Burgerlijkheidsgevoelens.

In het TV programma van Wim Brands hedenmorgen een bespreking van oa het schitterende boek "Rijtjeshuis" van Bernards Hulsman en kwam het gevoel van burgelijkheid ter sprake bij de vraag "woon jij soms in een rijtjeshuis ?"

Gaandeweg het gesprek overviel mij de gedachte dat het burgelijk is om iets burgelijk te vinden.




marmot

Daar ben ik het helemaal mee eens.

Gaandeweg het gesprek overviel mij de gedachte dat het burgelijk is om iets burgelijk te vinden.




marmot[/quote]

Nu ik het terug lees vermoed ik toch iets paradoxaals in die opmerking.   


marmot

 

Je hebt gelijk yopi, ik begrijp het zelf eigenlijk ook niet,het was ook slechts een vermoeden, een gevoel wat ik niet kan duiden.



maarmot

Kun je nagaan hoe vaag het woord 'burgerlijk' geworden is.

Ik geloof dat het woord oorspronkelijk gebruikt werd door adellijke en aristocratische groepen om te schelden op opkomende middenstand en nieuwe rijken.
Later door marxisten voor dezelfde groepen 'bourgeois'.
In de sixties ook zoiets door vooral jongeren.
En nu?
Wie het weet mag het zeggen ..

Vervolg:

1) Behoudend
2) Bekrompen
3) Burgermannetjesachtig
4) Bourgeois
5) Benepen
6) Civiel
7) Eerbaar
Eenvoudig
9) Fatsoenlijk
10) Kleingeestig
11) Kleinsteeds
12) Kneuterig
13) Kleinzielig
14) Niet militair
15) Netjes
16) Niet-kerkelijk
17) Niet voornaam
18) Onwellevend
19) Provinciaal
20) Square
21) Van geringe stand

http://www.encyclo.nl/begrip/burgerlijk

marmot schreef:Je hebt gelijk yopi, ik begrijp het zelf eigenlijk ook niet,het was ook slechts een vermoeden, een gevoel wat ik niet kan duiden.



maarmot

Ik probeer toch dat addertje in mijn geest te pakken te krijgen.

Het er over oordelen is  hooghartig, alsof ikzelf een beter mens zou zijn.

Het is heel moeilijk waar te nemen zonder daar een oordeel over te hebben, al zou je het niet eens uiten, dat oordelen is het probleem. Terwil je kan weten dat alles oorzakelijk is.








maarmot

Yopi schreef:In de sixties ook zoiets door vooral jongeren.

Zo ken ik dat, als een uitdrukking in het protest tegen het "huisje, boompje, beestje" milieu.
Daar wilde je niet aan meedoen, maar wel duidelijk een eigen identiteit creéren en hebben ipv. meehollen met de mode van de meute.

Het werd bijna een stopwoord voor alles wat te maken had met conformisme.

Ik ben ooit, een aantal jaren geleden, uitgemaakt voor burgertrut, door iemand die me nauwelijks kende. Overigens ook jong in de generatie 60er jaren.

Ik vond dat heel erg burgerlijk.  

Erg typische ervaring Mariakat ..
Vooral ook je defensieve reactie hierop is grappig!

Misschien dat hierop wel die verwarring over burgerlijkheid terug te voeren is:
Dat de generatie van de jaren zestig (waar ik ook bij hoor) nu nog steeds iedereen om zich heen en vooral de jongeren voor burgerlijk blijft uitmaken.
En dat voor jongeren de sixties generatie de schuld van alles is.

Laat ik er eens voor pleiten van de burger een geuzennaam te maken:
* De burgerij van de steden staan aan de basis van de moderne democratie.
* De burgerij heeft geleerd samen te werken.
* De burgerij is op vrede gesteld.
* De burgerij heeft de adel gemarginaliseerd.
* De burgerij heeft cultuur omarmd.

Dan heb ik het wel over het verleden.

Ik zou niet weten hoe we 'de mensen in het land' nu zouden moeten omschrijven.
consumenten?
ego-strategen?
werknemers?

Is burgerlijkheid niet het beste uitgetekend (karikatuur) in de engelse
serie Keeping Up Appearances, met Hyacinth  en Richard in de hoofdrol?


http://nl.wikipedia.org/wiki/Schone_Schijn_(televisieserie)

Dat is "kak" op een burgerlijke manier.
Dubbelop dus.     

Het zich heel erg bewust zijn van klasseverschil, met een lonkende blik naar "boven", waar men bij wil horen en een denigrerende blik naar "beneden", terwijl de "kakkert" wel daar vaak zijn roots heeft.

Overigens wel typisch een eigenschap, die veel in een burgerlijk milieu voor komt, daar het sterk beïnvloed wordt door belangrijk te vinden wat de buren zullen zeggen.
Maar niet per definitie burgerlijk hoeft te zijn, als men zich er niet mee wil conformeren.

Heb ik ook een leuke anekdote over.
Een vroeger buurmeisje van mij uit het dorp, trouwde met een, wat opleiding betreft, middenklasser en wilde en ging wonen in een bepaalde stadswijk.
Ging ook "tannisen" om daar kennissen op te doen.
Noemde het groepje dames, dat elkaar daar al jaren kende en haar niet zo 1, 2, 3 opnam in hun groepje, "kakmadammen".

Ik heb toen geantwoord:
"Tja..., die zaten niet op jou te wachten."
En dacht.
"Je zult je eerst moeten aantonen, dat je wel binnen dat groepje past en niet alleen omdat je in hun wijk met duurdere huizen komt wonen."