Naastenliefde als hoogste vorm van eigenbelang.

Gisteravond was ik in gesprek met een jonge, in Spinoza geïnteresseerde vriend die zei ‘Ik kies tegenwoordig voor mezelf’. Tja, volgens Spinoza kan dat niet: er is geen zelf, er is geen (vrije) keuze en je bent volledig afhankelijk van de ‘hoogste macht’ ... door Klaas Meijer



http://www.despinoza.nl/spinoza/artikelen/spinoza_voor_du.shtml

Kun je aangeven, waarom je voor deze titel hebt gekozen.
En in hoeverre je het eens bent met die stelling?

Naastenliefde als hoogste vorm van eigenbelang.


Bij gebrek aan liefde voor je naasten of het niet kunnen uiten ervan wegens sociale onhandigheid bv, leid tot een eenzaam en ongezond bestaan.

Het gedachtengoed van Spinoza verwoord door bv Miriam van Reijen in haar boek 'Spinoza'
'De geest is gewillig maar het vlees is sterk' kom ik mij aansprekende argumenten tegen.
Voor mijzelf werkt het heel inzichtelijk en therapeutisch.


gr, marmot.

Uit jouw link las ik:

Gisteravond was ik in gesprek met een jonge, in Spinoza geïnteresseerde vriend die zei ‘Ik kies tegenwoordig voor mezelf’. Tja, volgens Spinoza kan dat niet: er is geen zelf, er is geen (vrije) keuze en je bent volledig afhankelijk van de ‘hoogste macht’ ... door Klaas Meijer

Ik zag geen relatie met de titel.
En nu, ook na je uitleg, is me jouw associatie met de inhoud van dit artikel niet duidelijk.

Mijn conclusie uit het artikel moet zijn dat er niet alleen geen "zelf" is, maar dus ook geen bewuste motivatie (van dat zelf) voor naastenliefde met als doel eigenbelang.

Wat overblijft is een rekening houden  met je omgeving, omdat je die zelf ook nodig hebt.
Tegenwoordig uitgelegd als evolutionair bepaald.
Ik kan dit niet associëren met de term "hoogste vorm".

Je kunt dan de natuurwetten "een hoogste macht" noemen, er echter niet aan toe kennen, daar dit een entiteit zou impliceren, die er niet is.

Waarmee ik niet wil zeggen dat de uitspraak waaruit je titel bestaat niet een goed discussie punt zou kunnen zijn.   

Ik vind het wel een pakkende uitspraak.

Maar dan kom je in termen van wel of geen onbaatzuchtige liefde - altruïsme.
Bestaat die wel of is dat altijd een vorm van eigenbelang?

Mariakat schreef:

Wat overblijft is een rekening houden met je omgeving, omdat je die zelf ook nodig hebt.
Tegenwoordig uitgelegd als evolutionair bepaald.
Ik kan dit niet associëren met de term "hoogste vorm".

Ik zie altruïsme als een (noodzakelijke en) gunstige vorm van eigenbelang.

Als hoogste vorm van eigen belang zie ik het zonder scrupules schaden van
de belangen van je medemensen voor eigen gewin.

Mariakat schreef:Waarmee ik niet wil zeggen dat de uitspraak waaruit je titel bestaat niet een goed discussie punt zou kunnen zijn.   

Ik vind het wel een pakkende uitspraak.

Maar dan kom je in termen van wel of geen onbaatzuchtige liefde - altruïsme.
Bestaat die wel of is dat altijd een vorm van eigenbelang?

Alles wat ik erzelf over zeggen kan neigt naar plagiaat Mariakat.

Ik zei al eerder dat het gedachtengoed van Spinoza mij bijzonder aanspreekt vanwege de logica die ik ervaar bij  zijn stellingen en verwoord door mensen die hem hebben bestudeerd en vertaald.

Gr.marmot

Caspar schreef:Mariakat schreef:

Wat overblijft is een rekening houden met je omgeving, omdat je die zelf ook nodig hebt.
Tegenwoordig uitgelegd als evolutionair bepaald.
Ik kan dit niet associëren met de term "hoogste vorm".

Ik zie altruïsme als een (noodzakelijke en) gunstige vorm van eigenbelang.

Als hoogste vorm van eigen belang zie ik het zonder scrupules schaden van
de belangen van je medemensen voor eigen gewin.

Alles is oorzakelijk, ook die persoon die zonder scrupules schade veroorzaakt.
Het besef dat hij uiteindelijk zijn eigenbelang schaad zal niet zijn doorgedrongen.
Als je de intrinsieke oorzaak van bv de huidige wereldproblemen beschouwd ?




Een wijsgerige theorie of stelling staat of valt niet met het vermogen om daar in alle gevallen en omstandigheden naar te leven.
Het kan wel het lichtje aan de horizon zijn.

De mythe van het zelf

Er is volgens Spinoza niet een ‘zelf’, een zelfstandig bestaand ego, dat voor de mens de maat der dingen is. In stelling 10 van deel twee van de Ethica vat hij dat in de vertaling van Willem Meijer als volgt samen: ‘Een zelfstandig bestaan is niet het werkelijke wezen van de mens.’ De mens, inclusief zijn gedrag en elke gedachte, is dus niet iets dat op zichzelf staat, maar een wetmatig noodzakelijke modus: een bestaanswijze van de eeuwige, oneindige, almachtige natuur die Spinoza God noemt.

Wij, ons gedrag, onze gedachten zijn onderdeel van de natuur en een noodzakelijk resultaat van de natuurwetmatigheden, net als een vallende steen. Wat wij ons ‘zelf’ noemen is niets anders dan een tijdelijke combinatie van de stromen des levens die in hun ontmoeting ons lichaam vormen, een amalgaam van miljoenen jaren evolutie, van wat generaties voor ons en om ons heen door werken en denken voortbrachten. Dat alles werkt en denkt in ons. Het gebeurt niet door mij, maar door mij. ‘Jezelf’ is dus een samenvloeien van vele anderen in jou.


Daar word je toch nederig van  

Naastenliefde als hoogste vorm van eigenbelang.

Wat is het toch mooi dat we niet alleen zijn.


Ik meen dat het uit het boeddhisme komt.
'Stel je eens voor dat er geen 'Jij ' zou zijn'.


Pas dan zal je UNIEK zijn. ...dat weer wel natuurlijk.

Mariakat schreef:Waarmee ik niet wil zeggen dat de uitspraak waaruit je titel bestaat niet een goed discussie punt zou kunnen zijn.   

Ik vind het wel een pakkende uitspraak.

Maar dan kom je in termen van wel of geen onbaatzuchtige liefde - altruïsme.
Bestaat die wel of is dat altijd een vorm van eigenbelang?

Liefde en altruisme baat altijd.




marmot

Naastenliefde als hoogste vorm van eigenbelang.


Jezus van Nazaret gaf ook blijk van dat inzicht maar formuleerde het iets aanders.

Heb uw naaste net zo lief als uzelf.

Het is goed ook lief te zijn voor jezelf lees ik daaruit, het is zelfs een gebod, een noodzakelijkheid.

Als ik het gedachtengoed van Spinoza bekom heb ik  het gevoel dat het hier en daar paralel loopt met dat wat jezus ons wilde duidelijk maken.


marmot