Index
The End of Hypocrisy
American Foreign Policy in the Age of Leaks --- From our November/December 2013 Issue
By Henry Farrell and Martha Finnemore
............................
........................................
The deeper threat that leakers such as Manning and Snowden pose is more subtle than a direct
assault on U.S. national security: they undermine Washington’s ability to act hypocritically and get
away with it. Their danger lies not in the new information that they reveal but in the documented
confirmation they provide of what the United States is actually doing and why. When these deeds
turn out to clash with the government’s public rhetoric, as they so often do, it becomes harder for
U.S. allies to overlook Washington’s covert behavior and easier for U.S. adversaries to justify their
own.
Few U.S. officials think of their ability to act hypocritically as a key strategic resource. Indeed, one
of the reasons American hypocrisy is so effective is that it stems from sincerity: most U.S.
politicians do not recognize just how two-faced their country is. Yet as the United States finds itself
less able to deny the gaps between its actions and its words, it will face increasingly difficult
choices -- and may ultimately be compelled to start practicing what it preaches.
A HYPOCRITICAL HEGEMON
Hypocrisy is central to Washington’s soft power -- its ability to get other countries to accept the
legitimacy of its actions -- yet few Americans appreciate its role. Liberals tend to believe that other
countries cooperate with the United States because American ideals are attractive and the U.S.-led
international system is fair. Realists may be more cynical, yet if they think about Washington’s
hypocrisy at all, they consider it irrelevant. For them, it is Washington’s cold, hard power, not its
ideals, that encourages other countries to partner with the United States.
Of course, the United States is far from the only hypocrite in international politics. But the United
States’ hypocrisy matters more than that of other countries. That’s because most of the world
today lives within an order that the United States built, one that is both underwritten by U.S. power
and legitimated by liberal ideas. American commitments to the rule of law, democracy, and free
trade are embedded in the multilateral institutions that the country helped establish after World
War II, including the World Bank, the International Monetary Fund, the United Nations, and later
the World Trade Organization. Despite recent challenges to U.S. preeminence, from the Iraq war to
the financial crisis, the international order remains an American one.
…………………………………
………………………………………………
De grotere bedreiging die klokkenluiders zoals Manning en Snowden vormen is subtieler dan een
directe aanval op de Amerikaanse nationale veiligheid: zij ondermijnen Washingtons vermogen om
schijnheilig te handelen en ermee weg te komen. Het gevaar schuilt niet in de nieuwe informatie
die ze onthullen, maar in de gedocumenteerde bevestiging die zij verstrekken van wat de
Verenigde Staten eigenlijk doen en waarom. Wanneer deze daden blijken te botsen met de
openlijke retoriek van de regering, zoals zo vaak gebeurt, wordt het steeds moeilijker voor
Amerikaanse bondgenoten om Washingtons heimelijke gedrag te tolereren en gemakkelijker voor
Amerikaanse tegenstanders hun eigen gedrag te rechtvaardigen.
Enkele ambtenaren van de V.S. denken aan hun vermogen om hypocriet te handelen als een
belangrijke strategische hulpbron. Inderdaad, is een van de redenen waarom Amerikaanse
hypocrisie zo effectief is dat het voortkomt uit oprechtheid: de meeste politici van de V.S. hebben
niet in de gaten hoe hun land twee gezichten toont. Als de Verenigde Staten minder in staat zijn
om de kloof tussen haar daden en haar woorden te ontkennen, zullen zij worden geconfronteerd
met steeds moeilijker keuzen-- en zal uiteindelijk worden gedwongen om te beginnen met de
uitvoering van wat het predikt.
EEN HYPOCRIETE HEGEMONIE
Hypocrisie is centraal in Washington’s zachte macht--haar vermogen om andere landen de
legitimiteit van haar handelingen te doen accepteren-- maar weinig Amerikanen waarderen die rol.
Liberalen hebben de neiging om te geloven dat andere landen met de Verenigde Staten
samenwerken omdat Amerikaanse idealen aantrekkelijk zijn en door de VS-geleide internationale
systeem eerlijk is. Realisten zullen cynischer zijn, maar als ze over Washingtons hypocrisie
nadenken zullen ze het niet relevant achten. Voor hen is het Washingtons koude, harde macht, niet
haar idealen, die andere landen aanmoedigt tot partner met de Verenigde Staten.
Natuurlijk, is de Verenigde Staten verre van de enige huichelaar in de internationale politiek. Maar
de hypocrisie van de Verenigde Staten is belangrijker dan die van andere landen. Dat is omdat het
grootste deel van de wereld vandaag de dag leven in een orde die door de Verenigde Staten tot
stand is gekomen, die ondersteund wordt door de Amerikaanse macht en gelegitimeerd door
liberale ideeën. Amerikaanse verplichtingen aan de wetgeving, democratie en vrijhandel zijn
ingebed in de multilaterale instellingen waaraan het land meehielp na Wereldoorlog II, met inbegrip
van de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds, de Verenigde Naties, en later de
Wereldhandelsorganisatie. Ondanks recente uitdagingen aan Amerikaanse superioriteit, door de
oorlog in Irak en door de financiële crisis, blijft de internationale orde Amerikaans.
……………………………..
…………………………………………
enzovoort ……………
http://www.foreignaffairs.com/articles/140155/henry-farrell-and-martha-finnemore/the-end-of-hypocrisy
American Foreign Policy in the Age of Leaks --- From our November/December 2013 Issue
By Henry Farrell and Martha Finnemore
............................
........................................
The deeper threat that leakers such as Manning and Snowden pose is more subtle than a direct
assault on U.S. national security: they undermine Washington’s ability to act hypocritically and get
away with it. Their danger lies not in the new information that they reveal but in the documented
confirmation they provide of what the United States is actually doing and why. When these deeds
turn out to clash with the government’s public rhetoric, as they so often do, it becomes harder for
U.S. allies to overlook Washington’s covert behavior and easier for U.S. adversaries to justify their
own.
Few U.S. officials think of their ability to act hypocritically as a key strategic resource. Indeed, one
of the reasons American hypocrisy is so effective is that it stems from sincerity: most U.S.
politicians do not recognize just how two-faced their country is. Yet as the United States finds itself
less able to deny the gaps between its actions and its words, it will face increasingly difficult
choices -- and may ultimately be compelled to start practicing what it preaches.
A HYPOCRITICAL HEGEMON
Hypocrisy is central to Washington’s soft power -- its ability to get other countries to accept the
legitimacy of its actions -- yet few Americans appreciate its role. Liberals tend to believe that other
countries cooperate with the United States because American ideals are attractive and the U.S.-led
international system is fair. Realists may be more cynical, yet if they think about Washington’s
hypocrisy at all, they consider it irrelevant. For them, it is Washington’s cold, hard power, not its
ideals, that encourages other countries to partner with the United States.
Of course, the United States is far from the only hypocrite in international politics. But the United
States’ hypocrisy matters more than that of other countries. That’s because most of the world
today lives within an order that the United States built, one that is both underwritten by U.S. power
and legitimated by liberal ideas. American commitments to the rule of law, democracy, and free
trade are embedded in the multilateral institutions that the country helped establish after World
War II, including the World Bank, the International Monetary Fund, the United Nations, and later
the World Trade Organization. Despite recent challenges to U.S. preeminence, from the Iraq war to
the financial crisis, the international order remains an American one.
…………………………………
………………………………………………
De grotere bedreiging die klokkenluiders zoals Manning en Snowden vormen is subtieler dan een
directe aanval op de Amerikaanse nationale veiligheid: zij ondermijnen Washingtons vermogen om
schijnheilig te handelen en ermee weg te komen. Het gevaar schuilt niet in de nieuwe informatie
die ze onthullen, maar in de gedocumenteerde bevestiging die zij verstrekken van wat de
Verenigde Staten eigenlijk doen en waarom. Wanneer deze daden blijken te botsen met de
openlijke retoriek van de regering, zoals zo vaak gebeurt, wordt het steeds moeilijker voor
Amerikaanse bondgenoten om Washingtons heimelijke gedrag te tolereren en gemakkelijker voor
Amerikaanse tegenstanders hun eigen gedrag te rechtvaardigen.
Enkele ambtenaren van de V.S. denken aan hun vermogen om hypocriet te handelen als een
belangrijke strategische hulpbron. Inderdaad, is een van de redenen waarom Amerikaanse
hypocrisie zo effectief is dat het voortkomt uit oprechtheid: de meeste politici van de V.S. hebben
niet in de gaten hoe hun land twee gezichten toont. Als de Verenigde Staten minder in staat zijn
om de kloof tussen haar daden en haar woorden te ontkennen, zullen zij worden geconfronteerd
met steeds moeilijker keuzen-- en zal uiteindelijk worden gedwongen om te beginnen met de
uitvoering van wat het predikt.
EEN HYPOCRIETE HEGEMONIE
Hypocrisie is centraal in Washington’s zachte macht--haar vermogen om andere landen de
legitimiteit van haar handelingen te doen accepteren-- maar weinig Amerikanen waarderen die rol.
Liberalen hebben de neiging om te geloven dat andere landen met de Verenigde Staten
samenwerken omdat Amerikaanse idealen aantrekkelijk zijn en door de VS-geleide internationale
systeem eerlijk is. Realisten zullen cynischer zijn, maar als ze over Washingtons hypocrisie
nadenken zullen ze het niet relevant achten. Voor hen is het Washingtons koude, harde macht, niet
haar idealen, die andere landen aanmoedigt tot partner met de Verenigde Staten.
Natuurlijk, is de Verenigde Staten verre van de enige huichelaar in de internationale politiek. Maar
de hypocrisie van de Verenigde Staten is belangrijker dan die van andere landen. Dat is omdat het
grootste deel van de wereld vandaag de dag leven in een orde die door de Verenigde Staten tot
stand is gekomen, die ondersteund wordt door de Amerikaanse macht en gelegitimeerd door
liberale ideeën. Amerikaanse verplichtingen aan de wetgeving, democratie en vrijhandel zijn
ingebed in de multilaterale instellingen waaraan het land meehielp na Wereldoorlog II, met inbegrip
van de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds, de Verenigde Naties, en later de
Wereldhandelsorganisatie. Ondanks recente uitdagingen aan Amerikaanse superioriteit, door de
oorlog in Irak en door de financiële crisis, blijft de internationale orde Amerikaans.
……………………………..
…………………………………………
enzovoort ……………
http://www.foreignaffairs.com/articles/140155/henry-farrell-and-martha-finnemore/the-end-of-hypocrisy
