Index
Tanja, de voorsprong van de Farc op de regering
Ook zonder aan de onderhandelingstafel tussen de regering en de Farc in Oslo te zijn, speelt de bekendheid van de guerrillera
Tanja Nijmeijer een rol tijdens de installatie van de gesprekken, die, naar verluidt, alleen aanwezig zal zijn komende
15 November in Havana, waar zij, zonder twijfel de ster van de ontmoeting zal zijn.
Het is zo dat Tanja greep heeft op de krantenkoppen van de nationale media, maar vooral van de internationale media, die tientallen
jaren op jacht zijn naar helden en heldinnen die in staat zijn zich te verplaatsen in nieuwe Che Guevara’s, d.w.z. romantische
guerrilleros die hun leven willen offeren voor het ideaal van de revolutie.
Te oordelen naar de implementatie van de aankondiging van gemiste aankomst in Noorwegen had, geloven journalisten dat Tanja
de vrouwelijke versie van Che is. Dit is de persoon waar de wereldmedia gretig naar op zoek waren en dat door de Farc is gecultiveerd,
wetende dat zij hen een ander gezicht biedt dan van guerrilleros als schender van de mensenrechten, ontvoeringen en het exploiteren
van een machtig drugskartel, dat is wat ze zijn, ook als hun bazen het ontkennen of het willen negeren, zoals gebeurde bij de toespraak
van alias Iván Márquez tijdens de installatie van de besprekingen.
Niemand voldoet beter aan het prototype van 'guerrillero ideaal' wat de media van de 21e eeuw nog steeds in hun hoofd hebben,
dan een jonge Nederlandse leraar die alles in Europa liet, waaronder een rouwende moeder, om te penetreren in de Colombiaanse
jungle en deel te nemen aan een groep strijders die vechten tegen een onderdrukkend regime, dat is het “sprookje” dat de Farc
heeft proberen te verkopen aan de wereld en dat velen dit nog steeds slikken.
Voor de Farc is Tanja een verguldsel, omdat het hen in staat stelt het verhaal te laten zien als een soort creoolse Robin Hood,
die neemt van de rijken om te geven aan de armen, een soort legende die werd verstoord, toen de wereld het hele verhaal
hoorde tijdens de dialogen van de Caguán. Nu met Tanja aan de onderhandelingstafel, komt het beeld terug en overheerst de figuur
van de ideale altruïstische guerrillera die in staat is zich te offeren voor een ideaal. Tanja zal worden verkocht aan de wereld
als het vriendelijke gezicht van de Farc, de onbaatzuchtige guerrillera en de moedige vechter.
Het valt op dat de regering dat bedrog had moeten stoppen en niet de moeite heeft genomen om het tegen te gaan. En dat is zorgwekkend:
niemand in het onderhandelingsteam heeft de mogelijkheid om te reageren op de guerrillagroep met dezelfde wapens. Wat als de
regering mee had genomen naar Oslo, of vervoerd naar Havana, tientallen soldaten verminkt door antipersoonsmijnen die Tanja en
haar vrienden 'zaaiden' over het hele land?
De indruk die blijft na het lezen van meerdere items die journalisten in Colombia en in het buitenland over Tanja schreven is dat
de Farc begon te winnen aan de onderhandelingstafel. De hele propagandamachine werkte perfect, voor zover zonder haar aanwezigheid
bij de onderhandelingstafel, allen meer spraken over Tanja dan over de eigen agenda van onderhandelingen.
Het kan niet dat na de ervaringen in Caracas, Tlaxcala en de Caguán, waar de Farc het tempo van de publicaties stuurde, een les die nog
steeds niet begrepen is door de vertegenwoordigers van de regering, dat zij in de eerste ronde in het defensief worden gedrongen, en
altijd het initiatief overlaten aan de tegenpartij.
Dat wil zeggen, de Farc is terug om de overhand op de regering te krijgen en deed dat op een krachtige manier. Tanja, produceerde zonder
een schot te lossen, ten minste in Oslo, waar zij nooit arriveerde, een opening aan de onderhandelingstafel. Bezorgdheid is er omdat de
regering niet de invloed van die (troef)kaart in de handen van de Farc heeft gemerkt.
Of nog erger: dat zij het wel gemerkt maar genegeerd hebben.
http://www.elheraldo.co/opinion/columnistas/tanja-el-golazo-de-las-farc-al-gobierno-86188
Ook zonder aan de onderhandelingstafel tussen de regering en de Farc in Oslo te zijn, speelt de bekendheid van de guerrillera
Tanja Nijmeijer een rol tijdens de installatie van de gesprekken, die, naar verluidt, alleen aanwezig zal zijn komende
15 November in Havana, waar zij, zonder twijfel de ster van de ontmoeting zal zijn.
Het is zo dat Tanja greep heeft op de krantenkoppen van de nationale media, maar vooral van de internationale media, die tientallen
jaren op jacht zijn naar helden en heldinnen die in staat zijn zich te verplaatsen in nieuwe Che Guevara’s, d.w.z. romantische
guerrilleros die hun leven willen offeren voor het ideaal van de revolutie.
Te oordelen naar de implementatie van de aankondiging van gemiste aankomst in Noorwegen had, geloven journalisten dat Tanja
de vrouwelijke versie van Che is. Dit is de persoon waar de wereldmedia gretig naar op zoek waren en dat door de Farc is gecultiveerd,
wetende dat zij hen een ander gezicht biedt dan van guerrilleros als schender van de mensenrechten, ontvoeringen en het exploiteren
van een machtig drugskartel, dat is wat ze zijn, ook als hun bazen het ontkennen of het willen negeren, zoals gebeurde bij de toespraak
van alias Iván Márquez tijdens de installatie van de besprekingen.
Niemand voldoet beter aan het prototype van 'guerrillero ideaal' wat de media van de 21e eeuw nog steeds in hun hoofd hebben,
dan een jonge Nederlandse leraar die alles in Europa liet, waaronder een rouwende moeder, om te penetreren in de Colombiaanse
jungle en deel te nemen aan een groep strijders die vechten tegen een onderdrukkend regime, dat is het “sprookje” dat de Farc
heeft proberen te verkopen aan de wereld en dat velen dit nog steeds slikken.
Voor de Farc is Tanja een verguldsel, omdat het hen in staat stelt het verhaal te laten zien als een soort creoolse Robin Hood,
die neemt van de rijken om te geven aan de armen, een soort legende die werd verstoord, toen de wereld het hele verhaal
hoorde tijdens de dialogen van de Caguán. Nu met Tanja aan de onderhandelingstafel, komt het beeld terug en overheerst de figuur
van de ideale altruïstische guerrillera die in staat is zich te offeren voor een ideaal. Tanja zal worden verkocht aan de wereld
als het vriendelijke gezicht van de Farc, de onbaatzuchtige guerrillera en de moedige vechter.
Het valt op dat de regering dat bedrog had moeten stoppen en niet de moeite heeft genomen om het tegen te gaan. En dat is zorgwekkend:
niemand in het onderhandelingsteam heeft de mogelijkheid om te reageren op de guerrillagroep met dezelfde wapens. Wat als de
regering mee had genomen naar Oslo, of vervoerd naar Havana, tientallen soldaten verminkt door antipersoonsmijnen die Tanja en
haar vrienden 'zaaiden' over het hele land?
De indruk die blijft na het lezen van meerdere items die journalisten in Colombia en in het buitenland over Tanja schreven is dat
de Farc begon te winnen aan de onderhandelingstafel. De hele propagandamachine werkte perfect, voor zover zonder haar aanwezigheid
bij de onderhandelingstafel, allen meer spraken over Tanja dan over de eigen agenda van onderhandelingen.
Het kan niet dat na de ervaringen in Caracas, Tlaxcala en de Caguán, waar de Farc het tempo van de publicaties stuurde, een les die nog
steeds niet begrepen is door de vertegenwoordigers van de regering, dat zij in de eerste ronde in het defensief worden gedrongen, en
altijd het initiatief overlaten aan de tegenpartij.
Dat wil zeggen, de Farc is terug om de overhand op de regering te krijgen en deed dat op een krachtige manier. Tanja, produceerde zonder
een schot te lossen, ten minste in Oslo, waar zij nooit arriveerde, een opening aan de onderhandelingstafel. Bezorgdheid is er omdat de
regering niet de invloed van die (troef)kaart in de handen van de Farc heeft gemerkt.
Of nog erger: dat zij het wel gemerkt maar genegeerd hebben.
http://www.elheraldo.co/opinion/columnistas/tanja-el-golazo-de-las-farc-al-gobierno-86188
