijvoorbeeld weer erg goed.

Maar ben je dan bang dat er weer een overstroming kan gebeuren? Wat ik wel weet is dat vele Zeeuwen die de ramp hebben meegemaakt, niet of nauwelijks psychisch erna geholpen zijn. Misschien kan deze film dan wel hard aankomen inderdaad. Jij hebt toch de ramp niet persoonlijk meegemaakt, Maria?

Momenteel in de bios.
Ben je er al heen geweest?

Pangaea schreef:
Maar ben je dan bang dat er weer een overstroming kan gebeuren? Wat ik wel weet is dat vele Zeeuwen die de ramp hebben meegemaakt, niet of nauwelijks psychisch erna geholpen zijn. Misschien kan deze film dan wel hard aankomen inderdaad. Jij hebt toch de ramp niet persoonlijk meegemaakt, Maria?

Ikzelf heb hem niet meegemaakt.
Ik ben van 52 en woonde in Brabant.
Maar in mijn kinderjaren is er veel over verhaald en ook waren er kinderboeken over.
Dat is zo aangekomen, dat ik als kind nooit naar Zeeland wilde.
Dat is later natuurlijk voor mij wel verwaterd.
Ironisch genoeg woon ik er nu en heb een oud stel als buren, waar het nu steeds meer bovenkomt.

Als ik me laat leiden door fantasie en paniekaanvallen ben ik wel angstig ja.
Maar dat geldt hetzelfde voor de kerncentrale van Borsele, waar we vlak bij wonen.
Daarbij is de belgische centrale in Doel ook vlakbij onze grens.
Maar meestal ben ik nuchter genoeg om mijn leven daardoor niet te laten verknallen.

Je kunt in je leven niet alles voorkomen.
Toen een paar jaar geleden, de rivierdijken op springen stonden, is ook de halve Betuwe en een deel van Zuid Holland geevacueerd.
Mijn zusje hoorde daar ook bij.
Had alles wat kapot kon naar de bovenverdieping verhuisd, en logeerde een paar dagen met de kinderen bij mijn zus.
Gelukkig is er niets gebeurd en heeft de schilder/behanger hoogconjunctuur meegemaakt, want al die lege huizen vroegen om witsel en een nieuw behangetje en de grote schoonmaak.

Grappig dat je na al die jaren zelf in Zeeland bent gaan wonen. Maarja, die uitgestrekte vlaktes en prachtige wateren (om te duiken) laat je niet onberoerd.

De grote watersnoodramp is dan wel reeds jaren geleden, de herinneringen blijven. Zelf ben ik geboren in de woelige jaren 70, maar mijn moedertje weet nog goed dat het hele land op zijn kop stond met het verzamelen en opsturen van goederen. Bekijk hier een kleurige (in kleur) andere kijk op de jaren 50 (Andere Tijden).

Zelf woon ik in Rotterdam. Je kunt toch niet spreken dat hier de risico's nihil zijn. Denk maar aan de grote haven hier en de opslag van grote hoeveelheden olie en chemische vluchtige stoffen. De door jouw genoemde kerncentrales laten het hele land niet onberoerd. Mochten daar iets mee gebeuren, dan zijn we allemaal het haasje. Ondanks dat ik een groene inborst heb, ben ik hier zelf gaan wonen. Je moet van de gevaren wel bewust zijn, maar er angstig van worden is niet de oplossing. Misschien dat ik later bij mijn broer in Italie ga wonen, maar daar zijn de risico's ook aanwezig. Het hele leven is een groot risico. Dat maakt het leven juist spannend en opwindend.