Index
In religieuse kringen denkt men dat de bronnen van de menselijke moraal bij de wetten van God liggen.
Zonder religieuse wetten, beloningen en represailles zou de mens geen houvast hebben en in anarchie vervallen.
Deze zinnen, kun je precies zo bij christenen, en van moslims lezen.
Hier een gedachtenwisseling:
Zonder mee te gaan met de moslim, christen of atheïst:....
De bron is empathie.
Iedere geestelijk normaal voelend mens heeft gevoel voor zijn medemens.
Hij kan de wensen en verlangens van zijn naaste niet raden, maar weet dat hijzelf niet uniek is en dat de ander voelt zoals ook andere mensen voelen en zoals jij en ik voelen.
De uitdrukking: "Wat gij niet wil, dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" is geen religieus gebod.
Een andere bron en misschien wel de belangrijkste, is de bron van de noodzaak tot zelfbehoud.
Iedereen weet dat, "Wie kaatst de bal kan verwachten."
Daar zijn de (ongeschreven) wetten van de sociale gemeenschap, waartoe men behoort.
Wie een gemeenschap schade doet, zal eerst aan de tand gevoeld worden.
Ter leringe onderwezen worden en zonodig wat harder bijgestuurd worden.
Blijft hij zich distantiëren van de wensen en wetten van de groep, dan zal hij uit die gemeenschap gegooid worden.
Ook zo'n ongeschreven wet, die er al was, voordat het schrift er was, en die opgeschreven werd, zogauw zo'n betreffende gemeenschap kennis maakte met het schrift.
Dat is al eeuwen geleden bekend geworden van groepen mensen, die niet schreven.
Het zijn ongeschreven wetten van sinds mensenheugenis, die verwerkt in religies, tot wetten, geboden en verboden zijn.
De moraal en de wetten, die behoren bij een groep om zo'n groep (een menselijke gemeenschap) te laten voortbestaan, was er al lang voor de verschillende religies en zal blijven bestaan en doet dat dus nu ook bij mensen, die geen religie aanhangen.
Zonder religieuse wetten, beloningen en represailles zou de mens geen houvast hebben en in anarchie vervallen.
Deze zinnen, kun je precies zo bij christenen, en van moslims lezen.
Hier een gedachtenwisseling:
Moslim schreef:atheïst schreef:. Ik vind namelijk, dat je anderen niet moedwillig mag benadelen om er zelf beter van te worden, als dat niet nodig is.
En van waar komen deze normen en waarden vandaan volgens jou? Wat is hun bron?
Zonder mee te gaan met de moslim, christen of atheïst:....
De bron is empathie.
Iedere geestelijk normaal voelend mens heeft gevoel voor zijn medemens.
Hij kan de wensen en verlangens van zijn naaste niet raden, maar weet dat hijzelf niet uniek is en dat de ander voelt zoals ook andere mensen voelen en zoals jij en ik voelen.
De uitdrukking: "Wat gij niet wil, dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet" is geen religieus gebod.
Een andere bron en misschien wel de belangrijkste, is de bron van de noodzaak tot zelfbehoud.
Iedereen weet dat, "Wie kaatst de bal kan verwachten."
Daar zijn de (ongeschreven) wetten van de sociale gemeenschap, waartoe men behoort.
Wie een gemeenschap schade doet, zal eerst aan de tand gevoeld worden.
Ter leringe onderwezen worden en zonodig wat harder bijgestuurd worden.
Blijft hij zich distantiëren van de wensen en wetten van de groep, dan zal hij uit die gemeenschap gegooid worden.
Ook zo'n ongeschreven wet, die er al was, voordat het schrift er was, en die opgeschreven werd, zogauw zo'n betreffende gemeenschap kennis maakte met het schrift.
Dat is al eeuwen geleden bekend geworden van groepen mensen, die niet schreven.
Het zijn ongeschreven wetten van sinds mensenheugenis, die verwerkt in religies, tot wetten, geboden en verboden zijn.
De moraal en de wetten, die behoren bij een groep om zo'n groep (een menselijke gemeenschap) te laten voortbestaan, was er al lang voor de verschillende religies en zal blijven bestaan en doet dat dus nu ook bij mensen, die geen religie aanhangen.
