Nederlaag respons.

Zeker met de oplopende werkloosheid is het oppassen voor de gevolgen, iets wat ook weer kan leiden tot ziekte, en als vanzelf weer de oplopende kosten.

Delen is beter, ook het beschikbare werk.

De nederlaagrespons Doorlopend (maatschappelijk) verliezen kan er de oorzaak van zijn, dat iemand in de nederlaagrespons terecht komt. Buitengesloten worden door de eigen groep is hier een heel belangrijke factor. De nederlaagrespons wordt gekenmerkt door neerslachtigheid, gebrek aan zelfvertrouwen, het gevoel dat je waardeloos bent, je vernederd voelen, geen eigenwaarde meer voelen. Voor sommigen heeft dit tot gevolg dat zij initiatiefloos bij de pakken neerzitten. Bij anderen leidt het tot gevoelens van opstandigheid en woede. Mensen met een lichamelijke, verstandelijke of psychiatrische beperking of een (jeugd)trauma kunnen terecht komen in een chronische nederlaagrespons. Ook langdurig gepest worden op school, gediscrimineerd worden vanwege geaardheid of huidskleur, langdurig werkloos zijn, laaggeschoold en kansloos zijn, kunnen mensen het gevoel geven in een nederlaagpositie te zitten. Veel van deze mensen voelen zich overtollig en zien geen kansen meer mee te doen met de gebruikelijke sociale netwerken. Van het


Zie ook ::

http://www.communitysupport.nl/media/file/Handboekcsversie1_00.pdf


gr.marmot

Is dit een nieuwe naam voor depressie?

Een nederlaagrespons is wat het is, een reactie op een nederlaag
Als je gevoel van eigenwaarde of zelfwaardering laag is zal je bv het krijgen van kritiek sneller of eerder als een nederlaag en een vernedering kunnen ervaren en reageren met boosheid op die ander of jezelf.Het bezorgt je een rot gevoel.
Dat zou op den duur een depressie kunnen veroorzaken.
Het een en ander is veel complexer dan ik hier kan verwoorden.
Ik zei het als eens dat Elaine N.Aron het in haar boekje "De Kracht van zelfwaardering" dat veel beter kan.

gr.marmot

Marmot schreef:

Een nederlaagrespons is wat het is, een reactie op een nederlaag
Als je gevoel van eigenwaarde of zelfwaardering laag is zal je bv het krijgen
van kritiek sneller of eerder als een nederlaag en een vernedering kunnen
ervaren en reageren met boosheid op die ander of jezelf.Het bezorgt je een rot gevoel.

De problemen om een bestaan te verwerven zijn de oorzzak van een dagelijks gevecht; het wordt in de verschillende talen ook zo aangeduid :

Kampf ums Dasein / Struggle for life / Strijd om het bestaan / Lucha por la existencia / Lutte pour la vie / Luta pela vida.

Moet ik jouw verhaal over HSP zo begrijpen dat (alleen) deze categorie mensen de strijd niet aankan ?

Dat gevecht om het bestaan zal altijd wel blijven Caspar.
Dat je die strijd kan verliezen is ook een werkelijkheid.Ziekte macht en onmacht.
Als je een HSP persoon bent ben je niet per definitie kwetsbaarder dan anderen.Misschien dat een HSPer meer beren op de weg zal zien ? Wat ook weer z,n voordelen kan hebben.
Nee het gaat om de manier waarop je dat gevecht ervaart.
Met een gezond gevoel van eigenwaarde zal de respons op tegenslagen/nederlagen anders zijn. Je zal minder afhankelijk zijn van de goedkeuring van anderen.Niet te verwarren met onverschilligheid maar het..... Ik ben OK... en de anderen meestal ook.

Ik moet ook denken aan het stoicijnse gedachtengoed.

Mensen lijden niet door de dingen die hun overkomen, maar door hun gedachten daarover.. Irrationele gedachten veroorzaken ongewenste emoties als irritatie, angst, teleurstelling, jaloezie en schuldgevoel. Dit soort emoties hebben op zichzelf geen enkele positieve functie. Wie van lijder (passief) tot leider (actief) wil worden, kan terecht bij de stoïcijnse levenskunst van onder meer Epicurus, Seneca, Epictetus, Spinoza en Sartre.en Miriam van Reijen .


Gr.marmot