Vrijheid van meningsuiting

Dit is wat ik altijd zeg:

Ieder heeft vrijheid van het uiten van zijn mening.
Maar ook de ander.

Iedereen, die op zijn strepen gaat staan ontlokt daarmee (de 2 uitersten), dat hij of bewierookt wordt of uitgespuugd.
Want ook het (figuurlijk) uitspugen van mensen, vanwege hun mening, is een vrije meningsuiting.
Zo kun je natuurlijk altijd in kringetjes rond draaien.

Het gaat erom:
Wat beoog je met het uiten van je mening binnen een bepaalde sociale omgeving?
Wil je communiceren met gelijkgeaarden?
Wil je medestanders om de een of andere reden?

Of wil je alleen op tenen trappen om wat voor reden dan ook?
Of wil je uitgespugd worden?

Dat alles zijn heel natuurlijke gevolgen van de manier, waarop men denkt zijn mening vrij te kunnen uiten.
Dus wat beoog je?
En waarmee zul je dan rekening mee moeten houden?

Volgens mij is TWIJFEL de sleutel.

Als je ook twijfelt over je eigen meningen ( in het besef dat je eerder een andere mening had over een bepaalde zaak ) zal dat doorklinken in het uiten daarvan, en mogelijk met meer kans toch een discussie op gang houden zonder de negatieve gevolgen die jij noemde Mariakat.

MAAR bovenstaande reactie is geen antwoord op jouw vraagen mariakat.

Bij de vraag waarom we meningen hebben en daar kond van willen doen moet ik denken aan de piramide van Maslow,en in het bijzonder de behoefte aan erkenning en waardering..

marmot.

marmot schreef:...
daar kond van willen doen
.....
in het bijzonder de behoefte aan erkenning en waardering..

En..
Ben je dan vrij in het uiten van je mening?

Jawel... als het te en van pas komt.

marmot

Als er iets ter sprake komt en ik denk dat ik er iets over te zeggen heb zal ik dat naar voren brengen; of als iemand dat al gedaan heeft, daar mijn mening tegenoverstellen of iets over de te berde gebrachte mening zeggen.
Met het oogmerk het onderwerp te verhelderen of te waarderen.
T.o.v. de deelnemers zal misschien in de loop van het gesprek mijn oogmerk wijzigen afhankelijk van hun gedrag, argumenten en dergelijke ..

Als het meer om vrije meningsuiting gaat in de zin der wet, zou ik me afvragen wie het recht heeft om zijn mening te geven.
Dan zie ik verschil tussen deskundigen, politieke vertegenwoordigers, journalisten, filosofen, ervaringsdeskundigen en zo meer ...

yopi schreef:
Als het meer om vrije meningsuiting gaat in de zin der wet, zou ik me afvragen wie het recht heeft om zijn mening te geven.
Dan zie ik verschil tussen deskundigen, politieke vertegenwoordigers, journalisten, filosofen, ervaringsdeskundigen en zo meer ...

Zijn mening geven in de zin der wet?
Zijn er dan nog mensen, die dat recht niet hebben?

Of bedoel je hier naar welke mening geluisterd zou moeten worden, cq. meegenomen moet worden in de menings- en oordeelsvorming?

marmot schreef:Jawel... als het te en van pas komt.

En als dat niet zo is?
Mag je je dan niet vrij uiten?

Mariakat schreef:

yopi schreef:
Als het meer om vrije meningsuiting gaat in de zin der wet, zou ik me afvragen wie het recht heeft om zijn mening te geven.
Dan zie ik verschil tussen deskundigen, politieke vertegenwoordigers, journalisten, filosofen, ervaringsdeskundigen en zo meer ...

Zijn mening geven in de zin der wet?
Zijn er dan nog mensen, die dat recht niet hebben?

Of bedoel je hier naar welke mening geluisterd zou moeten worden, cq. meegenomen moet worden in de menings- en oordeelsvorming?

Dat recht staat natuurlijk. Maar ik zei 'zou ik me afvragen' ..

Ik probeer me situatie's voor te stellen waar gepraat wordt:
congressen
fora
debatprogramma's in de media
het parlement
een verjaardagsbijeenkomst
demonstratie

Er zijn dan regels - geschreven en ongeschreven - die een en ander in goede banen zou moeten leiden. Hier zie ik dat niet iedereen evenveel recht van spreken heeft.

Mijn mening is gevormd in de loop van de tijd door bewustwording en ervaring in bepaalde zaken;
in een discussie moet ik mijn mening verdedigen en zonodig met bewijzen onderbouwen.

Hoe kan ik mijn mening kenbaar maken ?
Met gesproken of geschreven woorden, met gebaren, met tekeningen,
met karikaturen en cartoons. Met grafitti, met vlaggen, met vaandels en demonstraties.

Wat zijn de beperkingen verbonden aan het uiten van een eigen mening ?
Als eerste: heb ik naar eigen oordeel wel recht van spreken in enige kwestie
als deskundige of belanghebbende/belangstellende ??
Verder zou ik willen willen noemen : respect voor je opponent en wettelijke bepalingen.
Dus: geen scheldwoorden, geen beledigingen, geen laag-bij-de-grondse insinuaties,
geen oproepen tot geweld, geen intimidatie.
En ook: rationeel en niet emotioneel argumenteren ondanks eventuele angst, woede of frustratie.

((het bovenstaande levert mogelijk een heel beschaafde meningsuiting
maar je mist wel de spanning, de sensatie en het vuurwerk))
------------------------------
Durf te denken - Spinoza

Miriam van Reijen en Joep Schrijvers lichten de denkbeelden van Spinoza betreffende
de vrijheid van meningsuitng toe. Actuele onderwerpen komen aan de orde.

https://www.youtube.com/watch?v=RHhaiBxq6tM&feature=player_embedded

Mooi voorbeeld van cognitieve therapie Caspar.

marmot