Kiev is in flames and I don't care

Column met foto's van filosoof Alain de Botton:
http://www.philosophersmail.com/040214-what-kiev.php

Lijkt me ook wel een mooie website.

Gevonden in De Correspondent in de column van filosoof Rob Wijnberg:
https://decorrespondent.nl/724/wat-als-het-nieuws-echt-zou-zijn/10244833852-aa37128a

Natuurlijk, dat Kiev brandt is nog geen echte bedreiging.Het is een zgn conflict aan de grenzen van Europa, van de EU, maar een maand geleden wisten we niet eens waar die grens precies was, nu wordt dat iets duidelijker. De vreselijke burgeroorlog in Syrië voelen we ook niet aan als echte bedreiging. Bijna omgekeerd, het is boeiend om volgen, het maakt ons voorlopig stilstaande en schijnbaar veilige leven hier iets echter.

Mens zijn in een onzekere cultuur is een zeer ambivalent gegeven. Sommigen verlangen naar euthanasie, anderen plegen om een slecht examen of een misgelopen verliefdheid zelfmoord, weer anderen vechten jarenlang tegen kanker, en besteden daar grote sommen geld aan, terwijl zij een zeer pijnlijk leven leiden etc etc.

Filosofie is de uil die 's avonds zijn kerktoren verlaat en schouwt wat de voorbije dag gebeurd is, maar wat werkelijk de drijfveren waren, dat ziet hij niet.

Parsam 

Tragisch .

En alle partijen menen het gelijk aan hun zijde te hebben.

Wat mij opvalt is de titel "Kiev is in flames and I don't care" zonder het verder gelezen te hebben.

Daar zou je al een filosofische verhandeling over kunnen schrijven.

"Kan het ons vaak niet schelen", of misschien is het beter te zeggen:
"Duwen we het weg uit onze realiteit" uit zelfbehoud?

Ik heb de nijging weg te kijken uit verbijstering en onmacht.

Over het erge van 'I don't care:

Alan de Botton schreef:.....Not because you are bad, but because you are somewhere else. You can't take it on board. This isn't your struggle; you're needed elsewhere on subjects that, while they're tiny in the grand scheme of things, matter a lot within your context.
.....
Indifference to big banner events can be churlish (vies; ranzig). But it can also be the mark of deep and important originality. Let's treat the phenomenon of not being interested in some stories with cautious respect.

Met andere woorden:

Ver van mijn bed show.
Het hemd is nader dan de rok.

Dit lijkt egoïstisch maar dat is het niet.

Zo gauw ik energie over heb, omdat in mijn eigen omgeving geen problemen zijn, ga ik me misschien eens bemoeien met de andere kant van de wereld.

Niet iedereen heeft een brede rug.
Als iemand gebogen gaat onder de last van zichzelf en zijn eigen omgeving, moeten wij respecteren dat hij er geen lasten bij kan hebben van dingen, die verre zijn van hem.

Dat heb ik eerlijk gezegd liever dan het mechaniek van mensen om weg te kijken van eigen problemen en die van zijn naasten.
En als schuldige een verre ander en/of de maatschappij aan gaat wijzen voor alle problemen.

marmot schreef:Ik heb de nijging weg te kijken uit verbijstering en onmacht.

Ik ook Marmot.  

Het is ook nog dat de agenda door de media bepaald wordt en er dus altijd sprake is van een soort hype (wel de gruwelijke werkelijkheid natuurlijk). In de zin dus van vandaag de Oekraïne, dan de milieudreiging, dan weer euthanasie ...

We weten dat Oekraïne haast bankroet is en dus geld vraagt. Dus de EU staat op het punt er nog een stuk armoede bij te nemen. Militair beschouwen ze de Oekraïne als een bondgenoot van de "vijand" dus als ze die kunnen binnenrijven, zo veel te beter denken sommige conservatieve  kringen.

Maar het zal de EU veel geld kosten. De ton gaat zolang te water tot ze barst (of zoiets) of de EU zal blijven landen opnemen, tot ze onleefbaar is geworden, en dus uiteenspat.

Een mogelijk doemscenario?

Parsam 

Bij een ander soort natuurramp kan je nog helpen, door bv te helpen met de eerste levensbehoeften,helpen met weer opbouwen en.... troosten..

Bij dit soort van natuurrampen kunnen we alleen maar toekijken- wat dreigen- met wapens kletteren- manipuleren- schuldigen aanwijzen-belangen overwegen- je geen raad weten- en dat is het, en wegkijken natuurlijk.

En dat alles via de natuurwetmatige noodzakelijheid.