Index
DIEDERIK STAPEL
Ontsporing
------------------------------------------
'Alles kwam altijd heel mooi uit. Dat
was het fijnst. Wat logisch leek, was
waar. Dat gaf een voldaan en rustig
gevoel. Als ik slimmer was geweest,
had ik regelmatig onderzoek laten
mislukken. Dat was realistischer,
rationeler en sluwer geweest. Maar
dat kon ik niet. lk was een junkie
geworden. lk wilde dat het briljant en
helder was. Hoe schitterender, hoe
beter. Wat ik bedacht werd steeds
mooier en mooier, en ik begon er
ook steeds meer en meer in te geloven.
Wat was de wereld prachtig. Wat was
alles overzichtelijk gerangschikt. Hoe
dikker het web van leugens werd,
hoe meer ik begon te geloven dat
het allemaal waar was. Dat was de
enige manier om het vol te houden.'
---------------------------------------
Woord vooraf
IK BEN ONTSPOORD, verdwaald en verongelukt. Daar is niets
leuks aan. Ik was keurig op weg, maar werd ongedurig en ongeduldig,
en wilde steeds sneller en beter en hoger en slimmer. Ik
dacht dat voor elkaar te krijgen door de weg af te snijden, maar
dat leidde ertoe dat ik steeds meer van het juiste spoor af raakte
en het uiteindelijk volledig bijster raakte. Ik sloeg af waar ik
rechtdoor had moeten blijven gaan en orkestreerde zo mijn
eigen, spectaculaire, alles kapotmakende, zo-goed-als-dodelijke
ongeluk.
Ik heb mezelf om zeep geholpen, maar helaas bleef het daar
niet bij. Met mijn roekeloosheid heb ik een enorme kettingbotsing
veroorzaakt, waardoor vele anderen - mijn gezin, mijn
familie, collega's, studenten, promovendi, de universiteit, de
psychologie, de wetenschap - meer en minder ernstig gewond
raakten. Dat is verschrikkelijk en iets waar ik de rest van mijn
leven mee zal moeten leren leven en waar ik me elke dag voor
schaam en schuldig om voel. Spijt, spijt, spijt, als haren op mijn
hoofd, en tijd, tijd, de tijd die onverbiddelijk is.
Dit hoek is een poging tot een reconstructie van mijn ontsporing
en de onvermijdelijke knal-tegen-een-muur die daarop
volgde. Hopelijk leidt deze reconstructie ertoe dat een en ander
beter is te plaatsen. Wat heb ik gedaan? Hoe is het begonnen?
En waarom is het zo ontzettend uit de hand gelopen? En vooral:
wie ben ik eigenlijk? Of misschien (hopelijk?): wie was ik eigenlijk?
>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>
Ontsporing is zowel een wetenschappelijke thriller waarvan de lezer de
afloop al kent, als een vingerwijzing voor iedereen die wel eens verleid
is om in zijn leven, werk of relatie de werkelijkheid mooier voor te stellen
dan zij is. Het is het even onthutsende als ontroerende relaas van een
intelligente, zoekende geest, die het verkeerde pad koos. Maar bovenal
is Ontsporing een moedige, genadeloze autobiografie van een weten-
schapper die keihard ten val kwam.
ISBN 978 90 446 2312 3 (320 pag.)
Ontsporing
------------------------------------------
'Alles kwam altijd heel mooi uit. Dat
was het fijnst. Wat logisch leek, was
waar. Dat gaf een voldaan en rustig
gevoel. Als ik slimmer was geweest,
had ik regelmatig onderzoek laten
mislukken. Dat was realistischer,
rationeler en sluwer geweest. Maar
dat kon ik niet. lk was een junkie
geworden. lk wilde dat het briljant en
helder was. Hoe schitterender, hoe
beter. Wat ik bedacht werd steeds
mooier en mooier, en ik begon er
ook steeds meer en meer in te geloven.
Wat was de wereld prachtig. Wat was
alles overzichtelijk gerangschikt. Hoe
dikker het web van leugens werd,
hoe meer ik begon te geloven dat
het allemaal waar was. Dat was de
enige manier om het vol te houden.'
---------------------------------------
Woord vooraf
IK BEN ONTSPOORD, verdwaald en verongelukt. Daar is niets
leuks aan. Ik was keurig op weg, maar werd ongedurig en ongeduldig,
en wilde steeds sneller en beter en hoger en slimmer. Ik
dacht dat voor elkaar te krijgen door de weg af te snijden, maar
dat leidde ertoe dat ik steeds meer van het juiste spoor af raakte
en het uiteindelijk volledig bijster raakte. Ik sloeg af waar ik
rechtdoor had moeten blijven gaan en orkestreerde zo mijn
eigen, spectaculaire, alles kapotmakende, zo-goed-als-dodelijke
ongeluk.
Ik heb mezelf om zeep geholpen, maar helaas bleef het daar
niet bij. Met mijn roekeloosheid heb ik een enorme kettingbotsing
veroorzaakt, waardoor vele anderen - mijn gezin, mijn
familie, collega's, studenten, promovendi, de universiteit, de
psychologie, de wetenschap - meer en minder ernstig gewond
raakten. Dat is verschrikkelijk en iets waar ik de rest van mijn
leven mee zal moeten leren leven en waar ik me elke dag voor
schaam en schuldig om voel. Spijt, spijt, spijt, als haren op mijn
hoofd, en tijd, tijd, de tijd die onverbiddelijk is.
Dit hoek is een poging tot een reconstructie van mijn ontsporing
en de onvermijdelijke knal-tegen-een-muur die daarop
volgde. Hopelijk leidt deze reconstructie ertoe dat een en ander
beter is te plaatsen. Wat heb ik gedaan? Hoe is het begonnen?
En waarom is het zo ontzettend uit de hand gelopen? En vooral:
wie ben ik eigenlijk? Of misschien (hopelijk?): wie was ik eigenlijk?
>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>>>>>>>>
>>>>>>>>>>
Ontsporing is zowel een wetenschappelijke thriller waarvan de lezer de
afloop al kent, als een vingerwijzing voor iedereen die wel eens verleid
is om in zijn leven, werk of relatie de werkelijkheid mooier voor te stellen
dan zij is. Het is het even onthutsende als ontroerende relaas van een
intelligente, zoekende geest, die het verkeerde pad koos. Maar bovenal
is Ontsporing een moedige, genadeloze autobiografie van een weten-
schapper die keihard ten val kwam.
ISBN 978 90 446 2312 3 (320 pag.)
