Index
Ik las laatst ergens een intro over meditatie en het beschouwen van "De ander".
Een bijzondere zin hieruit:
Ik schreef daar ook een reactie:
Webfilosofen: De ander.
Voor zover ik heb geleerd en begrepen.
Een kind van 2 ziet de ander als een ding, een object.
Dat doet ook de volledige autist.
Een kind leert rond zijn 2e, 3e jaar, dat de ander ook beweegt en praat en dat je ermee kunt communiceren.
Rond 4 à 5 jaar leert het dat de ander eenzelfde wezen is dan hijzelf, met ook wensen en handelingen, met reacties. Hij kan nog moeilijk begrijpen en ook accepteren, dat de ander ook anders is.
Nog steeds draait alles om "hetzelf", het empathisch vermogen is nog niet zo ontwikkeld, dat het kan begrijpen als de ander, anders denkt en wil dan hijzelf.
Het oudere kind:
Een kind is volledig egocentrisch, wat duidelijk niet hetzelfde is als egoïstisch.
Hij zou de wereld wel willen verbeteren en is vaak sociaal heel erg geëngageerd. Maar de manier waarop is die, waarop hij het zichzelf zou wensen.
Hij heeft nog moeite met de gedachtengang van de ander, als die voor hem volkomen vreemd is.
Met 12 of iets later, komt het besef, dat de ander net zo belangrijk is.
Dat, als die ander ook anders wil, dat die ook zijn andere wensen en handelen mag hebben en dat je dat moet aannemen en accepteren, terwijl je ook bij jezelf mag blijven.
Een wezen anders dan hijzelf, maar volkomen gelijkwaardig.
Dat hij de wereld wel zou willen veranderen, maar dat dat weleens onmogelijk zou kunnen zijn.
Wat belangrijkheid betreft wordt dat van een essentie, die hem zijn hele puberteit zal begeleiden.
Sommigen komen hier nooit uit.
Het idee, dat ieder schaap in de kudde uniek is, is ook moeilijk te bevatten voor mensen, die niet volledig deze ontwikkelingen hebben doorgemaakt.
Bij sommigen blijft ook een (gedeeltelijk) autistische inslag.
Bij velen blijft de egocentrische inslag.
Bij de meeste mensen blijft het steeds weer opnieuw ontdekken, wie zijzelf zijn en wie de ander.
In principe hetzelfde en/of toch wezenlijk anders.
De gezonde volwassen mens beseft, dat ieder mens verschillende is, maar van evenveel belang.
Dit is natuurlijk een gegeneraliseerd plaatje.
Omgeving en cultuur zal hier heel veel invloed op hebben.
Het geheel wordt gevoed en geregeld door waardeoordelen.
Een bijzondere zin hieruit:
Absolute andersheid genereert aan de andere kant
als vanzelf een ethisch besef van verantwoordelijkheid voor die Ander want je blijft anders en kunt dus geen bezit van nemen van elkaar (Levinas). Juist in de vrije wil (via de 'andersheid') ontstaat de ethiek/plicht/verantwoordelijkheid.
Ik schreef daar ook een reactie:
Webfilosofen: De ander.
Voor zover ik heb geleerd en begrepen.
Een kind van 2 ziet de ander als een ding, een object.
Dat doet ook de volledige autist.
Een kind leert rond zijn 2e, 3e jaar, dat de ander ook beweegt en praat en dat je ermee kunt communiceren.
Rond 4 à 5 jaar leert het dat de ander eenzelfde wezen is dan hijzelf, met ook wensen en handelingen, met reacties. Hij kan nog moeilijk begrijpen en ook accepteren, dat de ander ook anders is.
Nog steeds draait alles om "hetzelf", het empathisch vermogen is nog niet zo ontwikkeld, dat het kan begrijpen als de ander, anders denkt en wil dan hijzelf.
Het oudere kind:
Een kind is volledig egocentrisch, wat duidelijk niet hetzelfde is als egoïstisch.
Hij zou de wereld wel willen verbeteren en is vaak sociaal heel erg geëngageerd. Maar de manier waarop is die, waarop hij het zichzelf zou wensen.
Hij heeft nog moeite met de gedachtengang van de ander, als die voor hem volkomen vreemd is.
Met 12 of iets later, komt het besef, dat de ander net zo belangrijk is.
Dat, als die ander ook anders wil, dat die ook zijn andere wensen en handelen mag hebben en dat je dat moet aannemen en accepteren, terwijl je ook bij jezelf mag blijven.
Een wezen anders dan hijzelf, maar volkomen gelijkwaardig.
Dat hij de wereld wel zou willen veranderen, maar dat dat weleens onmogelijk zou kunnen zijn.
Wat belangrijkheid betreft wordt dat van een essentie, die hem zijn hele puberteit zal begeleiden.
Sommigen komen hier nooit uit.
Het idee, dat ieder schaap in de kudde uniek is, is ook moeilijk te bevatten voor mensen, die niet volledig deze ontwikkelingen hebben doorgemaakt.
Bij sommigen blijft ook een (gedeeltelijk) autistische inslag.
Bij velen blijft de egocentrische inslag.
Bij de meeste mensen blijft het steeds weer opnieuw ontdekken, wie zijzelf zijn en wie de ander.
In principe hetzelfde en/of toch wezenlijk anders.
De gezonde volwassen mens beseft, dat ieder mens verschillende is, maar van evenveel belang.
Dit is natuurlijk een gegeneraliseerd plaatje.
Omgeving en cultuur zal hier heel veel invloed op hebben.
Het geheel wordt gevoed en geregeld door waardeoordelen.
Laatst aangepast door Mariakat op 04.06.09 17:44; in totaal 1 keer bewerkt (Reden : Eerder geschreven onderwerp "de ander" gecombineerd en 1e verwijderd.)
