Wat is jouw bindmiddel?

Het lijkt mij (uit evolutionaire oogpunt) klaar dat de mens een sociaal wezen is,
maar wat is jouw bindmiddel? M.a.w. hoe bindt jij je medemens aan je?

Voor mij is het "BETROKKENHEID " pangaea.


marmot.

Pangaea schreef: M.a.w. hoe bindt jij je medemens aan je?

Door te zeggen, dat ik hem/haar nodig heb.

Niet echt een bindmiddel, doet me een lichtje branden, het is toch vrije wil om je te binden aan iemand?
Huwelijk zie ik als bindmiddel, mijn liefde voor de kinderen is een bindmiddel, maar ook een natuurlijke.
Maar hoe ik bindmiddel bij anderen heb? Geen idee...bij de ene heb je iets, de ander niet. Soms tijdelijk, soms langer.

Ik lees wel of ik iets ga herkennen

Geen idee...bij de ene heb je iets, de ander niet. Soms tijdelijk, soms langer.

Klopt.
Heb ik ook.
Voel me dan schuldig als ik geen behoefte meer aan ze heb.
Als ik ze niet meer nodig heb?
Als ze anders zijn geworden en ik er geen voeling meer mee heb?
Of omdat ik verander en er geen aanleiding meer is tot binding?

Wat betekent in deze zin "trouw"?
Klinkt allemaal onorthodox en vaak heb ik het gevoel dat het niet gezegd mag worden.

marmot schreef:Voor mij is het "BETROKKENHEID "

En zou je dan ook betrokken met iedereen kunnen zijn of zoek je toch elementen in de ander waarbij je betrokken wilt worden?

Mariakat schreef:

Pangaea schreef: M.a.w. hoe bindt jij je medemens aan je?

Door te zeggen, dat ik hem/haar nodig heb.

Mariakat schreef:

Geen idee...bij de ene heb je iets, de ander niet. Soms tijdelijk, soms langer.

Klopt.
Heb ik ook.
Voel me dan schuldig als ik geen behoefte meer aan ze heb.
Als ik ze niet meer nodig heb?
Als ze anders zijn geworden en ik er geen voeling meer mee heb?
Of omdat ik verander en er geen aanleiding meer is tot binding?

Dus als je zegt dat je de ander nodig hebt, vervul je eigenlijk een vorm van behoefte in jezelf?

En welke vormen van aanleiding zie je dan bijvoorbeeld voor een 'binding'?

Mariakat schreef:Wat betekent in deze zin "trouw"?
Klinkt allemaal onorthodox en vaak heb ik het gevoel dat het niet gezegd mag worden.

Kan je misschien stellen dat trouw aan de ander begint met trouw aan jezelf zijn?

Meme schreef:De een denkt de ander te binden door liefde te geven.
Is dat wat de ander waardeert en daardoor zich verbonden voelt?

De ander denkt de ander te binden door liefde en zorg te vragen.
Is dat wat de ander aan hem bindt?

Waarom spreek je hier van "De een denkt..." of "De ander denkt..."?
Zou ik ook mogen weten wat jouw idee is, Meme?

Bindmiddel is iets wat 2 dingen samenbind. Van maizena tot touw, een paperclip tot lijm. Dus er is ook verscheidenheid van binden en wat heb je nodig in diverse relaties?

wat dan te doen als jij je gebonden voelt aan iemand, maar de ander heeft dat niet bij jouw, of andersom? Is dat dan gewoon pechgehad?

Volgens mij is vrijheid het vrijlaten van de ander een uitstekend bindmiddel.

Tomas

Tomas schreef:Volgens mij is vrijheid het vrijlaten van de ander een uitstekend bindmiddel.

Tomas

Vrijlaten versus claimen ? of bemoeien met ?


Betrokken zijn, belangstelling hebben en tonen, hoeft niet in te houden dat je claimt of je inhoudelijk bemoeit met het leven of het zijn van die ander.

marmot

Zou je "betrokkenheid " een draadloze verbinding kunnen noemen ?

Tomas schreef:Volgens mij is vrijheid het vrijlaten van de ander een uitstekend bindmiddel.

Lijkt soms inderdaad soms wel.
Als mensen dan blijven is dat vijwillig.
Maar waarom zouden ze speciaal bij jou willen blijven?
Wat is het dan, dat ze bij jou vinden en niet elders?

Mariakat:

Maar waarom zouden ze speciaal bij jou willen blijven? Wat is het dan, dat ze bij jou vinden en niet elders?

Waarschijnlijk is dat ons geheime of persoonlijk "bindmiddel" en ik denk niet dat we dat voor iedereen kunnen gebruiken.
Zo schrijft Marmot:

Zou je "betrokkenheid " een draadloze verbinding kunnen noemen ?

Er zit al een bepaalde verbinding bindmiddel in betrokkenheid. met andere woorden; mijn bindmiddel is het jouwe niet en jouw bindmiddel het mijne niet.

Tomas

Hier lezen of berichten schrijven is toch ook een bindmiddel. Ik ben verbonden met jouw die dit nu leest. We kennen elkaar niet eens!
Wat dan ook verbind je op wat voor manier aan elkaar. Je hebt in zoveel relaties zoveel bindmiddelen.

Als je geeft wat de ander nodig heeft ? Over het algemeen is dat toch aandacht en ertoe doen. toch ?

marmot

marmot schreef:Als je geeft wat de ander nodig heeft ? Over het algemeen is dat toch aandacht en ertoe doen. toch ?

marmot

Met je eens Marmot, en als we dat willen en kunnen doen uit liefde voor onze naaste, dus zonder er iets voor terug te verwachten dan is dat natuurlijk prachtig.
We kunnen en hoeven onze naaste dan ook nooit iets te verwijten natuurlijk.

Tomas

joaddan schreef:Wat dan te doen als jij je gebonden voelt aan iemand, maar de ander heeft dat niet bij jouw, of andersom? Is dat dan gewoon pechgehad?

Is dat pech gehad hebben, Joaddan? Het gaat toch ook bij je eigen gevoel van verbondenheid (met de ander)? Zelfs in de belevenis van een koppeltje hanteren beiden andere gevoelens voor elkander? Ondanks dat beide misschien wel dezelfde betekenis benoemen, zoals 'hij/zij is zo lief'. Misschien is mij vraag dan ook wel, moet de verbondenheid altijd beantwoord worden om het gevoel tot een succes te kunnen benoemen?



Kan je misschien dit concept ook wel voorstellen als zwaartekracht. Er slechts 'aanwezig zijn' veroorzaakt al dat er verbondheid bestaat door de aantrekkingskracht van de massa's? Zonder dat je 'bewust' iets doet, bestaat er al een samenspel.

Misschien is mij vraag dan ook wel, moet de verbondenheid altijd beantwoord worden om het gevoel tot een succes te kunnen benoemen?

Ik bedoelde het zo ongeveer. Kan je van één kant een gebondenheid met iemand hebben (en dan bedoel ik niet de ouder met het kind wat de deur uitgaat omdat het wegloopt. ), dat kan door de ander als claimend- gebonden en niet als verbonden worden ervaren?
Als het niet van 2 kanten komt...dan is er toch geen bindmiddel of maak ik het nu echt te blont?

joaddan schreef:Als het niet van 2 kanten komt...dan is er toch geen bindmiddel of maak ik het nu echt te blont?

Is dat zo? Moet de binding altijd (evenveel) van twee kanten komen om een samenspel te hebben? Volgens mij is er toch bijna nooit sprake van een gelijke evenredige inbreng? Als er al sprake is van een gelijktijdige inbreng?

Pangaea schreef:Kan je misschien dit concept ook wel voorstellen als zwaartekracht. Er slechts 'aanwezig zijn' veroorzaakt al dat er verbondheid bestaat door de aantrekkingskracht van de massa's? Zonder dat je 'bewust' iets doet, bestaat er al een samenspel.

Denk bijvoorbeeld aan charismatische mensen, die zonder bewuste inbreng de aandacht op zich weten te vestigen en zodoende een samenspel afdwingen? Heel veel dingen in het leven moeten je toch gegund worden en als charisma daarbij kan helpen...?

Het summum van bindmiddel vind ik het laagje tussen het ijs en de ijzers van een schaatster die zijn eerste dag op het ijs beleeft.

Dat lijkt me meer een glijmiddel.